Aanvankelijk beschouwde ik de staking van het Israëlische ministerie van Buitenlandse Zaken en alle Israëlische ambassades als een zegen voor het land. Gedurende de staking werd minister Lieberman de toegang tot zijn kantoor ontzegd en dat impliceerde – zo meende ik – dat de man voor de duur van de acties in ieder geval geen internationale schade aan de reputatie van Israël zou kunnen toebrengen.
Tot ik een telefoontje kreeg van een collega in Brussel die off the record duiding van me wenste over het bezoek dat die week een delegatie van het Vlaams Belang onder leiding van Filip Dewinter had gebracht aan Israël. De delegatie was met alle egards ontvangen door onderminister Ofir Akunis op het kantoor van Bibi. Toen Akunis van enkele Israëlische kranten het verwijt kreeg dat hij een extreemrechtse, met antisemieten en Holocaustontkenners sympathiserende partijdelegatie had ontvangen zei de Likoed-minister daar nooit iets over te hebben vernomen. Volgens hem was het Vlaams Belang een zeer pro-Israëlische partij, die zich ook nadrukkelijk achter het internationaal vermaledijde nederzettingenbeleid had geschaard. Uiteindelijk bleek de ontvangst de schaduwzijde te zijn van de staking van de Israëlische diplomatie. Normaliter koppelen Israëlische gezagsdragers eerst terug naar hun ambassades om advies, indien een delegatie uit dat land om een gesprek of ontvangst tijdens een bezoek aan Israël verzoekt. Dat had het kantoor van de premier waar Akunis zetelt verzuimd, omdat de Israëlische ambassades overal ter wereld dicht waren. Toen Belgische oliem hoorden van het aangekondigde bezoek konden zij ternauwernood een ontvangst door de voorzitter van de Knesset verijdelen. Van die ontvangst zou een nog grotere symbolische betekenis zijn uitgegaan dan van het bezoek aan Akunis. Toch zijn er ook in Vlaanderen enkele Joden die van mening blijven dat Israël en de Joodse gemeenschap in België de uitgestoken hand van Dewinter niet had moeten weigeren. Zij wijzen – en niet onterecht – op het feit dat er in de ruim twee decennia dat Dewinter met zijn Vlaams Belang politiek aan de weg timmert geen enkel statement van hem bekend is dat zelfs maar in de verste verte op risjes zijnerzijds duidt. Integendeel! Geen enkele Vlaamse politicus heeft zich jarenlang meer opgeworpen als beschermer van de Joodse gemeenschap in Antwerpen dan Dewinter. Tot dusverre is zijn charmeoffensief echter van officieel Joodse zijde consequent onbeantwoord gebleven. Terecht stelt het Forum (zeg maar equivalent van het CJO) zich op het standpunt dat het de uitgestoken hand niet kan accepteren, omdat het binnen het Vlaams Belang bruin ziet van de oud Waffen- SSers, collaborateurs en Holocaustontkenners. Daarnaast is Dewinter een groot bewonderaar van Jean-Marie Le Pen en maakt hij samen, met neonazi Strache en Geert Wilders, deel uit van de treife anti-EUalliantie. Daar komt nog bij dat het aanvaarden van de uitgestoken hand door de Joden in Antwerpen de facto zou betekenen dat zij daarmee het cordon sanitaire om zeep helpen. Niet zonder reden zou Dewinter immers na een verzoening met de Joodse gemeenschap het cordon sanitaire kunnen ridiculiseren. Als de Joden hem al accepteren, wie en wat zijn die andere partijen en politici dan om hem als paria te blijven mijden? In menig opzicht bevindt de Vlaamse Joodse gemeenschap zich in dezelfde positie als de Nederlandse. De PVV is zonder enig voorbehoud of reserve pro-Israël, maar sauveert anderzijds een antisemitische fractiewoordvoerder dierenrechten die in het sjechita-debat op een regionaal tv-station Joden verweet ‘dieren te mishandelen, zogenaamd onder het mom van hun religie!’ De PVV is een alliantie aangegaan met extreemrechtse, xenofobe en nationalistische Joden- en moslimhaters. Zijn Nederlanders die met deze abjecte creaturen een alliantie vormen onze vrienden omdat ze zeggen pro-Israël te zijn? Terecht merkte de Joodse Antwerpse schepen (wethouder) Claude Marinower van de liberale VLD vorige week naar aanleiding van het bezoek van het VB aan Israël op: ‘De vijanden van mijn vijanden zijn mijn vrienden níét!’ Als de PVV bij de komende Europese verkiezingen goed scoort zal de Arabist Hans Jansen voor deze club tot de bruine fractie toetreden. Het zou te genant voor woorden zijn als het PVVsmaldeel van die fractie het in het Europees parlement voor Israël gaat opnemen. FN-leden die elkaar begroeten met de quenelle! Wordt Jansen geacht namens deze alliantie in Brussel de belangen van Israël te bepleiten? Een slechtere dienst kan deze fractie Israël niet bewijzen dan zich publiekelijk achter de Joodse staat op te stellen en gelijktijdig de quenelle uit te brengen! Het is comfortabeler dit soort lieden als vijand dan als medestander te hebben, omdat het negatief op onszelf afstraalt en het isolement van Israël erdoor wordt vergroot. En los van dit alles was er nog een andere, niet onbelangrijke reden voor Israël geweest om het VB niet officieel te ontvangen. Niet alleen schoffeert men de Vlaamse Joden met een ontvangst, maar evenzeer komen de bilaterale relaties tussen Israël en België ermee onder druk te staan. Het VB wil opheffing van België, een staat waar Israël betrekkingen mee onderhoudt. Stel je de omgekeerde situatie voor: hoe wij zouden reageren als de Nederlandse of Belgische regering vertegenwoordigers zouden ontvangen die staan voor de opheffing van medinat Jisraël. Het CIDI en Forum zouden overuren maken en we zouden over elkaar heen buitelen van verontwaardiging.
Abonneer op het NIW
