Forum: Korten op de UNRWA? een duivels dilemma.

Stelling van de week: Korten op de UNRWA? een duivels dilemma.

Jaap Hamburger
Amerika is van onafhankelijke bemiddelaar chanteur en partij geworden

Bij een dilemma is er sprake van keuzes met voor- en nadelen. Korting van een derde op UNRWA-gelden kent alleen maar nadelen. 5,4 miljoen mensen in Gaza, Oost-Jeruzalem, Jordanië, Libanon en Syrië zijn afhankelijk van noodhulp, onderwijs en medische zorg. Die worden daarvan rücksichtslos afgesneden. Schande! In december 2017 zijn nog nieuwe financiële afspraken gemaakt door de Verenigde Staten, die het werk van de United Nations Relief and Works Agency for Palestine Refugees in the Near East (UNRWA) succesvol en professioneel noemden. De UNRWA opereert in opdracht van de internationale gemeenschap, binnen een mandaat. Bij kritiek op de uitvoering moet je de organisatie daarop aanspreken. Minder geld? Dan is een overgangsregeling toch het minste. Maar mensen zo in het ongeluk storten?

Amerika is van onafhankelijke bemiddelaar chanteur en partij geworden. Met geld en andere maatregelen, zoals verhuizing van de ambassade naar Jeruzalem, het dreigement naar aanleiding van de Palestijnse aanvraag bij het Internationaal Strafhof om mogelijke oorlogsmisdaden door Israël tijdens de Gazaoorlog in 2014 te onderzoeken en het sluiten van de Palestijnse vertegenwoordiging in Washington. Kortom, een massale en massieve druk op alle fronten, financieel, politiek, sociaal en economisch, om de Palestijnen te dwingen te doen wat de Amerikanen en Israël willen. Het resultaat? Permanente afhankelijkheid en onderwerping aan derden voor de Palestijnen. En op termijn is dat slecht voor Israël.

Jaap Hamburger (1951), sinds 2008 voorzitter van Een Ander Joods Geluid.

Rosa van der Wieken
Misschien dat alleen een botte clown als Trump daar wat aan kan doen

Voor Arza Nederland is deze discussie niet aan de orde. Arzaleden komen uit alle delen van het politieke spectrum en zijn het over dit onderwerp dus niet per se eens. Maar mijn mening wordt door veel leden wel gedeeld. Het is schandelijk dat de UNRWA nog bestaat. Er ging in 2017 zeker drie keer zoveel geld naar ruim vijf miljoen Palestijnen als naar 68,5 miljoen vluchtelingen en ontheemden wereldwijd. Voor de laatste groep heeft de VN 10.000 mensen in dienst, terwijl de UNRWA er 30.000 aan het werk heeft en jaarlijks ongeveer een miljard euro spendeert. En voor geen enkele andere vluchteling ter wereld geldt dat die status erfelijk is, maar de UNRWA heeft bepaald dat nakomelingen van de oorspronkelijke Palestijnse vluchtelingen onbeperkt de vluchtelingenstatus behouden.

Het hele Midden-Oosten is doortrokken van corruptie, dus je kunt er vergif op innemen dat een slecht gecontroleerde organisatie als de UNRWA het geld ook misbruikt. Er is aangetoond dat geld wordt doorgesluisd naar Hamas, dat het naar schoolboekjes gaat waarin Joden en Israël worden afgeschilderd als de duivel, enzovoort. President Trump wil geen geld doneren aan een organisatie die Amerika afschildert als de vijand. De UNRWA is een eigen leven gaan leiden. Misschien dat alleen een botte clown als Trump daar wat aan kan doen. Een vredesproces kun je er niet mee afdwingen, maar daar draagt de UNRWA sowieso niets aan bij.

Rosa van der Wieken (1948), voorzitter Arza Nederland, organisatie voor liberaal jodendom in Israël.

Hanna Luden
Dat de UNRWA moet worden afgeschaft staat als een paal boven water

De UNRWA is een ongezonde, corrupte organisatie die de problemen van de Palestijnen in stand houdt in plaats van deze op te lossen. Inmiddels bestempelt de UNRWA meer dan vijf miljoen mensen als ‘Palestijnse vluchteling’, terwijl er naar schatting nog maar 30.000 tot 50.000 echte vluchtelingen in leven zijn. Dat dient geen enkel humanitair doel, maar is een politiek wapen in de strijd tegen de staat Israël en tegen elke werkbare vredesoplossing.

Met de UNRWA wordt de Palestijnen een rad voor ogen gedraaid, door de illusie van een terugkeer naar de dorpen van hun (overgroot-) ouders in stand te houden. De organisatie biedt kinderen onderwijs, maar vervolgens mogen ze van hun Arabische ‘gastlanden’ niet integreren in de arbeidsmarkt en blijven ze afh ankelijk in plaats van zelf in hun levensonderhoud te kunnen voorzien. En dat betaalt de rest van de wereld, al zeventig jaar lang.

Dat de UNRWA moet worden afgeschaft staat als een paal boven water. Het direct stoppen van de geldstroom zal echter het probleem van de miljoenen mensen die van de UNRWA afhankelijk zijn niet oplossen. De regio, in het bijzonder Libanon, Jordanië en Israël – UNRWA-kampen in Syrië zijn al lang spooksteden, de bewoners zijn écht vluchtelingen geworden – kan dit niet zomaar opvangen. Een overgangsregeling is nodig zodat de absurde situatie van UNRWA-vluchtelingen wordt beëindigd zonder dat de regio er de dupe van wordt.

Hanna Luden (1958), directeur CIDI – Centrum Informatie en Documentatie Israël.

Leon de Winter
Gaza had al lang een succesvolle stadstaat kunnen zijn

De afgelopen 69 jaar is de UNRWA misschien wel de meest verstorende factor geweest voor Israël en de Palestijnen. Het maakte van de vluchtelingenstatus een nationale identiteit, essentieel voor het zelfbewustzijn van de Palestijnen. Vanaf het begin is het – tenminste van Arabische kant – de bedoeling geweest de Palestijnse vluchtelingen als drukmiddel te gebruiken. De UNRWA is het middel. Het vluchtelingenvraagstuk mocht niet opgelost worden. Het idee dat wat ooit deel uitmaakte van het islamitische domein door Joden beheerst zou worden, was ondraaglijk en stond haaks op alles wat de islam meent te vertegenwoordigen. Palestijnse vluchtelingen kregen een aparte status te midden van miljoenen andere vluchtelingen, ze kregen een eigen organisatie en hun vluchtelingenstatus wordt van generatie op generatie doorgegeven.

Wat doet dat met hun mentaliteit? Gaza had al lang een succesvolle stadstaat kunnen zijn, een scharnier tussen hightech Israël en Egypte. Het is het beste stukje onroerend goed aan de Middellandse Zee. Elke vrijdagmiddag zit ik aan de buis gekluisterd en kijk ik naar Al-Aqsa TV, met beelden van de wekelijkse rellen aan de grens van Gaza. Vernielingen, geweld, jonge mannen die hun woede botvieren. Die dat met plezier lijken te doen. Het verlangen om te wreken wat je voorouders generaties geleden is aangedaan blijkt groter dan het verlangen om iets op te bouwen. En dat komt Hamas goed uit.

Leon de Winter (1954), auteur en columnist.