Abonneer op het NIW

Het opinietijdschrift en cultureel magazine in één, voor iedereen geïnteresseerd in de Joodse wereld. Abonneer nu »

Column

#HimToo

Columniste Sarah Whitlau over #HimToo en het ophangen van gezamenlijke kenmerken aan bevolkingsgroepen.

Redactie 29 oktober 2017, 00:00
#HimToo

Het was de week van ‘ik zeg iets over Harvey (de man, niet de orkaan) en daarna ga ik pas bedenken of dat een goed idee is, om dan tot de conclusie te komen dat dat niet zo is en dan weer een verklaring of verontschuldiging te publiceren’. Als je maar in het nieuws blijft.

Harvey Weinstein is nou eenmaal een man waar je niet makkelijk omheen kunt, noch fysiek, noch anderszins. Niet als je een (beginnende) actrice bent, dan wil hij nog wel eens een deuropening blokkeren, niet als je je de afgelopen weken op of in de buurt van de aarde bevond, maar vooral niet als je journalist bent (of graag in het nieuws komt).
Mark Oppenheimer, bijvoorbeeld, schreef in het Joodse internettijdschrift Tabletmag dat Weinstein niet je huis-tuin-en-keukendeviant is, zeg, een Bill Clinton, nee: ‘Harvey is helaas een diep Joodse viezerik’. In een op het oog  doorwrochte literaire analyse komt hij tot de conclusie dat ‘grabby goyim’, gewoon witte mannen in pakken zijn die gewend zijn te pakken wat ze pakken kunnen en dat dus ook doen.

Gewoon witte mannen in pakken die gewend zijn te pakken wat ze pakken kunnen en dat dus ook doen

Weinsteins perversie daarentegen is ‘uniek’. We moeten dan eerder denken aan Philip Roth en zijn protagonist Portnoy uit Portnoys’ Complaint, aldus Oppenheimer. Het heeft te maken met niet geaccepteerd worden als Jood en, als je dan uiteindelijk macht verwerft, de sjikse te straffen voor de vernederingen die je in je jeugd hebt doorgemaakt. De meisjes die je niet kreeg, de klappen die je wel kreeg. Of zoiets, zeg ik er maar even bij, want het lukte me, wegens enige walging, niet om er echt in te duiken. Ik vermoed dat de slachtoffers van Weinstein (of willekeurig welke andere machtswellustige wanker) het worst zal wezen of de diepere oorzaken van deze daden liggen in culturele of religieuze achtergrond. Oppenheimer moest uiteraard gezwind excuses maken, wat hij had geschreven was ‘haastig’ en ‘onbezonnen’. Dat seksueel misbruik niet voorbehouden is aan wat voor groep dan ook (ook niet aan mannen), bleek afdoende uit de miljoenen mensen die hun verhalen deelden met de hashtag #MeToo.

Meedoen
Het is niet ongebruikelijk in Joodse kring om de Jood aan te wijzen. Is de persoon om wat voor reden dan ook interessant (Nobelprijs gewonnen, knap boek geschreven, Wonder Woman, mensenrechtenactivist, popster) dan is het goede nieuws gauw verspreid: Joods. Dit gebeurt zelfs als de persoon in kwestie zichzélf op geen enkele manier als Joods beschouwt. En dus ook als het nieuws niet zo positief is (in casu Harvey W.)
In zijn tentoonstelling Him too, a chronicle of a cultural obsession (1999) laat de Israëlische kunstenaar Oz Almog ‘het gezicht’ van Joden zien. Hij maakte ruim vierhonderd portretten van Joden met daarbij een korte biografie. (Denk: Baruch Spinoza, Madeleine Albright, Jezus Christus, Frida Kahlo, maar ook Jack Ruby, Rosa Luxemburg, Bugsy Siegel.) Het enige dat ze gemeen hebben is hun Joodse afkomst. Almog wilde de andere kant laten zien van het racistische ‘wat hebben Joden gemeen’-idee. Niet superveel, moest je concluderen na het zien van de tentoonstelling.
In januari van dit jaar verscheen in zakenblad Quote een artikel van de hand van Kitty Herweijer (Joods). Zij begint haar artikel met een paar mooie statistieken: Joden maken slechts 0,2 procent van de wereldbevolking uit, maar 22 procent van de Nobelprijswinnaars is Joods. Ze zijn ook heel goed met geld (Michael Dell, Michael Bloomberg); blinken uit in cultuur (Dylan, Spielberg!) en wetenschap (Einstein, gaap), en de vrouwen zijn ‘een lust voor het oog’ (Mila Kunis, Gal Gadot). Als we in de afgelopen zeventig jaar iets geleerd hebben is het wel dat je aan groepen geen gezamenlijke kenmerken kunt ophangen. Niet in negatieve zin, en ook niet in positieve zin. Vooral niet als die ‘positieve kenmerken’ griezelig veel lijken op de verdachtmakende stereotypen van je vervolger. Mensen, dat zijn namelijk net mensen. Ik dacht dat we daar zo langzamerhand wel zo’n beetje uit waren. Einstein was een Jood. Is dat de verdienste van andere Joden? Nee. En ook Weinstein is geen Joodse engerd. Hij is een engerd. #HimToo.

Abonneer op het NIW

Abonneer nu!
Tags dit artikel heeft geen tags
Opmerkingen (0)
Plaats opmerking

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *