Valentijnsdag is weer achter de rug. Nog steeds vrijgezel? Geen paniek, daar zijn tientallen apps voor. Waar het tien jaar geleden nog taboe was om toe te geven dat je je lie! e ontmoet had via een datingsite, heeft nu de helft van de Nederlandse jongeren tussen de achttien en 34 jaar een profiel op een datingswebsite of app.
De apps maakten de afgelopen jaren het online daten gemakkelijker. Geen ellenlange omschrijvingen meer over wat je het liefst eet en aan welke kleur je een hekel hebt, maar bladeren door foto’s van begeerlijke vrijgezellen. Tinder, met ruim zestig miljoen gebruikers wereldwijd, geeft gebruikers de optie te ‘swipen’ door het aanbod. Staan de foto’s je aan? Dan veeg je naar rechts (leuk). Heb je niks met de negen katten die hij of zij op elke foto heeft staan? Dan kies je voor links (niet leuk). Zien jullie elkaar wel zitten? Dan opent Tinder de mogelijkheid om met elkaar te chatten. Handig, want op deze manier kun je rustig op de bank met een doos afgeprijsde valentijnsbonbons ‘swipen’ naar de ware.
Is het een leuke match? Dan kun je ervoor kiezen om daadwerkelijk af te spreken. Maar wees op je hoede, want hoe weet je zeker dat je potentiële liefde niet klaarstaat met een kettingzaag om je hoofd er af te hakken à la Ted Bundy?
Omdat niet alle dates via Tinder goed aflopen, besloot het bedrijf in de Verenigde Staten eind vorige maand een noodknop in het leven te roepen. Voordat de date begint, krijgt men de optie om de afgesproken locatie in te voeren via de app en wordt er een speciale cijfercode afgegeven. Druk je de knop in? Dan krijg je direct een bericht van Tinder om te vragen of alles oké gaat. Geen reactie? Dan staat de politie binnen een paar minuten met gillende sirenes en zwaailichten voor de deur. De extra veiligheidsmaatregel moet volgend jaar ook uitgerold worden voor Nederlandse gebruikers.
Pure paniek
Dat een date anders uit kan pakken heb ik persoonlijk ondervonden. Toen ik met mijn ‘match’ neerstreek in een café voor een borrel, was er de eerste vijf minuten niks aan de hand. Hij leek op de foto en miste op het eerste gezicht geen tanden. Score. Maar nadat mijn Tinderprins informeerde wat voor werk ik deed (‘redacteur bij het NIW’) denderde de date bergafwaarts. Meneer was namelijk ‘zeer goed ingelicht’ door een YouTube-documentaire over het Israëlisch-Palestijnse conflict en zou mij wel even gaan vertellen hoe dat allemaal zat. “Eigenlijk zijn jullie Joden nog erger dan de nazi’s,” zei mijn date na een slok wijn. “Net zoals jullie Joden praktisch de hele wereld in jullie greep hebben.” Nog geen twee minuten later stond ik buiten. In pure paniek had ik ook nog eens de twee bijna volle wijnglazen afgerekend, omdat een stemmetje in mijn hoofd zei ‘anders versterk je ook nog zijn idee dat Joden gierig zijn.’ Behalve een bittere nasmaak kwam ik er goed vanaf, maar wat had ik graag een ‘help, mijn date blijkt een antisemiet’-noodknop gehad.
Het kan nog erger. Deze week bracht de IDF naar buiten een netwerk op te hebben gerold van tientallen nepprofielen van beeldschone Israëlische meisjes. Achter namen als Tzippy en Ronit schuilde echter geen leuke date – maar een Hamasterrorist. De Hamasmannen zaten als ware Tinderlokkers in hun online vermomming urenlang te chatten met Israëlische soldaten. Zodra ze beethadden verzonden ze een verzoek om een app te downloaden, om zo foto’s uit te kunnen wisselen. Nietsvermoedende, en waarschijnlijk ook behoorlijk opgewonden soldaten downloadden de app enthousiast. In ruil daarvoor kregen ze geen sexy foto’s, maar werd hun telefoon ongemerkt gehackt, waardoor Hamas toegang kreeg tot gegevens van de IDF. Wellicht nog erger: spreek je als soldaat na lang kletsen af dat ene Yaël naar de sjabbatmaaltijd met je ouders komt, staat er een kerel met de wens Israël volledig van de kaart te vegen voor je deur. Leg dat maar eens uit. Tijd voor een ‘help, mijn date blijkt een Hamasterrorist’-noodknop.
Abonneer op het NIW
