Buitencategorie

Ik kan me nu al verheugen op zondag 10 januari 2021. Laten we hopen dat we vlak daarvoor met oud en nieuw hebben getoost op de geslaagde moord op corona. En laten we hopen dat we niet alleen weer zelf mogen sporten, maar ook weer wedstrijden mogen bezoeken. Want op 10 januari speelt Ajax in de Johan Cruijff Arena tegen PSV. Hoe zal mijn neef Lior uit Gedera reageren als hij in zijn Ajaxcafé in Tel Aviv bij leven en welzijn de Israëlische spits Eran Zahavi in het shirt van PSV het veld ziet betreden, om nog maar te zwijgen van lezers van het NIW in hun rood-witte Ajaxpyjama? De export van Israëlische sporters staat op een laag pitje en haalt het niet bij de uitvoer van technologie en zuidvruchten. Ik denk dat de noodzakelijke dienstplicht in Israël mogelijke internationale sportcarrières in de kiem heeft gesmoord. Natuurlijk zijn er Israëlische voetballers die slaagden in het buitenland, zoals ‘Rocket’ Ronny Rosenthal en Yossi Benayoun bij Liverpool, Haim Revivo bij Fenerbahçe, Ben Sahar (Chelsea) die enige wedstrijden voor De Graafschap speelde en op dit moment Lior Rafaelov als vaste waarde bij FC Antwerp.

Maar de 33-jarige Zahavi is van een andere orde. Hij is van de klasse Van der Vaart-Van Persie en daarmee met Davy Klaassen een van de meest spectaculaire zomeraanwinsten van de Nederlandse eredivisie. Toen Jordi Cruijff in 2014 manager was van Maccabi Tel Aviv, overtuigde hij de Canadese eigenaar Mitch Goldhar ervan dat Zahavi als speler van de buitencategorie dienovereenkomstig gehonoreerd moest worden. Mede dankzij een voor Israëlische voetballers extreem hoog salaris van zo’n één miljoen euro bleef Zahavi bij Maccabi Tel Aviv en had Peter Bosz in 2016 het voorrecht met hem te mogen werken.

Rode kaart
Niets krankzinnigs is het Israëlische voetbal vreemd. Tijdens de beladen stadsderby Maccabi Tel Aviv-Hapoel Tel Aviv in 2013 betrad een stomdronken supporter van Hapoel het veld. Ja, Israëli’s kijken ook weleens te diep in het glaasje. De supporter begon te trappen naar de ster van Maccabi die kort daarvoor uit een penalty had gelijkgemaakt, 1-1. Zahavi schopte terug, uit verdediging en wellicht uit meer. Het zal wel een regel zijn, want nadat de ‘supporter’ was overmeesterd, toonde scheidsrechter Reinshreiber de belaagde Zahavi de rode kaart. Toen supporters van Maccabi en vervolgens ook Hapoel het veld betraden, werd de wedstrijd in de 44e minuut gestaakt. Het voorval deed denken aan de bekerwedstrijd Ajax-AZ uit 2012, toen keeper Estaban van AZ werd aangevallen door een supporter vanachter het doel, zich verdedigde, terugschopte en rood kreeg van scheidsrechter Bas Nijhuis, omdat de regels nu eenmaal zo zijn. Ook die wedstrijd werd gestaakt, mede omdat trainer Gert-Jan Verbeek van AZ zijn spelers na de rode kaart van het veld haalde, waarmee is aangetoond dat ook regels mesjogge kunnen zijn.

Toen Hans Knoop en ik in 2013 een televisieserie maakten over 65 jaar Israël, portretteerden we Eran Zahavi met zijn ploeggenoot en collega-international, de Arabier Maharan Radi. Geheel overeenkomstig de statuten van Maccabi Tel Aviv en de uitgangspunten van clubeigenaar Goldhar en manager Cruijff, benadrukten de Jood Zahavi en de moslim Radi de rol die sport kan, nee, moet betekenen in de Israëlische samenleving. Tegen discriminatie in en rond voetbalstadions wordt keihard opgetreden. Het samenspelen ging prima, het samenleven was niet altijd even makkelijk, gaven beiden toe, vooral niet als Israëli’s weer de schuilkelders moesten opzoeken of Palestijnse doelen werden gebombardeerd. En Zahavi begreep dat Radi als international van Israël niet uit volle borst het Hatikva meezong. Maar in en buiten de kleedkamer waren ze broeders, voetbalbroeders. Speciaal voor de camera zei Zahavi ‘lechajim’ tegen Radi, die de wens beantwoordde met ‘salam aleikum’, waarna de twee elkaar omhelsden. Kortom, welkom op de Nederlandse velden, Eran Zahavi.