Nieuw leven

Het was vakantie en dat betekent een social media-vrije periode.

Nu ben ik sowieso niet zo genegen mijn fysieke leven te laten beïnvloeden door het digitale, maar toch, de afwezigheid van (slecht) nieuws, van de aansporingen tot het redden van de planeet, van de stem-op-mijn-foto-wedstrijden, van de verzoeken om ‘als je iemand kent die kanker heeft’ iets te delen op je tijdlijn (waar ook altijd bij staat: ‘90 procent van de mensen doet dit niet’ om nog maar even duidelijk te maken dat je een heel slecht mens bent, nee, eigenlijk bijdraagt aan het voortbestaan van kanker, als je niet met twee vingers een stukje tekst kopieert en plakt), van de opbeurende filmpjes over dagelijkse helden die je in drie minuten laten zien hoe ingewikkelde problemen óók best kunnen worden aangepakt en dan als sneeuw voor de zon verdwijnen, van de handige life hacks die ik nooit ga gebruiken, van trailers van films die ik nooit ga zien, van de columns over kunstsubsidies, van slechte muziekvideo’s allerlei, van gevatte en onderlegde stukjes tegen ‘anti-vaxxers’ (opmerkelijk: onder mijn Facebook-‘vrienden’ zit geen enkele anti-vaxxer, alleen maar mensen die heel goed stukjes kunnen plaatsen van mensen die heel goed het belang van vaccineren kunnen uitleggen), van boze oproepen geen puppies te kopen van dierenmishandelende handelaars, van toch nog iets over Aretha Franklin, van de moslims die het allemaal gedaan hebben of juist niet, van de suffe vakantiefoto’s van mensen met wie ik op de lagere school zat, of van de schitterende natuurfoto’s van plaatsen op de wereld waar ik nooit heen zal gaan, het was heerlijk.

Eigenlijk is het enige wat ik gemist heb de Facebookgroep ‘Amsterdam deelt/geeft’, waarin mensen dingen weggeven die zij niet meer nodig hebben. De reikwijdte is even verrassend als wonderlijk: van een aftands kopje of een paar afgetrapte gympen tot goedwerkende wasmachines en piano’s. Allemaal te geef. Ook verrassend en wonderlijk: wie je daar allemaal tegenkomt.

Goede voornemens hoeven niet pas in januari te mislukken, ze passen ook uitstekend bij deze periode van hernieuwing en inkeer

Vijf minuten
Maar nu is de vakantie voorbij en vangt het echte, harde leven weer aan. Niet alleen begint er na een lange (heuse!) zomer een nieuw schooljaar, ook een nieuw Joods jaar dient zich aan.

Reden genoeg om het allemaal anders te doen, goede voornemens hoeven niet pas in januari te mislukken, ze passen ook uitstekend bij deze periode van hernieuwing en inkeer. Daar kan Facebook ook wel een handje bij helpen. Als ik nou maar dagelijks even een ommetje maak, me kwetsbaar opstel (want dat is eigenlijk kracht), compassie met mezelf heb, denk als een kind (want die kunnen nog out-of-the-box), wat vaker van mening verander, af en toe een stapje buiten mijn comfortzone zet, vrienden maak met mensen die heel anders zijn dan ik, ‘toxische’ aandachtvreters uit mijn leven weer, niet te perfectionistisch ben (‘gewoon goed is ook goed’), mijn angst overwin, zelf betekenis geef aan mijn uitzichtloze baan, op de grond op een heel groot papier ga liggen en mijn eigen omtrek teken en die dan (intuïtief!) met vingerverf inkleur met al mijn eigenschappen, nou, dan komt het heus wel goed allemaal. De meeste van deze dingen kosten je maar vijf minuten per dag. Dus.

Ik denk dat ik het dit komende jaar maar eens helemaal anders ga doen. Beetje doorrommelen. Hopen dat ik de dag doorkom. Zorgen dat de kinderen wél lunchpakketjes en gymkleren mee naar school hebben. Niet al te veel meer aankomen. Mikken op een keer in de twee maanden naar sjoel gaan. Ongeveer evenveel blijven drinken als ik al deed. Blijven leven. Dat lijkt me al heel wat. Het kost wel wat meer tijd dan vijf minuten per dag, maar dat heb ik er graag voor over.

Mijn tips zal ik niet op Facebook zetten, want daar ga ik komend jaar veel minder op kijken. Ik heb al genoeg te doen.