Abonneer op het NIW

Het opinietijdschrift en cultureel magazine in één, voor iedereen geïnteresseerd in de Joodse wereld. Abonneer nu »

Opinie

Recht van de sterkste

Bart Schut 23 mei 2020, 10:00
Recht van de sterkste

Annexatie. We hebben het er in het NIW nog nauwelijks over gehad. Het leek zo vreemd, zo ver weg, maar Trumps vredesplan dat geen vredesplan is en de nieuwe Israëlische anticoronanoodregering die geen anticoronanoodregering is, hebben de droom van een Westelijke Jordaanoever onder Joodse soevereiniteit opeens tastbaar dichtbij gebracht. In de wetenschap dat Joe Biden best eens zou kunnen winnen in november – en dan is het feestje voorbij – lijkt de kans groot dat de regering in Jeruzalem nog deze zomer zal proberen de annexatie van alle Joodse nederzettingen op de Westbank door te drukken.

Zei ik ‘droom’? Laat ik u daar dan meteen uit helpen, want ik bedoelde nachtmerrie. Annexatie is de nagel aan de doodskist van het laatste restje vredesproces. Op een Westelijke Jordaanoever waar elk Joods huis een stukje Israël is en elke weg die naar dat huis loopt ook, kan geen levensvatbare Palestijnse staat komen, dus exit tweestatenoplossing. Nu zullen velen daar geen traan om laten, alleen heb ik nog nooit een serieus alternatief gehoord. Anders dan de thuislandisering van de vlekjes Palestijns gebied op de kaart of annexatie van het hele gebied zonder rechten voor de daar wonende Arabieren. De vergelijking met Zuid-Afrika, altijd zo verafschuwd door eenieder die de Joodse staat een warm hart toedraagt, komt dan opeens erg dichtbij. Het a(partheid)-woord hangt in de lucht en het zal steeds moeilijker zijn dat met het andere a(ntisemitisme)-woord te bestrijden.

Dus weg vredesproces, weg bondgenootschap met Arabische staten en mogelijk weg steun van de Europese Unie. Want u denkt misschien dat de EU en Israël op voet van oorlog met elkaar leven, maar niets is minder waar. De Joodse staat heeft Europa economisch ont-zet-tend hard nodig. De EU is met afstand Israëls grootste handelspartner – kunt u zich voorstellen wat economische sancties van Brussel voor de Israëlische burger zouden betekenen?

Annexatie is fout, het is immoreel, het is iets voor de Poetins en de Erdogans van deze wereld

Hypocrisie
“Ja, maar China, Rusland, Marokko en Turkije lijden toch ook niet onder Europese sancties?” Dat klopt – deels – en de obsessie van Europees links met de Joodse staat is een uiting van hypocrisie, maar de belangrijkere vraag is: wil Israël in dat rijtje annexators terechtkomen? Drie dictaturen en een absolute monarchie, wil je daar als ‘enige democratie in het Midden-Oosten’ echt bij horen? Mogen we van de Israëlische regering niet iets meer verwachten dan van die geleid door Poetin, Xi en Erdogan?

En waarom? Waarom moet Israël per se die Westoever annexeren? Vanwege een vaag historisch recht? Sorry, maar geschiedenis geeft geen recht op grond. Juridisch niet en moreel evenmin. Dat is maar goed ook voor Israël, anders zou dat Palestijnse ‘recht op terugkeer’ weleens minstens zoveel geldingskracht kunnen hebben als de op een eindeloos ver verleden gebaseerde Israëlische claim op Judea en Samaria.

Kijk, niemand met een gezond werkend stel hersenen vindt dat de 600.000 Joden in de grote nederzettingenblokken hun huizen uit moeten. Met wat landruil kunnen die zo Israëlisch worden. Weinigen maken zich nog echt druk om Oost-Jeruzalem. En al helemaal niet om de Golan. Maar de binnenstad van Hebron? De Jordaanvallei? Elke heuveltop waar nationalistische en religieuze extremisten ooit een blauw-witte vlag hebben geplaatst? Omdat er tweeduizend jaar geleden misschien een verre voorvader heeft geleefd? Is dat echt een argument om vrede en welvaart op het spel te zetten, zeker als het machtsfundament onder annexatie – de oranje man in het Witte Huis – over één of vijf jaar terug de vergetelheid in gaat waar hij nooit uit had mogen komen?

Israël heeft maar één recht op de Westelijke Jordaanoever: het recht van de sterkste. Might makes right zeggen de Amerikanen. Maar dat is niet zo, anno 2020. Annexatie is fout, het is immoreel, het is iets voor de Poetins en de Erdogans van deze wereld. Die verdedig je niet. Hoe kunnen we dan straks wel de regering-Netanyahu verdedigen, Israël verdedigen, én onszelf in de spiegel blijven aankijken?

