Je doet het als journalist eigenlijk nooit goed, zeker als je voor het NIW schrijft. En over antisemitisme. Kaart je de BDS aan, voer je al snel een rechtse hetze; wijs je op alt-right, ben je een linkse wegkijker. Maak je je zorgen over christelijk geïnspireerd antisemitisme, krijg je al snel de pro-Israëlische evangelicals over je heen en als je op het gevaar van islamitische Jodenhaat wijst, ben je xenofoob, racist en extreemrechts. Aangezien we bij het NIW nu eenmaal niet in de luxepositie verkeren dat wij het onderwerp kunnen negeren, doen we het dus altijd fout, zitten we altijd tussen de duivel en de diepe blauwe zee, a rock and a hard place, Scylla en Charybdis.
Objectieve journalistiek bestaat niet. We schrijven allemaal vanuit onze achtergrond, opvoeding, ervaring en de daarmee gevormde politieke en maatschappelijke opvattingen. Of we dat nu willen of niet. Op zijn best kunnen we naar objectiviteit streven; haar (volledig) bereiken is een illusie. Iedere collega die het tegendeel beweert is een leugenaar. Wanneer je als redacteur, verslaggever of columnist honderd keer te horen krijgt: ‘Schut, je hebt het altijd maar over links en de moslims’, kun je daar drie conclusies uit trekken: a) de persoon die dit zegt behoort zelf hoogstwaarschijnlijk tot een van deze categorieën, b) hij of zij heeft waarschijnlijk ergens wel een punt en c) je moet verdomd sterk in je schoenen staan je er niets van aan te trekken.
Ideologische blindheid
Een voorbeeld. Vorige week kwam er een harde aanval van collega Bert Vuijsje (naast vader van Robert ook voormalig adjunct-hoofdredacteur van de Volkskrant en oud-hoofdredacteur van HP/De Tijd. Ik geloof dat hij mij nog heeft aangenomen toen ik voor deelname aan een chique journalistenopleiding solliciteerde, maar dit geheel terzijde). Vuijsje beschuldigde het NIW ervan dat het uit ideologische overwegingen extreemrechts antisemitisme negeerde. Concreet omdat het NIW niets over de aanval door neonazi’s op een Joods restaurant in Chemnitz zou hebben gemeld. Helaas had Vuijsje zijn huiswerk niet gedaan. De werkelijkheid was geheel anders: dit weekblad meldde de aanval in kwestie op de website (niet op papier omdat het nieuws na onze deadline brak), als ik mij niet vergis zelfs als eerste medium in Nederland.
U speelt als lezer een belangrijke rol, u houdt ons journalisten en opiniemakers scherp
Niets aan de hand dus, maar het is tekenend voor de ideologische blindheid van Vuijsje zelf dat hij dit even had gemist. Of: dat hij niet eens had geprobeerd dit te achterhalen – een journalistieke doodzonde. Dat hij na met zijn neus op de feiten gedrukt te zijn halfslachtige excuses maakte, doet weinig af aan het feit dat hij zelf datgene deed waarvan hij het NIW beschuldigde. Ik heb ’s mans Twittertijdlijn nageplozen: veel (terechte) woede over extreemrechtse Jodenhaat, maar geen kwaad woord over het openlijke antisemitisme van Labourleider Jeremy Corbyn. Sterker nog, hij stemde in met bagatelliserende commentaren over de Jodenhaat binnen Labour. Blind aan één oog dus, in dit geval het linker. Of nooit de gulden regel begrepen, dat kan natuurlijk ook.
Uiteindelijk is het oordeel van het NIW en zijn medewerkers en opinieschrijvers over wie of wat antisemitisch is natuurlijk niet finaal. Zo kan ik u de feiten geven, daar zijn we nieuwsblad voor, en mijn mening daarover, we zijn immers ook opinietijdschrift. Het eindoordeel ligt bij u, de lezer. Het enige dat ik u kan beloven is dat ik niet, nooit, mijn ogen zal sluiten voor Jodenhaat uit welke hoek dan ook. Corbyn is een antisemiet en hetzelfde geldt voor de leiding van Alternative für Deutschland. Of ik dat nu leuk vind of niet. Sterker nog: als ik daartoe niet bereid was, zou ik niets te zoeken hebben bij Neerlands enige Joodse nieuws- en opinieblad.
U speelt als lezer daarbij een belangrijke rol, u houdt ons journalisten en opiniemakers scherp. Wij nemen uw commentaar ter harte, gelooft u me. Het NIW publiceert niet voor niets elke week een of twee pagina’s met reacties. Ja, ook die waarin de auteurs ervan langs krijgen. Ik kan u uit ervaring vertellen dat zij dat niet altijd leuk vinden, maar het voorkomt dat wij doorslaan. Naar de linker- of naar de rechterzijde. Uw terechtwijzingen zorgen ervoor dat wij beide ogen open houden.
Abonneer op het NIW
