Het zijn verwarrende tijden. Waar de vrije wereld gestaag in handen valt van vuilgebekte leiders, wordt het electoraat steeds verder de mond gesnoerd.
Afgelopen jaar probeerde de overheid het woord allochtoon te schrappen. Die poging bleek natuurlijk ijdel, want taal laat niet zich van hogerhand muilkorven, maar de volkswoede was er niet minder om. De autochtoon (bij wijze van wisselgeld eveneens taboe verklaard) zit ook wel in de hoek waar de klappen vallen. Ga maar na, wat blijft er over van ons culturele erfgoed als zwartepiet niet meer zwart mag zijn en de middenstand ons met Kerst een schijterig ‘prettige feestdagen’ toewenst?
Toen zelfs de Efteling, het pièce de résistance van onze judeo-christelijke beschaving, onder vuur kwam te liggen wegens een vermeend racistische attractie, sloegen de stoppen door. Een VVD-politica uit de buurt slingerde als ultieme verzetsdaad nog dezelfde avond een foto van haar dessert op Twitter. “Uit solidariteit voor het leuke familieattractiepark @Efteling is ons toetje vanavond: blanke vla met een negerzoen.” Ka-bam!
Negerzoenen zijn heel smerig, met of zonder blanke vla. Ik zie ook niemand zich er ooit aan vergrijpen, zelfs niet in de trein en daar wordt traditioneel heel vies gegeten. Toch wordt de naamsverandering (ze heten sinds 2006 ‘schuimzoen’, ‘chocoladezoen’ of simpelweg ‘zoen’) hoog opgenomen door het boze blanke deel der natie. Hun redenering klinkt ongeveer zo: nog even en dan mogen moorkoppen, zigeunerschnitzels en jodenkoeken óók niet meer! Je moet er inderdaad niet aan dénken.
Antisemi… Neen!
Ja, jodenkoeken, waarom hebben we daar onze verongelijkte belangenorganisaties nog nooit over gehoord? Volgens veel culinaire historici dankt die traktatie, die overigens niet kosjer is, haar naam aan het stereotype van de gierige, geldbeluste Jood. Jodenkoeken ogen namelijk groot, maar zijn stiekem erg dun. Antisemitisme!!! (Alternatieve en waarschijnlijkere verklaring: de koekjes zijn ooit bedacht door een Amsterdamse bakker. Die heette De Joode).
Er is nog een product dat naar Joden is genoemd: de jodenhaas. Antisemi… Neen! Daar is niets onoorbaars aan. Integendeel. Omdat de Joodse spijswetten het eten van de achterbout van runderen niet toestaan, zijn malse biefstukjes als ossenhaas, tournedos, entrecote en kogelbiefstuk niet te koop bij de kosjere slagerij. In de voorvoet zit voornamelijk stug stoofvlees, maar in de schouder bevindt zich een verweesd stukje mals vlees: het kosjere biefstukje alias de jodenhaas. Een vergeten product, dat door steeds meer fijnproevers wordt ontdekt, omdat het meer smaak heeft dan de boterzachte, maar flauwe ossenhaas.
In de voorvoet zit voornamelijk stug stoofvlees, maar in de schouder bevindt zich een verweesd stukje mals vlees
Hé, maar wacht eens, hoor ik u denken, ik heb laatst toch entrecote gekocht bij de kosjere slagerij, hoe kan dat dan? Dat kan omdat uw slager een beetje vals speelt. Wat hij als entrecote aanprijst is feitelijk ribvlees, dat bij de niet-kosjere concurrent in het schap ligt als ribeye of prime rib. Nu maakt dat gesjoemel voor orthodoxe Joden weinig uit, die zijn niet beter gewend. Maar ik heb altijd een beetje medelijden met die ene verdwaalde niet-Joodse klant voor me in de rij, die hunkerend naar een mals biefstukje, huiswaarts keert met een incourant stuk vlees.
Daarmee is de taalverwarring bij de kosjere slagerij nog niet compleet. Want dat waarachtig malse haasje, dat zo eervol naar ons Joden is vernoemd, wordt bij wijze van misplaatste zelfcensuur als diamanthaas verkocht. De naam ‘jodenhaas’ leverde nogal eens verontwaardigde reacties op bij onwetende klanten en je kan in deze roerige tijden niet voorzichtig genoeg zijn. Maar ‘diamanthaas’ is wél stigmatiserend. Het is een Vlaamse term, die eveneens verwijst naar de Joden, zij het indirect. In Antwerpen domineren orthodoxe Joden van oudsher de diamanthandel. Dat heeft ze het stigma van geldwolven bezorgd. Onterecht, zo bewijst de kosjere slagerij. In weerwil van wat veel mensen denken, is kosjer vlees niet altijd duurder. Het schaarse Joodse biefstukje (in elk rund zit slechts één portie van gemiddeld 500 gram) is met een kiloprijs van € 35,90 bij Marcus ruim vijf euro goedkoper dan bij aartsrivaal Hergo. Lang leve de jodenhaas!
Abonneer op het NIW
