Wie mag je anno 2018 nog nazi noemen? Een lastige kwestie. Aan de ene kant wil je niet de Holocaust bagatelliseren door iedereen maar onder het nationaalsocialisme te scharen, daarmee onteer je de slachtoffers en hun onbeschrijflijke leed. Aan de andere kan het ook niet zo zijn dat je om de enorme tenen van allerlei Jodenhaters heen hoeft te stappen. Antisemieten vinden zichzelf immers nooit antisemieten. Op een paar echte neonazi’s na, maar die lijken – zeker in ons land – een uitstervend ras. Wat gezien hun raciale opvattingen best ironisch is.
Met zo weinig echte nazi’s is het onvermijdelijk de kring wat uit te breiden. Vroeger gebeurde dat al met de term ‘fascist’, maar die is inmiddels zo uitgehold dat alle inhoud en kracht verloren zijn gegaan. Trump is een fascist, net als Baudet en Wilders, maar gelukkig geldt hetzelfde voor Rutte, Merkel, Juncker, Pechtold, de Anti Fascistische Aktie, hun moeders en de hond van de buren. Idem voor racist: voor- en tegenstanders van Zwarte Piet, zij die immigratie willen faciliteren en zij die het willen beperken en natuurlijk iedereen die wij of zij onaardig vinden.
Maar ‘nazi’ is zeg maar hors catégorie als het om politieke beledigingen gaat. Een paar jaar geleden kreeg ik forse heibel met de extreemlinkse website Krapuul omdat ik het opnam voor (toen nog minister) Lodewijk Asscher, die door het krapuul werd vergeleken met Reinhard Heydrich en Wilhelm Stuckart, de architecten van respectievelijk de Endlösung der Judenfrage en de Neurenberger rassenwetten. Wie het verhaal van Asschers familie kent, weet hoe walgelijk het is de man met deze twee misdadigers te vergelijken. Opvallend, ook omdat de Krapulers zich keer op keer zelf antisemiet tonen: deze week nog viel een zekere Pyt van der Galien dezelfde Lodewijk Asscher aan omdat de PvdA’er zich bereid toonde Jeremy Corbyn aan te spreken over de Jodenhaat binnen Labour (niet echt iets wat Heydrich of Stuckart hadden gedaan, lijkt mij) en een paar jaar terug wist ene Walter van der Cruijsen te melden dat de Joden in Parijs zelf de aanval op een synagoge hadden uitgelokt.
Afijn, het afvoerputje van politiek Nederland roerde zich en na een jarenlange stroom van beledigingen en bedreigingen aan mijn adres vanuit het Krapuulkamp heb ik de volgende regel geleerd: don’t make stupid people famous. Negeren dus. Of heel precies formuleren. Zo loop je het risico dat wanneer je Jozias van Aartsen (kan ik een ‘amen’ krijgen dat de hoofdstad eindelijk van hem verlost is) met een burgemeester in oorlogstijd vergelijkt, zo’n beetje alle Haagse jobo’s je aanvallen omdat je hem een NSB-burgemeester genoemd zou hebben. Je zou van sommigen verwachten dat men het verschil weet. Hoe dan ook, voorzichtigheid is geboden.
Nieuwe bruinhemden Maar er zijn natuurlijk ook gewoon echte nazi’s. En als die zelf al famous zijn, is het je goed recht, nee, je plicht ze aan de schandpaal te nagelen. Neem de leiding van Alternative für Deutschland, die vindt dat Holocaustherdenkingen een schande zijn en dat ze trots moeten zijn op de Duitse soldaten tijdens de Tweede Wereldoorlog. Of hun aanhang, van wie meer dan de helft vindt dat Joden veel te veel invloed hebben op economie, politiek en media. Fascisme + Jodenhaat = nazisme, zeker bij onze oosterburen.
In eigen land hebben we Arnoud van Doorn: oud-PVV’er, drugshandelaar, ‘kindervriend’, salafist, serieantisemiet en gemeenteraadslid in Den Haag voor Hizb al-Tawhid (of Partij voor de Eenheid, als u het per se in het Nederlands wilt zeggen, maar waarom zou u?). Je hoort nogal eens, vooral rond de herdenkingsdagen, dat moslims de nieuwe Joden zijn, maar vooralsnog gedragen de meer strijdbare onder hen zich eerder als de nieuwe bruinhemden. Denk Nida. Denk Denk. Denk salafisten. En denk jihadi’s natuurlijk; in dit licht is het fascinerend te zien dat Nederland de jihadisten terug het land in haalt om hen er met een lichte tik op de vingers vanaf te laten komen. Ons land ontpopt zich zo voor IS’ers als de veilige haven die Zuid-Amerika ooit was voor SS’ers.
Arnoud van Doorn dus. Zijn laatste antisemitische hersenscheet luidde: “Hebben de ‘goeden’ WO2 gewonnen of niet? Of waren de nazi’s de beschermers van de Europese beschaving tegen het zionisme en het communisme?” Hitler als beschermer van Europa tegen de Joden en de bolsjewisten, die kennen we nog van damals. Soms blijken nazi’s, ondanks alle inflatie waaraan het woord onderhevig is, gewoon dat: nazi’s.
Abonneer op het NIW
