Heeft u gekeken? 4,5 miljoen Nederlanders zaten afgelopen zaterdag aan de buis gekluisterd voor het Eurovisiesongfestival. Ook Joods Nederland was dit keer volop met het festival bezig, als ik mijn Facebooktijdlijn mag geloven.
‘We’ waren nog nooit zo goed vertegenwoordigd als afgelopen weekend in Stockholm. Niet alleen stonden Nederland én Israël in de finale, ook Frankrijk deed mee met een Joodse inzending, namelijk de Frans-Israëlische zanger Amir Haddad. En met zoveel landen om ‘voor’ te zijn was het Songfestival eindelijk weer de moeite waard.
Een beetje wedstrijd kan niet zonder relletje
Maar voor wie was u? Viel u voor de charmes van de Nederlandse Douwe Bob, die het publiek met zijn slaapkamerogen en gefluisterd ‘I love you’ verleidde. Was u voor de flamboyante Israëlische Hovi Star, die een krachtige powerballad zong, afgetopt met live vuurwerkspektakel? Of was u in de wolken van de Franse Amir, met zijn uptempo dancenummer en aantrekkelijke uiterlijk, waarmee hij heel Stockholm deed dansen en smelten?
Amir bezocht Douwe in zijn ‘stamkroeg’ op locatie en de twee gaven een prachtige uitvoering van Michel Fugains ‘Une belle histoire’, waarvoor ze beiden douze points verdienden. (Als u het nog niet op social media voorbij heeft zien komen, zoek het dan even op: zéér de moeite waard.) Douwe en Hovi daarentegen stonden op minder goede voet met elkaar. Douwe Bob ergerde zich tijdens de repetities aan Hovi’s drukdoenerij, terwijl Hovi na de finale van alle daken schreeuwde niet gecharmeerd te zijn van Douwes knipoog; zero points pour Hovi in deze vete. Ach, een beetje wedstrijd kan niet zonder relletje.
Geen issue
Waar ik niemand (positief opmerkelijk) over heb gehoord, is het feit dat Frankrijk, het land waarvandaan afgelopen jaar een recordaantal Joden naar Israël emigreerde, het land waar het antisemitisme meer aanwezig is dan ooit, dat uitgerekend dat land zich door een Israëlische zanger liet vertegenwoordigen in Europa. Was het een bewuste politiek keuze? Of is zijn Israëlische nationaliteit simpelweg geen issue? De staatssecretaris voor Franse taal bleek wel ‘ontzet’: over het feit dat Amir een Engels refrein in zijn nummer had. Zoals bij elke wedstrijd kan er maar één de winnaar zijn en dat was Oekraïne. Het land versloeg publieksfavoriet Australië en rivaal Rusland. Volgend jaar zal de
Songfestivalkaravaan afreizen naar Kiev. Ik ben benieuwd hoe ze daar reageren op deze alternatieve ‘Gay Pride’. Wist u trouwens dat in 1999, het jaar nadat Dana International het Eurovisiesongfestival won, veel orthodoxe Joden protesteerde tegen de komst van het songfestival naar Jeruzalem? Uiteindelijk ging de show gewoon door, maar helaas was het tot nu toe wel voor het laatst dat het festival in het heilige land georganiseerd werd. Laten we hopen dat ‘we’, Nederland of Israël, het volgend jaar beter doen, dan kunnen we ook weer feestvieren.
Abonneer op het NIW
