Denk66

Ceterum censeo Carthaginem esse delendam, ‘overigens ben ik van mening dat Carthago verwoest moet worden’. De Romeinse senator Cato de Oudere zou er iedere redevoering mee hebben afgesloten, wat het onderwerp ervan ook was. Ik moest aan deze woorden denken toen het D66-congres zondag een motie aannam die de EU ertoe oproept het associatieverdrag met Israël op te zeggen als het land niet ophoudt met ‘ernstige mensenrechtenschendingen’ in de bezette gebieden.

Cato’s woorden zijn synoniem geworden voor dogmatisch doordrammen over stoffige stokpaardjes die niets van doen hebben met waar het gesprek echt over zou moeten gaan. De drammer van dienst bij D66 was afgelopen weekeinde een zekere Bart Vosmer, zo nat achter de oren dat zelfs niemand binnen de partij tot nu toe van hem had gehoord. Reden voor D66-insider Brigitte Wielheesen op Facebook te vertellen dat de kwade genius achter de motie in werkelijkheid Tweede Kamer-buitenlandwoordvoerder Sjoerd Sjoerdsma was. Voorwaar, geen vriend van de Joodse staat, maar iets te bezorgd om zijn imago om deze onwelriekende motie zelf in te dienen. Misschien vond Sjoerdsma de geur van antisemitisme zelf ook net te sterk en dan is het verstandig een of ander knulletje van de D66-jeugd naar voren te schuiven.

Wat maakt Israël zo verschillend van al die andere landen die de mensenrechten schenden?

O jee, nu heb ik het A-woord gebruikt, en ik had mij nog wel zo voorgenomen dat niet te doen. Maar zeg eens eerlijk, als niet antisemitisme het motief achter zo’n motie is, wat dan wel? Wat maakt Israël zo verschillend van al die andere landen die de mensenrechten schenden (en dan neem ik for argument’s sake even aan dat het dat inderdaad doet). Als Israël niet meer is dan gewoon nog een land in het Midden-Oosten dat het niet te nauw neemt met de rechten van zijn burgers, waarom dat dan altijd en overal ter tafel – wat zeg ik, ter stemming – brengen? Als het niet de etnische achtergrond is van de overgrote meerderheid van de bevolking, wat maakt Israël dan wél zo interessant dat er op een congres van een middelgrote politieke partij in Noordwest Europa zoveel aandacht aan wordt besteed?

Dictator
Op deze vraag blijven de D66’ers zelf het antwoord schuldig. Sterker nog, ook de – toegegeven, over het algemeen nogal wereldvreemde sociaal-liberalen – moet het de afgelopen weken en maanden zijn opgevallen dat in een paar landen ten noorden van Israël wat zaken niet helemaal gaan zoals dat zou moeten. In Turkije zwaait nu een dictator de scepter die journalisten opsluit (niet alleen in eigen land, hij probeert het zelfs in het hart van Europa), Koerdische steden met hun inwoners erin met de grond gelijkmaakt, en terreurbewegingen met raad en daad terzijde staat. Maar dát was geen reden voor Vosmer, Sjoerdsma of welke idioot ook achter de motie zat om Erdogan en co aan te pakken tijdens het D66-congres.
Terwijl het smoesje voor deze wanvertoning van ‘antizionisme’ toch was dat de Europese Unie een associatieverdrag met Israël heeft en natuurlijk moeten we dat niet willen met een stel mensenrechten schendende bezetters. Maar, maar, maar… Met Turkije hebben we precies zo’n verdrag! Sterker nog, wij onderhandelen met Erdogan en zijn kliek over toetreding tot de Unie. Versneld zelfs, nu de Turken zich hebben aangeboden als de deurwaarder van Club Europe. Turkije is een stuk minder democratisch dan Israël, bombardeert zijn eigen en andermans bevolking en lapt de rechten van vrouwen, homo’s en eigenlijk alle andersdenkenden aan zijn gekrulde pantoffel. Maar blijkbaar niet genoeg voor de democratische designerbrillen om er op hun congres een motie aan te wijden.

