Bashar Masri toont ‘zijn’ stad Rawabi
Ten noorden van Ramallah ligt Rawabi, de eerste Palestijnse ‘hightechstad’. Het is een project van de Palestijns-Amerikaanse miljardair Bashar Masri. Hij investeerde, samen met een fonds uit Qatar, honderden miljoenen om een toekomstbestendige stad voor de groeiende Palestijnse middenklasse op de Westelijke Jordaanoever te bouwen. Over Rawabi is al veel gezegd en geschreven. De eerste steen werd in 2007 gelegd, maar sindsdien kwam het project vooral in het nieuws door de problemen waarmee Masri te kampen had. Rawabi ligt in Area A, maar het gebied rondom de stad is Area C en valt dus onder Israëlisch militair bestuur. Het duurde jaren voordat de IDF vergunningen voor riolering en de invoer van zware bouwmaterialen verleende. Joodse kolonisten uit de nabijgelegen nederzetting Ateret gebruikten hun invloed om de aanleg van de stad te traineren. En toen de eerste appartementenblokken en kantoorgebouwen eenmaal klaar waren, bleek er weinig animo. Rawabi was een gloednieuwe spookstad die balanceerde op de rand van de financiële afgrond. Maar het tij lijkt gekeerd.
Eerder deze maand bracht ik een bezoek aan de stad. Het is nog niet eenvoudig om er te komen. Een halfverharde, onverlichte weg vormt op dit moment de enige toegang naar de stad waar op den duur 40.000 mensen moeten gaan wonen. Maar eenmaal in Rawabi is het moeilijk te geloven dat het hier een Palestijnse stad betreft. De straten zijn schoon en groen, met ruime trottoirs en overal speeltuintjes. Het centrum van de stad, dat wordt gedomineerd door een groot winkelcentrum waar internationale ketens als modehuis Mango zijn gevestigd, is autovrij. Palestijnse gezinnen kunnen hier voor omgerekend 80.000 euro een driekamerappartement met ondergrondse parkeergarage kopen. Wat een verschil met de vervuilde, verstopte en overbevolkte binnensteden van Ramallah en Nablus! Daar krijg je voor hetzelfde geld een schoenendoos en een flinke dosis smog. De eerste 4.000 huizen zijn gereed voor bewoners en overal wordt verder gebouwd. Het eerste succes blijft niet onopgemerkt.
Op de zaterdag dat ik door Rawabi slenter ben ik in het gezelschap van Palestijnse gezinnen die zelf willen zien wat hier allemaal gebeurt. In het makelaarskantoor in het centrum van de stad is het een drukte van belang. De eerste generatie huurders en kopers in Rawabi zijn vrijwel allemaal verbonden aan Masri’s wereldwijde bouw- en telecomconglomeraat, maar dat gaat veranderen. Ik spreek meerdere jonge, gegoede Palestijnen die aangeven dat zij een appartement in de stad hebben gekocht, maar wachten tot de stad wat meer bewoond is voor zij gaan verhuizen. Technologiebedrijven als Microsoft en het Israëlische Mellanox zijn al begonnen met het werven van ingenieurs die
vanuit kantoren in de stad gaan werken. Terwijl ik een ijsje eet klinkt plots rumoer op het centrale plein. Het is Bashar Masri himself en iedereen wil met hem op de foto. “Natuurlijk zijn er veel tegenslagen geweest en er is nog zat werk te doen,” zegt hij, terwijl hij energiek door de straten van zijn eigen stad loopt. “Je hebt de toegang tot Rawabi gezien. Dat moet veel beter. Maar ik ben ervan overtuigd dat dit pas het begin is. Voor we klaar zijn hier gaan we al een volgende stad bouwen. En dan nog een. Ik geloof in een grote, positieve toekomst voor de Palestijnen.”
Abonneer op het NIW
