Als kind wil je liever niet opvallen. Je wilt er normaal uitzien, dezelfde kleding dragen als andere kinderen en een normale voornaam hebben. Ik zat op een Joodse basisschool waar mijn voornaam voor de meeste klasgenoten te begrijpen was; Simcha. Maar ik wist dat voor niet-Joodse kinderen mijn naam geen normale naam zou zijn. Ik was negen jaar en speelde verstoppertje met kinderen uit de buurt. Mijn net nieuwe vriendin vroeg hoe ik heette. In plaats van mijn naam te noemen, waarvan ik dacht dat ze die gek zou vinden, antwoordde ik: „Ik heet Roos.” Roos maakte op dat moment deel uit van het populaire meidengroepje Linda, Roos en Jessica, dus met die naam zou ze me zeker leuk vinden, dacht ik. Ik loog niet helemaal, want mijn tweede naam is Rose. De waarheid werd slechts een beetje verdraaid. Later die week kwam mijn nieuwe vriendinnetje aan de deur om te vragen of Roos buiten kwam spelen. Mijn moeder slikte net op tijd de woorden ‘er woont hier geen Roos’ in, ze herinnerde zich blijkbaar mijn tweede naam en favoriete meidengroep. We bleven echter niet lang vriendinnen want het bleek lastig om een vriendschap te onderhouden op basis van een leugen. Dan maar geen niet-Joodse vrienden. Toen ik later van de Joodse basisschool naar een openbare middelbare school ging, had ik twee opties: of ik liet me vanaf dag één Roos noemen of ik bleef trouw aan Simcha. Ik koos voor het laatste en dat heb ik geweten. Mijn bijnaam werd simkaart. Bij sommige leraren riep mijn naam nostalgische gevoelens op naar hun eerste Simca-auto, maar de meesten maakten een eigen variant die tussen Simsja, Simka en Simone in lag. Het was een probleem dat me tot op de universiteit achtervolgde. Pas nu ik 25 ben, begin ik van mijn naam te houden. Ik wil niet hetzelfde zijn als iedereen, er niet hetzelfde uitzien of dezelfde naam hebben, maar juist anders zijn. Als ik tegenwoordig op een feestje kom en mezelf voorstel, vertel ik met trots de achtergrond en Hebreeuwse betekenis van Simcha, vreugde. Daarnaast voel ik me rond Simchat Tora extra speciaal. Want wie kan er nou zeggen zijn naam te delen met een van de leukste Joodse feestdagen?
Abonneer op het NIW
