Na de discussie op Facebook over de toekomst van de Amsterdamse NIHS, vond er een drukbezochte raadsvergadering plaats. Vraag is of de daar genomen beslissingen daadwerkelijk zullen leiden tot structurele veranderingen.
Binnen een week volgden maar liefst 600 belangstellenden de discussie op Facebook over de toekomst van de NIHS. De discussie, geïnitieerd door Ilan Kon, werd gevoerd door jong en oud, minder vroom en serieus orthodox. Wat al maanden, misschien jaren smeulde, vatte ineens vlam: onvrede over het logge bestuursapparaat dat qua structuur meer dan eens is vergeleken met ons nationale parlement, maar dan voor slechts duizend betalende gezinnen, de algehele onvrede over de service die wordt verleend aan mensen die maandelijks zo’n honderd euro kerkelijke bijdrage moeten betalen, en onvrede over het functioneren van een onduidelijk aantal rabbijnen.
De deelnemers waren zo kleurrijk als de kehilla zelf, een paar namen: Freddy Hollander: al langere tijd een roepende in de woestijn, Menachem Sebbag: die de onvrede onderkende en daarom met succes AMOS oprichtte, Dennis Pekel: door velen omschreven als een luis in de pels maar iemand die vaak de vinger op de zere plek legde, Ronnie Eisenmann, voorzitter van het dagelijks bestuur ‘die de boel bij elkaar probeert te houden’, rabbijn Zwi Spiero, van wie wij vermoeden dat dit zijn eerste Facebook-optreden is, Max de Winter, Richard Ensel, Doron Themans, Silvy Heijmerink, David Serphos, Mylene Pol Waterman, Carry de Wolf, vele anderen én natuurlijk de nodige ‘meekijkers’.
Gealarmeerd
Tacheles handelen is onmogelijk wanneer je rekening moet houden met een raad bestaande uit 22 leden, daarbovenop een dagelijks bestuur, een aantal rabbijnen én een directie, en nog eens een aantal werknemers met ieder eigen belangen. Dat het bestuur door de commotie was gealarmeerd, bleek uit de toespraak van voorzitter db, Ronnie Eisenmann, tijdens een raadsvergadering waarop de stemming rond het beleidsplan NIHS 2.0 naar voren was gehaald, met een volle publieke tribune en wie niet aanwezig kon zijn, kon meegenieten via Twitter. Een paar citaten uit de toespraak: ‘De laatste dagen is via Facebook een forum ontstaan en het bestuur beschouwt deze Facebookers als oprechte Facebook-vrienden. Hun vriendschapsverzoek vervat in hun welgemeende zorg over en belangstelling voor de Joodse gemeente, wordt welwillend door dit bestuur aanvaard. […] Het is niet toevallig dat zo kort nadat deze discussie op Facebook is ontstaan, deze raadsvergadering is en dit agendapunt wordt behandeld. Gelijk het advies van de strategische commissie streeft het bestuur over te gaan naar een kleinere organisatie die minder taken en verantwoordelijkheden heeft. […] Het bestuur kiest ervoor de overgang geleidelijk en zo veel mogelijk via natuurlijk verloop in te voeren en met de grootst mogelijke zorg voor de organisatie de veranderingen door te voeren. […] Het bestuur heeft moeten constateren dat geleidelijkheid, natuurlijk verloop en de beoogde stapsgewijze doorvoering worden ingehaald door de werkelijkheid. […] Steeds meer en in grotere mate blijkt dat veel leden niet tevreden zijn. Een geleidelijke evolutie moet plaatsmaken voor een verantwoorde revolutie.’
Mandaat voor wat?
Het plan NIHS 2.0, waarin een aanzet gedaan wordt tot hervormingen en dat werd gepresenteerd door Dudu Kornmehl, werd door de raad (waar de gehele oppositie een aantal maanden geleden uit stapte) aangenomen. Eisenmann was blij, hij had mandaat, zo stelde hij. Vraag is: mandaat voor wat? Zijn er definitieve plannen? Duidelijk is dat ‘de ontevredenen’ nu snelle actie willen.
Na de vergadering is een ‘kernteam’ van drie personen opgestaan, voortgekomen uit het Facebook-forum: Ilan Kon, Robert Ensel en Doron Themans. Zij gaan inventariseren wat de Facebookers op korte, middellange en lange termijn zouden willen. Ilan Kon: „Wat op 10 september met een rimpeling begon, is een tsunami geworden. Maar de grote vraag is hoe verregaand NIHS 2.0 is. Je moet weten dat de NIHS een organisatie is waar mijn opa al veranderingen in wilde aanbrengen. Twee generaties later zijn we nog geen stap verder. En het móét nu gebeuren want stel dat bijvoorbeeld AMOS leden gaat werven en voor begrafenissen een oplossing kan vinden; dan gaat het hard! En je moet nu de generatie die eens per jaar naar sjoel komt en misschien alleen voor een huwelijk naar het mikwe gaat, enthousiasmeren om bij de kehilla te blijven, anders ben je ze met een volgende generatie echt kwijt. Je hoort, ik ben gekleurd maar vind de discussie wel positief. Zelf denk ik dat we naar een compacte NIHS moeten, een soort overkoepelende organisatie met een basale infrastructuur die een aantal gemeenschappelijke diensten onder zich heeft, maar we zullen zien waar de inventarisatie toe leidt.”
Abonneer op het NIW
