Is het legitiem om consumenten op te roepen producten uit een bepaald land te boycotten?
Volgens mij is het antwoord ‘Ja’. Ook als we het met die oproep tot boycot niet eens zijn. Nederland heeft in het verleden tal van consumentenboycots gekend. Als journalist reisde ik begin jaren zeventig af naar Angola nadat actiegroepen opriepen om koffie uit die toen nog Portugese kolonie te boycotten. Met eigen ogen kon ik vaststellen dat veel van de door die actiegroepen aangevoerde argumenten voor die boycot onjuist waren. Helder staat me ook nog voor de geest dat we geen sinaasappelen uit Zuid-Afrika mochten eten, vanwege de apartheid in dat land.
Zo zijn er meerdere vanuit actiegroepen geïnitieerde consumentenboycots op ons losgelaten. Het fenomeen is dus niet nieuw. Het grote verschil met BDS is echter dat noch het Comité Zuidelijk Afrika, noch het Angola Comité opriepen tot liquidatie van Zuid-Afrika of Portugal. De acties waren gericht tegen de apartheidspolitiek en het fascistische regiem in Lissabon.
In tal van toespraken van BDS-hotemetoten wordt van Israël geëist dat het zich terugtrekt achter de grenzen van 1948 (!) en dat het die grenzen wijd en ongeclausuleerd opent voor de ‘terugkeer’ van vier generaties zogenaamde Palestijnse vluchtelingen. Dat is een eufemisme voor de eis dat Israël zichzelf dient op te heffen en daarmee worden consumenten op het verkeerde been gezet. In Britse supermarkten werden door BDS-activisten onlangs stickers op Israëlische producten geplakt die in ‘bezet gebied’ waren geproduceerd. Consumenten werd aangeraden die producten links te laten liggen uit solidariteit met het Palestijnse volk, dat nota bene voor een deel van de productie van die producten economisch afhankelijk is.
Simpelweg belazerd
Ik vraag mij in gemoede af of de argeloze consument die besluit die producten te boycotten ook de wens van de BDS-propagandisten deelt om Israël te liquideren. Hoogstwaarschijnlijk is die wens de modale consument in Sheffield of Heerhugowaard onbekend. John Gimmick en Jan Modaal die voor hun supermarkt een pamflet in ontvangst nemen waarin zij worden opgeroepen Israëlische producten te boycotten zouden dat waarschijnlijk niet doen als zij ook de statements van het BDS-leiderschap zouden kennen. Consumenten worden dus door die propagandisten van de Palestijnse zaak simpelweg belazerd en te goeder trouw geacht mee te werken aan een antisemitische actie. Ja, antisemitisch! Het is de actievoerders begonnen om liquidatie van de staat Israël.
Zij dragen die boodschap echter in verhuld taalgebruik uit. Ze eisen niet rechtstreeks de vernietiging of opheffing van Israël, maar terugtrekking achter de grenzen van 1948 (die zij zelf ooit verwierpen!) en de toelating van miljoenen zogenaamde vluchtelingen tot in de zoveelste generatie. Dat is de vernietiging van Israël in fasen!
In Israël zelf wordt door velen zeer kritisch naar de bezetting en nederzettingen gekeken. Er zijn Israëlische artiesten die weigeren in die gebieden op te treden en er zijn ook daar actiegroepen die van mening zijn dat men geen producten uit betwist gebied zou moeten kopen. Maar zelfs de meest kritische linkse Israëlische actievoerder zal men geen pleidooi voor de in fasen te voltrekken vernietiging van de Joodse staat horen houden.
Daarom is het ongehoord dat GroenLinks middels een resolutie het gedachtegoed van een antisemitische beweging heeft omarmd. Die partij is er niet groener, maar wel bruiner door geworden!
Abonneer op het NIW
