Wat waren de Amerikaanse Joden er snel uit, bij de presidentsverkiezingen van 2012! Conservatieve denktanks als het David Horowitz Freedom Center voerden fanatiek campagne tegen de ‘verkapte moslim in het Witte Huis’, maar veel invloed had dat niet. Barack Obama wist met gemak 70 procent van de Joodse stemmen te verzamelen.
Het is een lange traditie dat de grote Joodse gemeenschappen van New York, Florida en Zuid-Californië zich meer aangetrokken voelen tot de kosmopolitische en verlichte Democraten dan tot Republikeinse kandidaten die met patriottische leuzen de rednecks op het platteland proberen aan te spreken. Op dit moment weet niemand of dat in het najaar van 2016 opnieuw het geval zal zijn. De Verenigde Staten zijn het strijdtoneel van de meest chaotische en tumultueuze presidentscampagne sinds mensenheugenis. Met Republikeinen die elkaar voor onbenul en onbetrouwbaar sujet uitmaken en een Democratische partij die geteisterd wordt door een generatieconflict: Hillary Clinton vertegenwoordigt vooral de babyboomers, de jongeren en millennials lopen weg met de 74-jarige Joodse socialist Bernie Sanders uit Vermont.
In beide kampen lijken de gematigde kandidaten het af te leggen tegen politici met uitgesproken standpunten als ‘de macht van Wall Street moet worden gebroken’ (Sanders), ‘het recht op abortus moet worden teruggedraaid’ (Republikein Ted Cruz) en ‘sluit de grenzen voor Mexicanen en moslim-immigranten’ (miljardair Donald Trump, die de Republikeinse nominatie op zijn naam wil schrijven en voor staat in de peilingen). Het zijn de verkiezingen van de polarisatie. Net als in Europa laten veel kiezers zich niet door hoop maar door angst leiden: angst voor aanslagen als die in San Bernardino, angst voor Al-Qaida en IS, angst voor migranten die je baan komen afpakken, angst dat je kinderen het minder goed zullen krijgen dan jijzelf. In zo’n klimaat maken de schreeuwlelijken meer kans dan politici en bestuurders die de nuance benadrukken.
Swing state
Sinds een week volg ik de Amerikaanse verkiezingen vanuit Zuidwest-Florida waar mijn vrouw Anet en ik op familiebezoek zijn. Het is zo’n ‘swing state’ waar de uitkomst ongewis is. Als je op de boekwinkels afgaat, zijn de Republikeinen in het offensief: Bij Barnes & Noble gaan de geschriften van oud-
vicepresident Dick Cheney, Fox-commentator Bill O’ Reilly en Donald Trump als warme broodjes over de toonbank. Toch lijkt het me nog lang niet vast te staan dat de Joodse stem in Zuidwest-Florida zal uitgaan naar de luidruchtige Donald Trump. Zijn tirades tegen Mexicanen en moslims doen te veel Amerikaanse Joden denken aan de discriminerende taal die hun ouders en grootouders in het vooroorlogse Duitsland en Polen naar het hoofd geslingerd kregen. Vooraanstaande organisaties als de Anti-Defamation League, de American Jewish Committee, B’nai B’rith en J Street veroordeelden zijn ‘racisme’ en ‘islamofobie’.
Bij Barnes & Noble gaan de geschriften van Dick Cheney, Bill O’ Reilly en Donald Trump als warme broodjes over de toonbank
Trump noemt Benjamin Netanyahu te pas en te onpas zijn ‘beste vriend’, maar het is maar de vraag of Israël van een presidentschap van hem veel te verwachten heeft. Tijdens zijn campagne sprak Trump zich uit voor de opdeling van Jeruzalem. Hij trok in twijfel of de Israëli’s wel vrede wilden. Hij bleek het verschil tussen Fatah en Hezbollah niet te kennen en beledigde een conferentie van Joodse Republikeinen met de uitspraak: ‘Ik heb het geld van jullie Joodse miljonairs niet nodig om campagne te kunnen voeren.’ Het viel slecht bij grote geldschieters van de Republikeinen als casinokoning Sheldon Adelson uit Las Vegas. Trump en de Joodse gemeenschap is geen liefde op het eerste gezicht. Mocht ‘The Donald’ de Republikeinse nominatie krijgen, dan durf ik te voorspellen dat de Democraten New York, Florida en Zuid-Californië voor zich zullen winnen. Dan krijgt Amerika misschien wel voor het eerst een vrouw (Hillary Clinton) of een Joodse senator (Bernie Sanders) als president.
Abonneer op het NIW