Abonneer op het NIW

Abonneer nu!
Tags dit artikel heeft geen tags
Opmerkingen (4)
Annet de Graaf 23 mei 2020, 11:59
Zo volledig mee eens. Kol Hakavod!
Jaap Hamel 24 mei 2020, 09:07
Goed onderbouwd en geformuleerd standpunt. Dank, Bart Schut.
Awi Cohen 25 mei 2020, 13:10
Bart Schut heeft het over “een vaag historisch recht op de Westoever”. Zo vaag is dat juridisch niet. Het is vastgelegd in het VN-verdrag inzake de rechten van inheemse volken, in het recht op verkregen gebied in een verdedigingsoorlog, in het recht op veilige grenzen voor Israël en in het Mandaat voor Palestina. Dat laatste is in 1922 unaniem door de wereldgemeenschap aangenomen en nog steeds rechtsgeldig. Artikel 6 daarvan stelt dat “nieuwe Joodse nederzettingen worden aangemoedigd”. De stelling dat de nederzettingen illegaal zouden zijn, is dus meer een politiek dan een juridisch standpunt. De Verenigde Staten hebben er al afstand van genomen. Verder: is annexatie inderdaad de "exit van de tweestatenoplossing"? De reden dat de tweestatenoplossing er nog altijd niet is, is omdat sinds 1937 de Arabieren elk voorstel daartoe hebben afgewezen. Liever bleven zij dromen dat zij Israël van de kaart zouden vegen. Die droom wordt door het plan Trump en de daarin voorziene annexatie doorgeprikt. De positie van de Palestijnen blijkt niet sterker te worden door hun voortdurende afwijzing van vrede, maar zwakker. Zelfs veel Arabische landen verminderen hun politieke en financiële steun aan de Palestijnen. Zij krijgen genoeg van de Palestijnse slachtofferrol, de verheerlijking van terreur, de corruptie en de bodemloze geldput. Laten we hopen dat de Palestijnen eindelijk doorkrijgen dat het blijven koesteren van de haat tegen Israël en Joden een heilloze weg is. Dus dat ze een keer ja moeten zeggen tegen de tweestatenoplossing en vreedzaam met Joden samenleven.
Jack M. Klaber 25 mei 2020, 16:38
Nee, ik ben het absoluut niet met de auteur eens dat het hier om het recht van de sterkste gaat. Het afstempelen van het Trump plan als geen vredesplan is volgens mij veel te kort door de bocht. Trump heeft heel goed begrepen dat de wereldpolitiek van de laatste 53 jaar na de 6-daagse oorlog geen resultaat geboekt heeft en dus iets anders geprobeerd moet worden. Was het niet Einstein die zei dat het van dwaasheid betuigd iets steeds weer op dezelfde wijze te doen en toch een ander resultaat te verwachten? Het annexeren van een (groot) gedeelte van de Jordaan vallei is strategisch uiterst belangrijk voor Israël, vooral omdat zowel de PA (Palestijnse Autoriteit, door velen als de Palestijnse staat gezien, wat het natuurlijk –nog- niet is) als ook Jordanië als vijandige entiteiten beschouwd moeten worden. Ook zijn veel experten van mening dat als de PA een autonome staat, inclusief de Jordaanvlakte, zou worden deze staat onmiddellijk een confederatie met Jordanië zal proberen te verwerkelijken aangezien het economisch, sociaal en militair volkomen afhankelijk zal zijn van Jordanië. Israël als buurland en handelspartner valt dan ook weg door hun vijandige opstelling t.o.v. Israël. Ook is men van mening dat Jordanië al vlug de scepter zal zwaaien in Ramallah of waar dan ook de Palestijnse regering zal zetelen en de facto dit gebied weer zal annexeren. Als Israëliër die meer dan 40 jaar onafgebroken in Israël geleefd en gewerkt heeft moet het van mijn hart te constateren dat de beste stuurlui ook in dit geval weer aan wal staan. Wie heeft het over een nog bestaand vredesproces? Jawel, de Europeanen en andere, sorry dat ik dat moet zeggen, “useful idiots” zoals Lenin zo secuur formuleerde. Wie kijkt naar de daden van de Palestijnen en niet luistert naar hun woorden moet toch tot de conclusie komen dat voor de Palestijnen de Oslo akkoorden uitsluitend dienden om een voet tussen de deur te krijgen om dan hun gewapende strijd verder te kunnen voeren, maar nu wel vanuit een oneindig betere positie. De auteur vraagt zich dan af waarom Israel per sé die westoever moet annexeren? Ik ben het met hem eens dat uitsluitend vanwege een (toch niet zo vaag) historisch recht dit recht niet gebaseerd kan worden. Echter wel zeker op juridische basis!! Ik ben geen jurist en daarom wil ik een ieder die hier meer over wil weten naar een goed leesbaar artikel verwijzen van de hand van professor Eugene Kontorovitch die haarfijn op juridische gronden uitlegt waarom Israël op juridische basis wel Judea en Samaria mag annexeren. Geef deze zoekopdracht in op Google : “why israeli rule in the west bank is legal under international law”. Natuurlijk zijn er een plethora van goede artikelen die dit thema diepgaand en juridisch gefundeerd behandelen, echter vind ik het artikel van prof. Kontorovitch het best leesbare. Het artikel van de heer Schut rammelt aan alle kanten en laat een mening zien van een vrijwel ongeïnteresseerde bijstander die vanuit de verte wel eventjes zal vertellen wat er niet goed is aan de situatie. Ik durf zelfs te beweren dat hier een subtiel vijandige wind door het artikel waait. Israël wordt tussen de regels door gedemoniseerd en ik kan niet ontkomen aan de gedachte dat hier met twee maten gemeten wordt. Jammer, had van een opiniestuk in het NIW dat toch als spraakorgaan van de joodse gemeenschap in Nederland fungeert, iets beters verwacht als het om Israël en haar toekomst gaat. Jack Klaber Ramat Hasharon Israel
Plaats opmerking

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *