Ze zijn best interessant hoor, al die redenen die het pro-kamp aandraagt om op 6 april het vakje met ‘voor’ in te vullen. Vooral ook omdat ze wekelijks wisselen en elkaar ook nog regelmatig wederzijds uitsluiten. Het is een beetje een magisch verdrag, die associatieovereenkomst met de Oekraïne – sorry, het is tegenwoordig zonder ‘de’, geloof ik.
Want wat dacht u van een akkoord dat nauwelijks consequenties heeft voor de Nederlander, maar tegelijkertijd de Derde Wereldoorlog ontketent als u tegen stemt. Of erger nog, een herhaling van de Tweede Wereldoorlog, als we de bangmakerij van Eurocraten (Juncker) en quasicorrupte lobbyisten (Ben Bot) mogen geloven.
En nee, natuurlijk mag Oekraïne niet bij de EU, zo stellen de voorstanders ons gerust, maar die politieke en militaire paragrafen moesten er gewoon in. Omdat wij alleen zo vrede, vrijheid en veiligheid voor de bevolking daar kunnen garanderen. Maar verder is het alleen maar een economisch verdragje. Wel een die rijkdom en massa’s banen gaat opleveren, al is de Oekraïense economie niet groter dan die van Noord-Holland. U ziet, het is een mengelmoes van hyperbolen en eufemismen, van bagatelliseren en overdrijven, van bang maken en geruststellen. Een VVD-kamerlid kreeg afgelopen week zelfs uit zijn mond dat we vóór moeten stemmen omdat ‘dit verdrag de essentie is van wie wij zijn als Nederlanders’.
Magisch
Een magisch verdrag dus. Als sneeuw voor de zon zullen corruptie en homohaat verdwijnen en hetzelfde geldt natuurlijk voor het onderwerp van de week: antisemitisme. Een stem voor het verdrag is een stem tegen Jodenhaat, zo laat de pro-campagne weten. Daarbij wordt zij gesteund door de Joodse gemeenschap in Oekraïne zelf, dus wie kan daarmee van mening verschillen? Nou, dat wil ik u best vertellen: Joden in Rusland. En gezond verstand.
Ik vertel u niets nieuws wanneer ik schrijf dat Oekraïne een van de meest antisemitische landen in Europa is. Dat was zevenhonderd, zeventig en zeven jaar geleden al zo, en ik garandeer u dat het over zeven, zeventig en waarschijnlijk zevenhonderd jaar nog zo is. De gedachte dat al die Oekraïense Jodenhaters opeens de tekst van Hava Nagila uit hun hoofd gaan leren, omdat u op 6 april het juiste vakje op uw stembiljet inkleurt, is van een naïviteit die grenst aan het onbetamelijke. Ik bedoel, Oekraïense milities trekken ten strijde tegen de separatisten in het oosten van hun land met hakenkruizen en SS-runes op hun vlaggen.
Intussen doet de grote boeman, Vladimir Poetin, juist zijn uiterste best om de Russisch-Joodse exodus van de jaren 90 om te keren. Misschien dat het daarom is dat de Joden in zijn land tegen het verdrag zijn, maar ik kan mij ook niet helemaal aan de indruk onttrekken dat de kehillot aan beide zijden van de grens eieren voor hun geld kiezen en het standpunt van de respectieve regeringen in Kiev en Moskou innemen. Niet onverstandig in dat deel van de wereld.
Wat mij nog het meeste stoort aan het ‘doe het voor de Joden’-argument uit het vóórkamp, is het opportunisme
Maar wat mij nog het meeste stoort aan het ‘doe het voor de Joden’-argument uit het vóórkamp, is het opportunisme, zeg maar gerust de hypocrisie, van veel van de gebruikers. Als ik GroenLinksers en D66’ers dit argument hoor echoën, denk ik onmiddellijk: leuk dat jullie zoveel sympathie voor de Oekraïense Joden hebben, maar hoe zit het daarmee als het gaat om – ik noem maar wat – Israël? Dan moet er opeens veroordeeld, gelabeld en ge-BDS’t worden. Dan mogen er geen stedenbanden worden aangegaan. En het antisemitisme in eigen land wordt enthousiast geïmporteerd via het warme welkom aan Syriërs, Iraki’s en Afghanen.
Blijkbaar is de ene Jood de andere niet, zolang het maar past binnen de politieke agenda. De Oekraïense: helpen we uit de verdrukking! De Israëlische: helpen we ook, zij het regelrecht de vernieling in.
Abonneer op het NIW
