Van alle dwaze uitingen tegen het ‘boerkaverbod’ spande er een de kroon: vanwege aandachttrekkerij met leugens. Het gebeurde op de Haagse Koekamp, tijdens de demonstratie tegen de wet Gedeeltelijk Verbod Gezichtsbedekkende Kleding. Een harde vrouwenstem sprak tot de menigte vanachter de zwarte doek die ze over haar gelaat wenste te dragen (‘met passie’, verzekerde ze haar gehoor). Ze zei: ‘De geschiedenis herhaalt zich. We staan hier om duidelijk te maken dat we niet zullen accepteren terug in de tijd gegooid te worden. Hebben we dan niets geleerd van 75 jaar geleden?’
Eventjes dacht ik dat mij een historisch evenement uit de jaren veertig rond het verbod van islamistische uitdossingen was ontgaan. Was er toentertijd soms in een islamitisch land een seculiere despoot die de vrouwenbedekking verbood en zo drastisch handhaafde dat een herhaling onwenselijk zou zijn? Rekenen dus. De Witte Revolutie waarmee Mohammad Reza zijn Iran verwesterde en een ongekende vrouwenemancipatie bevorderde, dateert van 1963. Atatürk schafte het kalifaat al in 1924 af om de seculiere Turkse republiek te stichten: 95 jaar geleden. In Egypte introduceerde Nasser in 1956 zijn militante ‘staatsfeminisme’ dat een einde moest maken aan het bedekken en weghouden van vrouwen uit het openbare leven. Dat scheelt twaalf jaar met de periode waar de gesluierde brulboei in Den Haag naar verwees.
Veel liet ze er overigens niet over los. Haar volgende zin begon met ‘Los daarvan …’ en zo schoof ze het historische verwijt rap opzij om over haar eigen boerkabesognes te beginnen. Het zelfverklaarde slachtoffer wilde het vooral over zichzelf hebben. Het ging uiteraard om 1944. Om de even onvermijdelijke als ongepaste vergelijking met de Jodenvervolging in de Tweede Wereldoorlog. In de ogen van dit dwaallicht staat een wet die gezichtsbedekking op bepaalde plekken verbiedt, gelijk aan de Holocaust. Die gelijktrekking is obsceen, maar niet verbazingwekkend. Want minachting voor historische feiten lijkt alomtegenwoordig vandaag de dag. Zowel ter linker- als ter rechterzijde wordt onwetendheid gekoesterd; de kortsluiting in intolerante breinen is immens. Vaak gaat dit gepaard met kwaadaardigheid, waar altijd weer een microfoon voor te vinden is.
Vervorming van de geschiedenis
De vraag is niet meer welke gedachtenkronkels tot zulke idiote vergelijkingen leiden. De vraag is waarom zulke uitingen geaccepteerd worden door zich progressief noemende vrijheidsdemonstranten. Tijdens deze rare speech gebeurde er niks. De aanwezigen gaven geen kik. Je hoorde niet het boegeroep dat in televisiestudio’s en in debatzalen weerklinkt wanneer iemand het aandurft de inhumane islamistische leefregels en vrouwendiscriminatie vanuit zulk radicalisme fascistoïde te noemen. Dat wordt dan afgestraft met afkeurend gejoel, de spreker wordt prompt gedoodverfd als opruier.
Maar van de moslims die in Nederland de maximaal mogelijke vrijheid (van religie) genieten en alsnog roepen dat ze het even erg hebben als Joden in het Derde Rijk, wordt die verwijzing naar fascisme ervaren als verfrissende multiculturele wijsheid. Zulke praatjes zijn natuurlijk manna voor heethoofdige wereldverbeteraars of identiteitsfanaten: de vervorming van de geschiedenis naar de grillige behoeftes van het inclusiedenken. Er zijn geen historische feiten meer, het collectieve geheugen van de ‘witte man’ moet dimmen.
Elk individu bouwt de geschiedenis op die bij zijn identiteit past. Uitventers van een niet bestaand slachtofferschap zullen altijd beweren dat ze hetzelfde meemaken als slachtoffers van genocide: je oogst er maximaal schuldgevoel mee, je maakt elk weerwoord verdacht, je krijgt het laatste woord. Zo vervalt het immer noodzakelijke waken voor de herhaling van gruwelijke gebeurtenissen tot een sneue koketterie met de meest zwarte bladzijden van de moderne geschiedenis.
Wat die nikaabdraagster op de Koekamp verdiende, was een intelligent weerwoord. Iemand had haar microfoon moeten overnemen voor een correctie op de idiotie die ze ventileerde. De vrijheid van meningsuiting die ons allen zo dierbaar is, geldt ook voor de man of vrouw die zo moedig zou zijn geweest om ter plekke de onware oorlogsvergelijkingen door een godsdienstwaanzinnige te corrigeren. Maar zulke Zivilcourage vind je kennelijk niet tussen de zelfverklaarde verdedigers van vrijheid en democratie op een boerkademonstratie.
Nausicaa Marbe
Abonneer op het NIW
