‘CIDI en NIW zagen antisemitisme Baudet door de vingers’, luidt de kop boven een stuk van journaliste Hella Rottenberg. Dat is nogal een beschuldiging tegen de twee instellingen die zich bij uitstek tegen antisemitisme inzetten. Ik kan als hoofdredacteur van Nederlands oudste nieuws- en opinieweekblad niet voor het CIDI spreken, al wil ik er wel op wijzen dat ik in mijn tijd als directeur van het Centrum Informatie en Documentatie Israël zware kritiek te verduren kreeg omdat ik weigerde Geert Wilders in een advertentie tegen Jodenhaat op te nemen.
Het zou te gemakkelijk zijn om in deze repliek Hella Rottenberg met een tu-quoque-redenering onderuit te halen door op te merken dat juist zij iemand is die consequent de ogen sluit voor Jodenhaat wanneer deze afkomstig is uit de voor haar ongewenste hoek. In de affaire rond ex-Labourleider Jeremy Corbyn hield Rottenberg zich muisstil, net zoals wanneer de daders van antisemitisme uit islamitische kring komen. Liever belicht ik hier de feitelijke onjuistheden achter haar aantijgingen.
Rottenberg komt met twee voorbeelden die zouden moeten bewijzen dat het Nieuw Israëlietisch Weekblad ‘antisemitisme van rechtse en uiterst-rechtse medestanders van NIW en CIDI negeert, bagatelliseert of door de vingers ziet’. Het eerste voorbeeld is een opinieartikel dat Thierry Baudet half juli in het NIW publiceerde. Wat Rottenberg ‘vergeet’ te vermelden, is dat Baudets stuk een repliek is op een niet malse aanval – zeg maar gerust een afrekening – in het NIW van de week ervoor door adjunct-hoofdredacteur Bart Schut. Allemaal te checken op de NIW-website. Dat Baudet hierop mocht reageren, lijkt mij geen ‘door de vingers zien’, maar een journalistieke basisregel. Hoor en wederhoor, weet u nog? De ‘aantijgingen van antisemitisme’ waartegen Baudet zich mocht verweren, kwamen nota bene van het NIW zelf.
Ook Rottenbergs tweede voorbeeld wekt verbazing. Het gaat om een interview met het Amsterdamse gemeenteraadslid Annabel Nanninga (toen nog lid van het Forum voor Democratie) over kwetsende tweets die zij in haar tijd als redacteur van Geenstijl had geplaatst. Is het ook in dat geval niet journalistiek logisch om Nanninga zelf aan de tand te voelen? Hoe valt dat onder het ‘negeren’ van rechts antisemitisme? Misschien vond Rottenberg de toon van het artikel niet ‘anti-Forum’ genoeg, maar het feit dat niet één prominent partijlid – Nanninga zelf incluis – het interview verspreidde via sociale media, spreekt boekdelen. Reken er maar op dat als de toon van het stuk ‘bagatelliserend’, laat staan ‘door de vingers ziend’ was geweest, de Forumleiding dit artikel met veel bombarie had gedeeld. Daaraan kan ik toevoegen dat beide artikelen het NIW op een hoop kritiek kwamen te staan uit rechtse, en ja, ook uit Joodse kringen.
Dit waren niet de eerste artikelen die het NIW plaatste over antisemitische denkbeelden binnen FvD. Meer dan twee jaar geleden, in september 2018, publiceerden wij het artikel ‘Racistisch schild, antisemitische vrienden’ over banden van de partij met de Vlaamse nationalist Dries van Langenhove. Is dat ‘negeren’, ‘bagatelliseren’ of ‘door de vingers zien’? De waarheid is dat iedere keer wanneer Forum in opspraak kwam in verband met antisemitisme het NIW hierover heeft gepubliceerd en dat vrijwel altijd eerder en uitgebreider dan andere media.
Bijna wekelijks schrijven wij over rechtse Jodenhaat bij Alternative für Deutschland, onder Amerikaanse Republikeinen, over antisemitische complottheorieën als QAnon, over de Le Pens, over Hongarije en Polen. Het Nieuw Israëlietisch Weekblad kan niet anders, ons hele bestaansrecht zou vervallen wanneer wij de haat tegen onze groepering slechts dan aan de kaak zouden stellen wanneer het voor ons ‘politiek wenselijk’ zou zijn. De houding van de antisemiet in kwestie tegenover de staat Israël is daarbij irrelevant. Trouwens, het NIW is geen applausmachine voor de Israëlische regering, die in ons blad vaker en indringender wordt bekritiseerd dan in de meeste andere media.
Wat wij nadrukkelijk niet doen, is onze ogen sluiten voor Jodenhaat uit welke hoek dan ook. Links, rechts, islamitisch, christelijk of atheïstisch antisemitisme komen alle aan bod. Wij zouden graag zien dat andere journalisten – Joods of niet – dezelfde houding aannemen.
Esther Voet
Hoofdredacteur Nieuw Israëlietisch Weekblad
Abonneer op het NIW
