Een enorme Israëlische inlichtingenoperatie toont aan dat Iran wel degelijk een programma had om atoombommen te ontwikkelen en dat het tot op de dag van vandaag daarover heeft gelogen. Maar hoe relevant is die informatie?
Het bewijs dat premier Benjamin Netanyahu maandag aan de wereld presenteerde, leek overweldigend: Iran werkte tussen 1999 en 2003 aan het ontwikkelen van atoomwapens en loog daarover bij het afsluiten van het nucleaire akkoord in 2015 met het door president Barack Obama geleide Westen. De inlichtingendienst Mossad had zijn handen weten te leggen op 55.000 Iraanse documenten en 183 cd’s die er geen twijfel over laten bestaan dat ‘Project Amad’ werkelijkheid was.
De kracht van Netanyahu’s presentatie zat erin dat het geheime materiaal geauthenticeerd zou zijn door de Amerikaanse inlichtingendiensten en dat de Israëli’s het zullen delen met de internationale gemeenschap. Maar waar de premier niet in slaagde was enig bewijs te tonen dat Iran na 2015 stappen heeft ondernomen op weg naar het ontwikkelen van kernwapens. Internationale experts twijfelen niet aan de echtheid van het door de Mossad verkregen Iraanse materiaal, maar de vraag is of het erg relevant zal blijken in de ogen de internationale gemeenschap.
Netanyahu wees erop dat Iran heeft gelogen over zijn programma, maar dat zal weinigen verbazen. Sterker nog, voorstanders van Obama’s nucleaire akkoord zeggen dat juist het feit dat Iran loog de reden was om de overeenkomst te sluiten, opdat men niet meer op woorden vanuit Teheran maar op inspecties ter plaatse kan afgaan. “Er is geen smoking gun,” reageerde de Zweedse oud-diplomaat Carl Bildt. Een woordvoerder van het Iraanse ministerie van Buitenlandse Zaken ging – weinig verrassend – een stap verder en noemde Netanyahu’s presentatie ‘belachelijke propaganda’ van een ‘notoire leugenaar’.
Netanyahu’s persconferentie leek vooral gericht aan de Amerikaanse president Donald Trump. Daarom waren toon en decor ook zo Amerikaans (en de voertaal Engels). Deze zal voor 12 mei besluiten of de VS zich terugtrekt uit de nucleaire overeenkomst met de Islamitische Republiek. Verwacht wordt dat Trump dat inderdaad zal doen – een vurige wens van de Israëlische regering. De vraag is of de Iraniërs daarna op hun beurt bereid zullen zijn over een nieuw akkoord te onderhandelen, nu algemeen wordt verwacht dat de EU-landen, Rusland en China weinig zien in nieuwe sancties tegen het regime in Teheran.
Revolutionaire Garde De Israëlische boodschap aan de ayatollahs in Teheran is: de tijd van diplomatie is voorbij. Dit heeft echter meer te maken met het gevaar van Iraanse troepen aan de noordgrens van de Joodse staat dan met atoomwapens. Dit bleek opnieuw toen zondagavond de Israëli’s een Iraanse basis in de Syrische provincie Hama bestookten. Hierbij zou een opslagplaats van 200 langeafstandsraketten zijn verwoest. Wie de explosie zag – deze werd gemeten als een aardbeving van 2,6 op de schaal van Richter – twijfelt daar geen moment over. Schattingen over het aantal militairen die hierbij het leven lieten lopen op tot 38, van wie een groot deel Iraniërs. Het was de tweede maal in korte tijd dat Israël specifiek de Iraanse Revolutionaire Garde in Syrië onder vuur nam. Het signaal vanuit Jeruzalem is duidelijk: Israël zal onder geen beding toestaan dat Iran militair vaste voet aan de Syrische grond krijgt.
Intussen maken in Nederland Tweede Kamerleden van rechtsen huize zich zorgen over de militaire toenadering tussen ons land en de Islamitische Republiek Iran. Nadat eerder al de SGP Kamervragen had gesteld over de installatie van een Nederlandse militair attaché in Teheran (vragen die nauwelijks serieus beantwoord werden door het ministerie van Defensie), heeft nu de ChristenUnie aangekondigd vragen te stellen over de aanwezigheid van de Nederlandse marine top bij een conferentie in Teheran over veiligheid in de Indische Oceaan.
Abonneer op het NIW
