Een amateurcursus ‘amnestie’. Voor wie? Gevangen mensen met andere meningen dan de machthebbers. Politieke gevangenen, voor wie Amnesty International in 1961 is opgericht. In Israël zelf zitten geen politieke gevangenen. Tenzij terroristen. Een andere mening is daar een mitswe, en de bundeling van dat eeuwenlange bekvechten noemen we de Talmoed.
Bij de buren in Gaza: ook geen politieke gevangenen. Want wie tegen de staatsterreur daar is, belandt achter een motorfiets tot hij dood is. Dames worden gestenigd. Zijn er dan onder de Palestijnse Autoriteit, in Judea en Samaria, mensen met een andere mening? Jazeker, maar dat maakt niks uit omdat een verliezende machthebber daar nooit opstapt. Daarom zijn daar al vijftien jaar geen politieke gevangenen. Officieel. Net zoals in Syrië. Andersdenkenden werden door IS gewoon uitgeroeid. Scheelt een hoop werk. President Trump begrijpt dat, met zijn huidige hoop IS-criminelen, die hij desnoods vrijlaat. Ook geen politieke gevangenen meer. Al deze geavanceerde systemen zijn dus verre te verkiezen boven Israël, waar men van mening mag verschillen met de macht. Maar niet gewelddadig: dan noemt Israël diegenen gewoon de terroristen die het zijn.
Al deze opties zijn echter te ingewikkeld voor Amnesty (AI), dat nóg simpeler redeneert: alles in Israël deugt niet. Daarmee is elke terrorist daar een gewetensgevangene. Deze redenering levert heel veel politieke gevangenen op in Israël, net zoals hier wanneer we dachten dat met de maffia enkel een meningsverschil heerst, en Holleeder een held is.
Besmet
Tot zover de theorie, nu de politieke praktijk. Begin dit jaar kondigde Amnesty aan volledig op Israël los te gaan. Niks nieuws: al in 2002, bij de beruchte VN-conferentie in Durban die zionisme als racisme bestempelde, bleef Amnesty doortrapt doof voor Israëlische protesten. Sinds eind vorig jaar bestempelt Amnesty elk Israëlisch product als ‘besmet’. Dus stuurden ze een Kerstpakket naar de Britse regering: Israëlische olijfolie, wijn, dadels en sinaasappels met een sticker ‘delicious but tainted’ – lekker maar besmet. Die ook ter plekke taboe zijn. Begin januari hekelde Amnesty Nederland verhuur van Airbnb-vakantiekamers in Judea en Samaria. Stom toevallig riep ook Van Agts bds-club The Rights Forum op tot een boycot en stelde de PvdA Kamervragen. Immers, wanneer de wereld bij de buren in brand staat, gaan we zeuren over het beddenbeleid. Op hun beurt wilden SGP en CU weten wat nou de banden waren tussen terroristen en die gesubsidieerde boycotorganisaties. Laten dit nou net de terreurclubs zijn waar Amnesty haar boycotbeleid op baseert!
Oei. Dat komt er nou van als je Israël ervan beschuldigt ‘bewust te bouwen bij archeologische plaatsen’ om die ‘te verjoodsen’, terwijl het juist eeuwenoude Joodse locaties betreft. Dat komt er nou van als de nieuwe internationale Amnestysecretaris een boycot ‘een instrument van verzet’ doopt. Net als, stomtoevallig, deze week GroenLinks. Dat komt er nou van als je alle mensenrechten in de regio-Israël bekritiseert, maar de salafistische koppensnellers ongenoemd laat. Dat komt er nou van als je, zoals Amnesty, oproept tot een wapenembargo tegen Israël. Een land dat de meeste wapens zelf maakt – alsof je dus een bakker boycot door een verbod zijn kadetjes bij de concurrentie te kopen. Dat komt ervan als je, zoals AI, hekelt dat ‘45 procent van de Israëltoeristen naar de Dode Zee gaat’, maar niet meldt dat het om natuurreservaat Ein Gedi, Massada en de resorts in Ein Bokek gaat. Alles binnen de Groene Lijn van pre-1968. Niks bezet. Dat komt ervan als een Amnestyrapport de stenenslingeraars ‘weinig tot geen bedreiging’ noemt voor burgers en soldaten. Terwijl er al een dozijn doden viel en die stenen in elk ballistiek onderzoek bewijzen de impact van een .50 te kunnen hebben. Dat is, meisjes, een zwaar machinegeweer.
Dat komt ervan als je de hele wereld wilt verbeteren. Dat is de Deugwet van Damen: ‘Elke deugclub verbreedt het doel zodra je geld geeft.’ Je hád een gezellig gemengde korfbalclub, na sponsoring zit je ineens te kloten over de vrouwenrechten in Kirgistan en schiet het korfb allen er bij in. Zo schakelde Amnesty met onder andere Haagse miljoenen van monddode mensen naar de hele wereld. En zo vergeet Amnesty dat het vrijwel een Joodse vinding is: de oprichter, Peter Benenson, opgegroeid in zionistenkringen in Jeruzalem en Londen, verliet Eton na 1938 om Joodse kinderen te redden van de nazi’s. Vergeetachtigheid. Amnesie. Internationaal. Dan vergeet je dat Israël is opgericht als terecht Joods thuisland. Zo’n vergeetachtigheid is nogal vreemd voor een vereniging die ooit vooral gevangenen aan de vergetelheid ontrukken wilde.
Abonneer op het NIW
