Deze week wilde ik een aantal iPad-tijdschriften bespreken, tot ik op een juweeltje stuitte. Het was niet moeilijk afscheid te nemen van het tijdschrift-idee. Zijn de meeste apps (Joods of niet-Joods) al weinig vernieuwend, doordat ze geen gebruik maken van de eigenschappen van het platform, ‘iPad-tijdschriften’ blijken gewoon papieren tijdschriften op een digitaal platform. Interactiviteit? Nooit van gehoord! Dat doet de tegenhanger, het blog, beter. Een populaire vorm hiervan is het persoonlijke blog, een eenmanstijdschrift met als enige bindende factor de blogger, soms anoniem of semi-anoniem. Hij of zij geeft een inkijk in persoonlijke zieleroerselen, zoals kinderen en katten, ellenlange bespiegelingen over afvallen en joggen, of verborgen verkooppraatjes voor herbal life (‘hier te bestellen!’) of het beste kattenvoer op aarde (idem dito). Dit soort blogs zijn tegenwoordig naar Facebook verplaatst. Op de tijdlijn, zoals dat heet, zie je alle relevante gebeurtenissen en interesses van je Facebookvrienden voorbijkomen. Dat heeft voordelen als je iemand ‘live’ tegenkomt. Zo kwam ik laatst bij Le Fournil, de beste Franse bakker van Amsterdam, een vriendin van mijn zus tegen die in mijn buurt woont, waardoor we af en toe buiten de door mijn zus georganiseerde evenementen aan de praat raken. Op Facebook had ik net gezien dat ze haar zoons verjaardag had gevierd en ik kon dus direct naar de essentie vragen: was ze hier voor meer taart? Maar de zoon was inmiddels naar vader vertrokken om nogmaals zijn verjaardag te vieren, en zij haalde iets lekkers om even solitair bij te komen van de drukte. Zo waren we in twee zinnen beland bij wat haar als gescheiden moeder bezighoudt. Soms is het onderwerp zo persoonlijk en ongeschikt om bij de bakker te bespreken dat een blog de juiste weg is. Dat brengt ons bij het juweeltje dat ik aantrof, het blog van iemand die zich Nice Jewish Girl noemt, misschien te vertalen met ‘braaf Joods meisje’. Nice Jewish Girl is een ongetrouwde, 34-jarige orthodoxe vrouw die verslag doet van haar worsteling met de shomer negiah, het onaangeraakt blijven tot de huwelijksnacht. Het deed me denken aan de hier eerder besproken tv-serie, Srugim (NIW 18), waarin een dertigjarige, ongetrouwde orthodoxe man als maagd overlijdt. In de nieuwste post, Still a Virgin (‘nog steeds maagd’), vertelt de blogster dat ze besloten heeft om haar onaangeraaktheid voor het huwelijk te laten varen en iemand te vinden om seks mee te hebben. Opgelucht over de beslissing stuit ze op een nieuw probleem: met wie dan? De vrome mannen die ze kent zouden er niet voor te porren zijn. Die vinden haar niet aantrekkelijk, neemt ze aan, want als ze dat wel vonden zouden ze haar allang voor een date gevraagd hebben. Niet-religieuze mannen zijn mogelijk wel geïnteresseerd, maar die vinden het feit dat het de eerste keer wordt nogal intimiderend, bang als ze zijn niet aan de verwachtingen te kunnen voldoen. Zo mijmert ze nog wat door. In een ouder artikel somt ze vragen en reacties op die ze krijgt: ‘schrijnend, ontroerend en ontwapenend’. Enfin, leest u zelf op shomernegiah.blogspot.com
Abonneer op het NIW
