Jewcy news: sandalen

Mijn schoonmoeder had mooie leren sandalen gekocht. Van die sandalen die je vaak in de betere schoenwinkels van Tel Aviv tegenkomt.

Niet dat dit paar uit Israël kwam, maar als ik aan leren sandalen denk, denk ik aan die heerlijke stad aan de Middellandse Zee. Waarschijnlijk omdat veel Israëlische meisjes er daar op lopen.

Ook al waren het prachtige donkerbruine zomerschoentjes, mijn schoonmoeder was er na een paar jaar op uitgekeken. En dus besloot zij om, zoals ze met veel oude spullen doet, de sandalen op Marktplaats te zetten. Misschien kon ze er voor een zacht prijsje iemand anders gelukkig mee maken. Ze maakte een stuk of vier foto’s vanuit verschillende hoeken. Maar ze was niet echt tevreden. De foto’s deden geen recht aan de schoonheid van de sandalen. En dus besloot ze mijn schoonvader Avi te vragen of hij een foto wilde maken van haar met de schoentjes aan. Avi hurkte neer en schoot twee foto’s.

Een paar uploads later stond er een keurige advertentie op Marktplaats: ‘Mooie leren sandalen te koop, zien eruit als nieuw’. Mijn schoonmoeder klapte de laptop tevreden dicht, het grote wachten kon beginnen. In dit geval betekende dat een slordige vijftien minuten, toen verscheen er in haar mailbox al een e-mail van ene meneer X. Om privacyredenen ben ik genoodzaakt zijn naam achterwege te laten. Meneer X was op de advertentie gestuit en zeer geïnteresseerd.

Enige probleem: hij was niet zozeer geïnteresseerd in de leren sandalen van mijn schoonmoeder, als in haar voeten. Na een lofzang van twee vette alinea’s sloot hij de mail af met: “Zou je misschien nog meer foto’s van je prachtige voeten kunnen sturen?”

Ozer
Een hoge gil klonk door het huis van mijn schoonouders. Het bizarre complimentje – want zo zou je het wel kunnen noemen – viel niet echt in goede aarde. De advertentie werd onmiddellijk van de verkoopsite verwijderd. Maar ik was wel geïntrigeerd. Blijkbaar zijn er mensen die het internet afstruinen op zoek naar plaatjes van voeten. Mooie voeten, voeten die excelleren, qua bouw, finesse, compositie, in een wereld waarin voeten geen vervelende geurtjes hebben.

Ik was meneer X allang weer vergeten, tot ik deze week een groot artikel las in de Israëlische krant Haaretz: een interview met ondernemer Eli Ozer. Zo’n negen jaar geleden richtte hij WikiFeet op, een website voor voetfetisjisten. Met groot succes welteverstaan. Ozer is, hoe kan het ook anders, zelf dol op voeten.

Zo scoort actrice Emma Stone enorm goed in de belangrijkste categorieën: tenen en zool

Elke maand weten zo’n drie miljoen bezoekers WikiFeet – ‘the collaborative celebrity feet website’ – te vinden. Om te smullen van foto’s met de voeten van celebrity’s, dus. Het allermooiste is dat de voeten daar recensies en cijfers krijgen. Zo scoort actrice Emma Stone enorm goed in de belangrijkste categorieën: tenen en zool. De Nederlandse Famke Janssen komt er bekaaid af, zij krijgt slechts één ster van de vijf. Haar tenen wijzen namelijk allemaal in verschillende richtingen. Bar Refaeli doet het een stuk beter met vier sterren. Mannelijke voeten zijn overigens niet te vinden op WikiFeet. Zouden er geen vrouwelijke voetfetisjisten zijn?

Het criterium voor de voeten op WikiFeet is dat ze horen bij vrouwen ouder dan 17, die geregistreerd staan op IMDb – afkorting voor Internet Movie Database. Als je daarop staat, ben je blijkbaar een beroemdheid. Gelukkig voor mijn schoonmoeder zit ze niet in die database. Haar voeten zijn nog even veilig. En haar sandalen? Die liggen waarschijnlijk weer op zolder. Te verstoffen, zonder warme voeten erin.