Het gelijk van Herzl

Het is 2004. Ik ben vergeten welke maand, maar ik denk augustus of september. Ik loop het kantoor van uitgeverij Mets en Schilt binnen en zie Martin van Amerongen, op dat moment hoofdredacteur van De Groene Amsterdammer. Hij staat in een doos te snuffelen, haalt er een boekje uit en zegt op zijn bekende ironische wijze: “Een belangrijk boek, heeft tot op de dag van vandaag voor onmin gezorgd, dus behoort het tot mijn lievelingsliteratuur.” Het boekje van 146 pagina’s verdwijnt in zijn tas.

Het is De Jodenstaat van Theodor Herzl. De uitgeverij had besloten dat opnieuw uit te geven. “Neem jij ook maar een exemplaar mee. Het is goed voor je. Als Jan het ontdekt, beken en betaal ik alles.” Ik wist niet dat Martin altijd boeken van de uitgeverij zomaar mocht meenemen. De uitgeverij en De Groene hadden een hechte band, de bedrijven zaten bij elkaar in hetzelfde gebouw. Wel herinner ik me dat Martin nog zei: “Het is een aardig boek, maar de Arabieren laat hij ongenoemd. Dat was een fout van hem.”

Noodzaak

Een half uur later zat ik met Jan Mets, met wie je altijd een goed gesprek had, te praten over De Jodenstaat. “Hoofdstuk 1 en 2 zijn de belangrijkste delen,” zei hij. “Die gaan over een oplossing van het antisemitisme en de noodzaak van een Jodenstaat.”

“Goh, curieus,” zei ik vermoedelijk. Het interesseerde me wel en het interesseerde me niet. Ik vond het een grappig klein boekje, hoe kon iemand daar het idee van een staat in uiteenzetten, maar voor de rest was ik niet geïnteresseerd. Wie was er, anno 2004, nog een echte antisemiet? Israël bestond toch als een gevestigde staat? Nee, de noodzaak voor zo’n boek was er niet meer, het was historisch boeiend.

Nog nooit heb ik zoveel antisemitisme gehoord en meegemaakt

Maar kijk eens even: 21 jaar later zijn er Echte Antisemieten in de Tweede Kamer (Denk), zijn er Echte Antisemieten op de universiteiten, zijn er Echte Antisemieten bij de mainstream media. Ik hoor verdomme in mijn eigen Amsterdam zinnen als: “Ja, maar die Joden …” Sinds ik hierover schrijf, werd ik ook uitgenodigd eens een gaskamer te bezoeken, om niet terug te keren uiteraard. Nog nooit heb ik zoveel antisemitisme gehoord en meegemaakt. Het openlijke antisemitisme en het stiekeme antisemitisme. Ben ik paranoïde? Nee, mijn goede vrienden hebben het ook. En opeens schoot mij De Jodenstaat te binnen.

Nodig

In 1896 zag Herzl goed dat het antisemi-tisme een probleem is dat nooit zal worden opgelost. Hij meende dat Joden nooit volledig zouden worden geaccepteerd. Juist daarom was er een Jodenstaat nodig. Verdomd! Joden worden constant bedreigd. Waarom dat zo is? Dat weet ik niet precies, maar de Jodenstaat is nodig. Israël is nodig. Israël moet daarom zeer goed beschermd worden en wij, Europa, zouden moeten helpen Israël te beschermen.

Zouden moeten … Een onzeker, bijna wanhopig advies: het gaat niet gebeuren. Hoe heeft Nederland zich in de oorlog gedragen tegenover de Joden? Ik herhaal het: 75 procent van de Joodse bevolking in Nederland is in de oorlog omgekomen, een van de hoogste percentages in Europa. We kennen de verhalen, we kennen de boeken en de televisieseries. En wat hebben die ons geleerd?

Anno 2025 worden Joden in dit land bedreigd, wordt Israël ervan beticht genocide te bedrijven en steunen journalisten en politici Hamasstrijders. Als er geen Israël bestond, zou het land moeten worden opgericht.