Het blijft curieus om rechtse nationalisten in Israel ons Joden in Europa te horen waarschuwen voor de toestroom van vluchtelingen en immigranten uit moslimlanden.
Veelal bestaat in die kringen (en in die van Trumpisten in de VS) de perceptie dat in een land als Nederland de macht al is overgenomen door feodale salafisten. Als je hen vraagt hoeveel procent van de populatie in de EU uit moslims bestaat zijn antwoorden als 50 tot 70 procent niet ongebruikelijk. Als ze het werkelijke percentage van 6 procent horen weigeren ze het te geloven. Perceptie wint het veelal van werkelijkheid. Akkoord, in een land als Frankrijk ligt het percentage hoger. Ook weet ik dat er stadsdelen in ons eigen land bestaan waar het percentage dicht in de buurt van de 50 komt. Maar overall komt het neer op rond de 6 procent.
Het is ongerijmd om Israëlische voorstanders van de eenstaatoplossing Europa te horen waarschuwen voor het gevaar van moslimoverheersing, daar waar ze in de Joodse staat door annexatie van de Westoever drie miljoen islamitische Palestijnen binnen wensen te halen. Als dat geschiedt wordt Israël een Joodse minderheidsstaat. De Palestijnse president Abbas heeft formeel de tweestatenoplossing ten grave gedragen en focust nu op één staat tussen de Middellandse Zee en de Jordaan, waarin Joden en moslims in een seculiere democratische staat moeten samenleven.
Rechtse zionisten zijn het eens over de eenstaatoplossing. Maar dat is een andere dan die Abbas voor ogen heeft.
Apartheidachtige varianten
Dat zou het einde betekenen van Israël als Joodse staat en impliciet evenzeer het bankroet van het zionisme.
Uiteraard zal Israël dat niet laten gebeuren en resteert alleen nog een Joodse minderheidsstaat met een beperkte autonomie voor de Palestijnen, die uitgesloten worden van het Israëlisch democratisch besluitvormingsproces. Dat betekent dat Israël weliswaar niet ophoudt als Joodse (minderheids-)staat te bestaan, maar niet langer als democratie kan worden gezien. Een staat of samenleving die een deel van de bevolking uitsluit van het besluitvormingsproces is immers geen democratie.
Ik herinner me als de dag van gisteren hoe ik al ruim een halve eeuw geleden in een discussie de latere honorair consul van Koeweit en Jordanië,wijlen Mahmoud Rabbani (toen nog student in Delft), hoorde pleiten voor een seculiere democratische staat voor Joden en moslims. Er is dus niets nieuws onder de zon. Rechtse zionisten zijn het eens over de eenstaatoplossing. Maar dat is een andere dan die Abbas voor ogen heeft. Uiteraard wenst geen enkele Israëli de macht te delen en een minderheid in eigen land te worden en evenmin zullen Palestijnen akkoord gaan met apartheidachtige varianten. Maar dit alles laat onverlet dat als Abbas c.s. wel de Israëlische oplossing zouden accepteren, er hoe dan ook drie miljoen meer moslims binnen de landsgrenzen komen en Joden een minderheid worden.
Ik vraag me af of de 15.000 Franse Joden die de laatste drie jaar naar Israël zijn verhuisd om het moslimantisemitisme te ontvluchten er geporteerd voor zullen zijn dat er in hun nieuwe land plotseling drie miljoen moslims bijkomen. Gevreesd moet worden dat velen Tel Aviv weer voor Parijs gaan inruilen. Dat is trouwens een ontwikkeling die volgens de Israëlische media al gaande is. Niet zozeer vanwege angst voor moslim-overheersing, maar omdat de zeer hoogopgeleide Franse Joden er moeilijk aan de bak komen. Veelal worden zij gezien als concurrenten. Anders dan voorheen bij de Russische oliem het geval was heeft de doorsnee Parijse tandarts of chirurg uit Neuilly er geen trek in als parkeerwacht in Ramat Gan aan de slag te gaan. Uit cijfers blijkt dat ruim 20 procent van de Franse oliem het land al weer verlaten heeft en een groeiend percentage dat voornemens is.
Abonneer op het NIW
