Beste bakkers van Langerhuize,
Kennen jullie dat bijbelverhaal over de bakker en de wijnschenker die door de farao in de gevangenis worden gegooid? De farao is ontstemd, omdat hij in zijn wijn een vlieg en in zijn brood een steentje heeft aangetroffen. Tijdens hun detentie worden de sommelier en de chef-patissier overvallen door raadselachtige nachtmerries, waar celgenoot Jozef wel raad mee weet. Zijn uitleg wordt bewaarheid. De wijnschenker wordt in genade aangenomen, maar de bakker bekoopt zijn fout met de dood. Dat lijkt enigszins disproportioneel gestraft, maar de boodschap is helder: het belang van goed brood valt
nauwelijks te overschatten. Waarom denken jullie dat we onze herinnering aan die ellendige slavernij in Egypte levend houden met een week lang matses eten? Goed brood is voor ons nogal een big deal.
Wat is het daarom fijn dat jullie ons wekelijks van brood voorzien. Dat mag ook weleens gezegd worden! Ondankbaar werk lijkt het me. Vroeg je nest uit, in een klamme bakkerij altijd weer dezelfde challes kneden en vlechten en bij gebrek aan een eigen winkel nooit eens contact met de klant. Probeer dan nog maar eer van je werk te hebben.
Ik kan me zo voorstellen dat jullie het voor die paar centen niet hoeven doen. Op de website lees ik dat broodbakken niet eens jullie corebusiness is. Dat is het leveren van kosjere maaltijden aan vliegtuigmaatschappijen, ziekenhuizen en het leger. Die paar honderd broden op vrijdagochtend achten jullie niet eens de moeite van het vermelden waard. Het zou me niet verbazen als jullie er liever gisteren dan vandaag mee stopten. Maar dat doen jullie niet en daaruit spreekt een groot gevoel van barmhartigheid. Jullie weten namelijk dat de Joodse gemeenschap dan een groot probleem heeft. Er is wel een tweede kosjere bakkerij, maar die bakt op zijn Israëlisch en wij Hollandse Joden zijn erg gehecht aan ons traditionele brood.
Hebben jullie eigenlijk weleens een sjabbatmaaltijd bijgewoond? Eerst brengen we een toast uit met een glas wijn. Daarna openen we de maaltijd met een zegenspreuk over twee van jullie challes. Als kind vond ik niets zo lekker als dat kakelverse brood. Ik kon me er het schompes aan eten. Tot wekelijkse frustratie van mijn moeder. Die zag met lede ogen aan hoe ik me volvrat met droog brood en haar tien gangen tellende feestmaal aan me voorbij liet gaan.
Mijn moeder zag met lede ogen aan hoe ik me volvrat met droog brood en haar tien gangen tellende feestmaal aan me voorbij liet gaan
Maar nu komt het: zo gaat het allang niet meer. Na het eerste verplichte stukje brood, blijft de rest onaangeroerd op tafel staan. Het brood is namelijk niet meer kakelvers. Sterker: regelmatig is het oudbakken.
Aan jullie vakmanschap kan het niet liggen. De bolletjes en minichalles zijn vaak prima in orde. En op gezette tijden, zoals na Pesach, blijkt hoe verrukkelijk jullie challes kúnnen zijn. Zoals ook jullie speculaasjes. Als je die bij thuiskomst even tien minuten oppiept in een hete oven, blijken die van uitstekende kwaliteit. Ik begrijp best dat wij Joden een lastige doelgroep zijn. De hele week nauwelijks geïnteresseerd in jullie deegwaar, maar voor het weekeind believen we er ineens karrevrachten van. Dus spreiden jullie het werk over meerdere werkdagen. Kunnen jullie in de nacht van donderdag op vrijdag nog een paar uurtjes slaap pakken.
Dus, lieve vrienden, mochten jullie daaraan hebben getwijfeld, wij proeven het verschil tussen vers en oudbakken. Alsjeblieft, wees geen koekenbakkers en gun ons weer onze oude vertrouwde, kakelverse challes op sjabbat.
Bij voorbaat hartelijk dank,
Jigal Krant
P.S. Stop alsjeblieft met het ongebreideld toevoegen van synthetische boteressence aan croissants, soepstengels en andere parve producten op margarinebasis. Voor een fijne botersmaak zorgt het niet. Voor een nare, weeïge bijsmaak des te meer.
Abonneer op het NIW