En wacht even, associatieverdrag, associatieverdrag, was daar niet recent ook iets mee? D66 wil dat de EU het opzegt als Israël zijn gedrag niet verbetert, maar de Oekraïne is nu juist zo’n zelfde verdrag aangeboden om verbeteringen te bewerkstelligen. Mis ik de logica hier? Het ene land waar het mis is, moet bestraft worden en het andere wordt om dezelfde reden beloond? Het staat de partij natuurlijk vrij een referendum voor te stellen over het associatieverdrag met Israël, maar naar verluidt is het enthousiasme over die vorm van directe democratie binnen de partij wat afgenomen in recente tijden.

Oorverdovende stilte
Ja maar, Bart, Israël houdt andermans land bezè-hè-hèt! Je hoort het ze bijna denken. Dus landen die dat doen én de mensenrechten schenden, verdienen geen associatieverdrag. Vat ik het zo goed samen, mijnheer Sjoerdsma, pardon, mijnheer Vosmer? Mooi, dan verwacht ik alsnog een motie die oproept het associatieverdrag met Marokko (u ziet, de EU heeft er nogal wat) op te zeggen. Want dat land houdt de Westelijke Sahara al sinds 1975 bezet en treedt de rechten van zijn burgers met voeten. Tenminste, als we Human Rights Watch en Amnesty International mogen geloven.

Het ene land waar het mis is, moet bestraft worden en het andere wordt om dezelfde reden beloond?

U raadt het al, de stilte bij het D66-congres over Marokko was even oorverdovend als hypocriet. Dus blijft mijn vraag staan: waaraan verdient de Joodse staat al die aandacht terwijl alle andere landen worden genegeerd? We hebben al geconstateerd dat het geen antisemitisme kan zijn, want ons-soort-mensen van D66 doet daar niet aan. Al helpt het natuurlijk niet dat Alexander Pechtold in 2014 als enige Nederlandse fractievoorzitter botweg weigerde een CIDI-advertentie tegen Jodenhaat te tekenen (en dat later rechtvaardigde met de cynische leugen dat Geert Wilders – zijn nemesis nota bene – niet mee had mogen doen).
Wacht even, D66 is een politieke partij. En wat is de corebusiness van politieke partijen? Nee, niet het verbeteren van onze maatschappij, maar wat schattig dat u dat denkt. Het is macht. En om macht te krijgen, moet je stemmen winnen. Nu de Nederlandse moslimkiezer massaal wegloopt bij de PvdA, zien de sociaal-liberalen wellicht hun kans schoon in dat gat te duiken. Al in 2006 riep het ministerie van Religieuze (laat dat even op u inwerken) Zaken in Ankara Turkse Nederlanders op D66 te stemmen. Nog geen 50.000 Joden in ons land wegen electoraal natuurlijk niet op tegen meer dan een miljoen moslims. Bij wie Israël – laat ik mij voorzichtig uitdrukken – niet bepaald de populairste bestemming voor de zomervakantie is. Daar vallen dus de nodige zetels te halen. En die hebben Pechtold en co hard nodig, als we Maurice de Hond mogen geloven.
Helaas, D66 heeft er op dat vlak sinds kort een geduchte concurrent bij. Nadat zij PvdA-collega Ahmed Marcouch ‘bij Allah’ hadden vervloekt, stapten de Turks-Nederlandse Kamerleden Tunahan Kuzu en Selçuk Öztürk (kortweg: Kuzturk) uit de sociaaldemocratische Kamerfractie en begonnen hun eigen toko: DenkNL. Nu zich ook Farid Azarkan van het Samenwerkingsverband Marokkaanse Nederlanders bij hen heeft aangesloten, is ‘Denk’ opeens een aantrekkelijk alternatief voor de anti-Joodse, nee, anti-Israëlische, sorry, antizionistische kiezer. Toch lijkt mij hier wel een mouw aan te passen voor de sociaal-liberalen. Ik voorzie hoe dankzij een gezamenlijke afkeer van Israël iets moois gaat groeien in Den Haag: een fusie! De naam hoeft er nauwelijks voor te worden aangepast. Mijn voorstel: Denk66.