Sinds kort heb ik een onmogelijke verslaving: de Israëlische tv-serie Srugim. Het begon met een onschuldige zondagochtend waarop ik in het Ketelhuis met wat Israëli’s en een verdwaalde Hollander naar de eerste drie afl everingen keek, gesproken in het Hebreeuws, ondertiteld in het Engels, georganiseerd door Filmisreal. De serie wordt in de media vaak met Friends vergeleken, maar een combinatie van Friends en Sex and the City vind ik een nauwkeurigere omschrijving.
Het draait om vijf modern-orthodoxe singles van rond de dertig, drie vrouwen en twee mannen. Srugim is het woord voor van die gehaakte keppeltjes en is het symbool voor het milieu waarin de serie zich afspeelt. Daar het Joodse orthodoxe leven gecentreerd is rond het gezin, zijn de dertigjarige singels zonderlingen in hun gemeenschap. De wijk in Jeruzalem waar mijn nieuwe virtuele vrienden wonen wordt met enig gevoel voor zelfspot Het Moeras genoemd. Ze lopen als in Friends onuitgenodigd bij elkaar de deur plat. En net als in Sex and the City, gaan de gesprekken over dates en alle problemen om de juiste partner te vinden. De serie past de gebruikelijke technieken toe om je aan het scherm gebonden te houden: allerlei frustrerende obstakels die zorgen dat een jongen en meisje elkaar niet krijgen. De een durft de ander niet te vragen. Of zij houdt haar liefde voor hem geheim. Van die dingen. Het mooie bij Srugim is dat er nog een extra, zeer geloofwaardig probleem bij komt dat andere series niet hebben: de regels van de orthodoxie. Hoe vind je iemand die dezelfde regels aanhangt? Want orthodox zijn blijkt allerlei gradaties te kennen die het nog moeilijker maakt. Een van de dames, Hodaja, worstelt met haar geloof en krijgt een relatie met een niet-orthodoxe man. Ze vertelt hem niet dat ze vroom is, waardoor hij haar op sjabbat belt en afgewezen wordt als hij initiatief neemt ‘om met haar te zijn’, zoals seks in de serie vaak genoemd wordt. Een andere dame, Reut (spreek uit Re’oet) heeft een goed betaalde baan. Zij raakt juist gecharmeerd van een wat wereldvreemde jesjieve-student. Maar helaas, de bekoring verdwijnt als hij zijn dromerigheid verliest door opeens een grote belangstelling voor geld te ontwikkelen, dankzij het contact met haar. Wat heeft dit nu met apps te maken? Niet alleen de personages hadden een probleem, ik ook. Bij thuiskomst die zondag heb ik het eerste seizoen met ondertitels van internet gedownload. Maar de ondertitels bleken niet Engels, maar Hebreeuws te zijn. Mijn Hebreeuws, dat ik twintig jaar geleden tijdens een jaartje oelpan heb opgedaan, bleek onvoldoende om de gesproken dialogen te volgen. Er wordt nogal snel en onduidelijk gepraat, althans voor iemand die niet vloeiend Hebreeuws spreekt. Dat loste ik op door na elke uitgesproken zin het beeld stil te zetten, de Hebreeuwse ondertitels te lezen en een woord dat ik niet kende op te zoeken in mijn Hebrew Dictionary app van iThinkDiff. Het is een overzichtelijke app. Tijdens het typen wordt een rijtje getoond van woorden die beginnen met de reeds ingevoerde letters. Toucheer een woord en u krijgt de vertaling. Ook kunt u een hele zin laten vertalen in de Translator. De app kent voorts Het Woord van de Dag en een spelletje waarbij u moet raden wat een woord betekent. Nu wilde ik soms zo graag weten hoe het verder ging, dat ik dan een woord niet opzocht. Daardoor weet ik dat er, volgens een van de personages, twee zaken nodig zijn om iemand anders lief te kunnen hebben. Ik weet nu alleen niet welke dat zijn.
Abonneer op het NIW
