Scientology Israel, Tel Aviv (WikiCommons)
Israël heeft een bijzondere aantrekkingskracht op sektes van uiteenlopend pluimage.Het jodendom speelt een centrale rol voor de religieuze randgroeperingen, hun volgelingen, tegenstanders en afvalligen.
Door Jan Franke
Kobi Drori is een fit ogende vijftiger met een opvallende ketting om zijn nek. Het sieraad, een soort gedraaide mageen Davied, is het symbool van de Raëlianen, in zijn woorden ‘een nieuwe religieuze beweging met wereldwijd meer dan 50.000 volgers’. Daarvan wonen er enkele honderden in Israël. Dat is niet toevallig, want ook in de Raëliaanse leer is Israël een land met bijzondere betekenis. Een sleutelrol is weggelegd voor de ‘Elohim’. Dat zijn goddelijke buitenaardse wezens die volgens de Raëlianen 25.000 jaar geleden de eerste mensen op aarde hebben gezet en die binnenkort zullen terugkeren om een aards paradijs te scheppen. Ter voorbereiding op deze dag lobbyt de beweging al jaren bij de Israëlische regering voor de bouw van een eigen ambassade in Jeruzalem, tot dusverre tevergeefs. Een gemiste kans, vindt Drori, want de Elohim – letterlijk: ‘zij die uit de hemel afdaalden’ – hebben volgens hem een bijzondere band met het Joodse volk. „Joden zijn geboren uit relaties tussen de Elohim en de mooiste vrouwen die zij op aarde hebben gezet. Als de Elohim hier kunnen landen, wordt Israël beloond met hun geavanceerde technologie en kennis. Ze kunnen Israël tot licht onder de naties maken.”
Swastika
Maar de houding van de Raëlianen tegenover het jodendom en Israël kent ook andere kanten. De oprichter en geestelijk leider van de beweging is geboren Fransman Claude Vorilhon, die zich Raël laat noemen. Volgens hem houdt het Joodse volk de boodschappen die zij wegens hun bijzondere band van de Elohim krijgen, voor zichzelf. Dat is niet de bedoeling. Uiteindelijk willen de Raëlianen de grenzen tussen volkeren en religies doorbreken en een paradijs creëren waar robots werken en mensen van het leven genieten. Daarin is voor het jodendom of andere religies geen plaats. En er is een ander probleem: het officiële symbool van de beweging is een mageen Davied met daarin een swastika verwerkt. Niet iets waarmee je in Israël op straat gezien wilt worden, weet ook Drori. Sharon, een andere Israëlische Raëliaan, draagt het symbool wel openlijk. „Ik krijg nauwelijks boze reacties als ik op de markt in Tel Aviv loop. Mensen zijn vooral nieuwsgierig naar het symbool en ik leg ze graag de betekenis uit.” Ze aarzelt even en vervolgt dan: „De swastika is een symbool dat lang voor de nazi’s al gebruikt werd.” Zoals de Raëlianen zijn er talrijke religieuze bewegingen in de Joodse Staat. Het Israëlische ministerie van Sociale Zaken waarschuwde in een onderzoek uit 2011 dat het aantal sektes de afgelopen twintig jaar snel is toegenomen en schat het aantal volgelingen op enkele duizenden, en wijst erop dat de cijfers in werkelijkheid vermoedelijk een stuk hoger liggen vanwege het gesloten karakter van veel van deze bewegingen. Het zijn opmerkelijke en volgens de onderzoekers alarmerende cijfers voor zo’n klein land. Ter vergelijking: in de Verenigde Staten zijn er naar schatting 3000 sektes met tussen de twee en drie miljoen volgelingen. Ook volgens de Amerikaanse sekte-expert Rick Ross, die aan relihet rapport meewerkte, staat vast dat Israël een bijzondere aantrekkingskracht heeft op sektes. Hij noemt als voorbeeld de Amerikaanse ‘Concerned Christians’ onder leiding van Monty Miller, die vlak voor de millenniumwisseling naar Israël kwamen. „Zij geloofden dat in 1999 de apocalyps zou plaatsvinden. Daarna zou de menselijke beschaving opnieuw in Israël beginnen. Ze wilden deze apocalyps versnellen door zelf in Israël gevechten te ontketenen en sloegen allerlei wapens in,” zegt Ross. Uiteindelijk werden Miller en zijn aanhangers wegens illegale wapenhandel nog voor de jaarwisseling het land uitgezet. Vanuit New Jersey brengt Ross met zijn stichting al jaren het doen en laten van sektes over de hele wereld in kaart. „Ik vecht tegen de grenzeloze macht die sommige van deze zelfverkaarde profeten over hun volgelingen hebben en vaak ook misbruiken,” verklaart Ross.
Bekijk hier de documentaire Rabbi Nir Ben Artzi
Lees de rest van het verhaal in het NIW 15
Abonneer op het NIW
