Als vijfjarige heeft Lenny Kravitz voor het eerst een griezelige droom, die later regelmatig terug zal keren: hij ligt in een kist waar aarde op geschept wordt. Hoewel een psycholoog hier mogelijk een andere uitleg aan geeft, ziet popmuzikant Kravitz de droom als een positieve boodschap van God: het leven houdt niet op bij het graf. Terugkerende nachtmerries verwacht je niet direct van een kind uit een gelukkig gezin. Kravitz’ vader was een zakenman met creatieve inslag, zijn moeder een actrice die volgens haar zoon ‘een van de elegantste vrouwen van New York’ was. Samen stichtten de ouders een hecht gezin, waarin creativiteit werd gestimuleerd. Een gouden kindertijd, vindt Kravitz, maar gewoon was die niet. Wel een uithangbord voor diversiteit met een vader van Russische en Oekraïens-Joodse afkomst en een christelijke moeder met haar wortels op de Bahama’s. Juist vanwege die achtergrond wil de rockster niet in een vast hokje worden gestopt, ook niet wat zijn muziekstijl betreft. Dat dat hem soms het verwijt oplevert dat hij ‘niet zwart genoeg’ klinkt, laat hem koud.
Als de muzikale Lenny de leeftijd bereikt voor het college kiest hij ervoor met het voor de studie gereserveerde geld een carrière in de muziek van de grond te krijgen. Een nachtmerrie van veel ouders, maar Kravitz maakt het waar. Op 24-jarige leeftijd breekt hij internationaal door met het album Let love rule. Hij trouwt met de Amerikaanse actrice Lisa Bonet (bekend van de Cosby Show), die uit een soortgelijk gemengd gezin komt, met een Joodse moeder en zwarte vader. De vergelijkbare cocktail brengt wederzijds begrip en levert een beeldschone dochter op: actrice Zoë Kravitz.
Sappige anekdotes
Wie nieuwsgierig is naar de achtergrond van de nu 56-jarige Kravitz heeft een lekkere kluif aan deze autobiografie. Zeer gedetailleerd beschrijft hij zijn achtergrond, zijn gedisciplineerde vader met wie hij veel conflicten had en zijn Bahamaanse opa die in een ijssalon een knap zwart meisje ontmoette en dat niet meer liet gaan. Kravitz gelastte zijn bar mitswa af omdat hij zich op Joodse les een buitenstaander voelde, met een keppeltje dat niet over zijn afrokapsel paste. Maar al liet hij de ceremonie zitten, hij bleef gehecht aan de Joodse tradities en woonde de feestdagen bij zijn grootouders trouw bij. Tal van sappige anekdotes trekken de aandacht, zoals de keer dat hij een meisje uit gedwongen prostitutie wist te bevrijden. Voor muziekliefebbers is het genieten: Kravitz beschrijft hoe hij begon in het California Boys Choir, hij weidt uit over muzikale invloeden als de Jackson Five en vertelt hoe hij in New York de geboorte van de hiphop meemaakt. Het boek houdt op bij de geboorte van zijn dochter, het wachten is dus op deel 2.
De vertaling rammelt soms: af en toe leest het boek gemakkelijk weg, op andere momenten doet het gekunsteld aan en hier en daar is zelfs vergeten een Engels woord te vertalen. Kravitz duikt bijvoorbeeld naast zijn slapende vader in een kastje om diens shotgun eruit te halen – dat we in degelijk Nederlands gewoon een jachtgeweer noemen. Het duidelijkst zien we trouwens de invloed van zijn herkomst helemaal voor in het boek: als goede Joodse zoon heeft hij het opgedragen aan zijn moeder.
Lenny Kravitz en David Ritz, Let love rule. Kosmos, € 21,99, kosmosuitgevers.nl
Abonneer op het NIW
