Een nieuwe realiteit dient zich aan, waarbij standpunten over het Israëlisch-Palestijns conflict – zowel ter linker- als ter rechterzijde – die voorheen als extremistisch werden gezien steeds salonfähiger worden. Zo wordt binnen Joods Nederland een pleidooi voor de tweestatenoplossing steeds vaker bestempeld als een naïef, dommig links standpunt. In plaats van wat is overeengekomen in de Oslo-akkoorden wordt feitelijk gepleit voor de eenstaatoplossing, waarbij Arabische bewoners op zijn best tweederangsburgers zijn. Het betekent in ieder geval ook dat er binnenkort een Arabische, islamitische meerderheid is in door Israël beheerst gebied. Duidelijk is dat dit pleidooi voor een Groot-Israël een directe evenknie heeft aan de zijde van de Palestijnen en extreme Israël-critici, die ook pleiten voor een eenstaatoplossing, maar dan uiteraard van Arabische signatuur. In beide gevallen wordt de staat Israël zoals die nu bestaat op termijn opgeheven.
De Boycot, Desinvestering en Sancties-beweging (BDS), die pleit voor een boycot van alles en iedereen uit Israël, komt deze week hernieuwd op Nederlandse bodem in beeld. Dit weekeinde treedt het wereldberoemde Israëlische Batsheva-dansgezelschap op in de Amsterdamse Stadsschouwburg. Het schouwburgbestuur ontving in ieder geval één dreigbrief uit BDS-hoek: „Zorg ervoor dat u niet moreel en politiek failliet raakt. Zie af van samenwerking met een door politieke misdadigers gesupporterde dansgroep. Dan begint u het nieuwe jaar toch nog goed. Van harte beterschap gewenst.”
Als BDS-leiders spreken over ‘de bezetting van Palestina’ hebben velen van hen het niet over alleen de Westbank, maar over het hele grondgebied tussen de Jordaan en de Middellandse Zee. Ali Abunimah, een prominente BDS-leider in de VS, toont zich expliciet voorstander van de eenstaatoplossing en bepleit de opheffing van de staat Israël zoals die nu bestaat. Een blik op de social media leert verder dat activisten en sympathisanten van de BDS-beweging extremistische standpunten innemen waar de haat en vaak ook het antisemitisme vanaf druipt. Uiterst problematisch is vervolgens dat in meer gematigd linkse kring geregeld vergoelijkend of zelfs met sympathie over BDS wordt gesproken. Het is echter een beweging die niet bijdraagt aan een vreedzame oplossing tussen Israël en de Palestijnen maar – integendeel – zorgt voor verdere polarisatie. De schreeuwende mensen die mogelijk dit weekend de dansvoorstelling verstoren vertegenwoordigen dan ook niets anders dan de destructieve stem van haat en geweld.
Maurice Swirc, hoofdredacteur
Abonneer op het NIW
