Er schuilen natuurlijk helemaal geen kwade bedoelingen achter, maar aangezien ik gezegend ben met het talent om me over de geringste wederwaardigheden op te winden, erger ik me altijd dood aan het ‘welkom in Israël’ van de stewardess met de microfoon. Zeker als zij een landgenote is, werkzaam voor KLM of Transavia. Hoe kan iemand die zelf in het vliegtuig zat en niet verder komt dan de vertrekhal van Ben Gurion, mij verwelkomen op de plaats van bestemming? Bloedirritant. De Allerhande doet deze maand net zoiets. Het gratis reclameblaadje van de Albert Heijn gaat ‘op wereldreis’ en doet achtereenvolgens Denemarken, Mexico, Japan, India en Tel Aviv aan. Vier landen en één stad. Een compromis, vermoed ik, na verhitte redactievergaderingen over de risico’s van een dergelijke imaginaire trip. Voor je het weet staan we met zijn allen ‘Je suis Allerhande’ te proclameren op de Dam.
Aan de ‘1001 smaken van Tel Aviv’ wijdt de Allerhande acht pagina’s. ‘Ga mee op reis en ontdek de veelzijdige keuken,’ nodigt de redactie ons uit. Maar de auteur is er overduidelijk nog nooit geweest, getuige de hoeveelheid nonsens die vervolgens over ons wordt uitgestort. Allereerst is het getal uit de titel een overduidelijke knipoog naar de Arabische volksvertellingen, die met Tel Aviv niets te maken hebben. Vervolgens wordt er beweerd dat in het kosjere Israël vlees en melk altijd van elkaar gescheiden worden. Nou, als er één plek is waar dat niet het geval is, dan is het Tel Aviv. Het nota bene op dezelfde pagina geroemde restaurant Dr. Shakshuka serveert zowel melk als niet-kosjer vlees. En koriander, beste mensen van de Allerhande, heet in het Hebreeuws gad hasadeh en dus niet koesjbara. Dat is Arabisch.
Stel, je hebt acht pagina’s tot je beschikking om het volk kennis te laten maken met de Israëlische keuken. Voor welke klassiekers zou jij gaan? Choemoes? Techina? Falafel? Baba ganoesj? Oké, dat ligt misschien wat te veel voor de hand. Taboeleh dan? Of anders boreka’s, chreime of sjiesjlik? De Allerhande kiest voor kaasballetjes van feta en MonChou en batata harra. Nu is de kans groot dat jouw vakanties in Israël niet op twee handen te tellen zijn, maar dat je bij batata harra eerder aan een losgeslagen kickbokser denkt, dan aan een klassiek Israëlisch gerecht. Schaam je vooral niet, het gaat hier om een pittig gekruide aardappelschotel uit Libanon, dan wel uit Syrië. De Allerhande heeft het recept zonder bronvermelding overgenomen uit Plenty More van Yotam Ottolenghi. Dat kookboek kan je bij Albert Heijn kopen. Ottolenghi woont al jaren in Londen en haalt zijn inspiratie uit het hele Midden-Oosten, maar hij is een geboren Israëli. Dat is voor de Allerhande genoeg. Om de Israëlische eetervaring compleet te maken drinken we er een stevige rosé bij. Uit Spanje.
Het artikel eindigt met zeven producten waarmee je ‘ook thuis de smaak van Tel Aviv te pakken krijgt’. Het zijn linzen, harissa, amandelen, aubergine, granaatappel en za’atar. Hoewel mijn top zeven er anders had uitgezien, is dat een selectie waarmee ik wel kan leven. Alleen is de za’atar in kwestie van Jonnie Boer, de driesterrenchef met zijn eigen exotische kruidenlijn. Geloof me, met dat kruidenmengsel krijgt je de smaak van Tel Aviv dus helemaal niet te pakken. Kijk komende zondag naar mijn televisieserie De Koosjere Hamvraag en je weet waarom. Jonnie Boer is net zo min als de Allerhande ooit in Israël geweest, maar heet ons er desondanks welkom. Bloedirritant.
Abonneer op het NIW
