Chabad on Campus viert deze zomer haar eenjarig bestaan. Het NIW schoof aan bij de wekelijkse sjabbatmaal voor Joodse studenten. ‘Het voelt als een soort thuiskomen’.
Het is vrijdagavond, iets voor half negen. De hoge kantoorgebouwen aan de Zuidas in Amsterdam liggen er verlaten bij. De straten zijn leeg en de cafés waar ’s middags bankiers en advocaten uitgebreid hebben geluncht zijn uitgestorven. Een jong stelletje loopt arm in arm over het George Gershwinplein, gelegen achter de karakteristieke geelrode Symphonytorens. Uit het niets klinkt gezang. Het stel draait zich om en kijkt naar een grijze nieuwbouwflat waar amper licht brand. Op het balkon van de tweede verdieping staat een groep mannen. Geschriften in de hand, keppeltjes op het hoofd. Een houten uitklapscherm scheidt hen van een groep vrouwen. Het moet een vreemde gewaarwording zijn voor de nietsvermoedende passanten. Op het balkon neemt een orthodoxe jongeman met zwarte hoed en jas het voortouw en spreekt de Hebreeuwse woorden luid uit. Het is Yanki Jacobs (25), zoon van de opperrabbijn en, samen met zijn vrouw Esty, oprichter van de Nederlandse Chabad on Campus. Onder zijn leiding probeert het twintigtal aanwezigen de kabalat sjabbat-dienst ze goed mogelijk te volgen. Naast mij staat Max Augustijn (21). Op zijn hoofd prijkt een lichtgrijze kipa met in blauwe letters Chabad on Campus. Hij heeft moeite om de dienst bij te houden. Dat is niet zo verwonderlijk, het is pas zijn vierde keer, ooit. Alhoewel hij zoon is van een Joodse moeder, had hij niets met het jodendom. Tot een maand geleden, toen hij voor het eerst aanschoof bij een sjabbesmaal. „Ergens borrelde het toch, dat Joods zijn. Ik weet niet waarom, maar ik had de behoefte om mijn eigen identiteit te verkennen. En ik moet zeggen dat ik het heel fijn vind om samen met Joodse jongeren te eten en te praten,” vertelt Max na de dienst als we in de rij staan om onze handen te wassen. Voordat de student psychologie en gitarist van de hardrockband Lick in aanraking kwam met Chabad, had hij eigenlijk geen Joodse vrienden. „Maar het heeft iets mystieks, het jodendom, voor mij voelt het als een soort thuiskomen. Ik weet nu al wat ik volgende week vrijdag ga doen.”
Nieuwe mensen
De woorden van Max klinken Yanki Jacobs aangenaam en bekend in de oren. Het is precies de reden waarom hij een jaar geleden door Chabad naar Nederland werd gestuurd. Zijn ruime appartement aan de Zuidas dient nu wekelijks als ontmoetingsplek voor Joodse studenten, of zoals hij het zelf omschrijft, als het hart van het Joodse studentenleven. „Er is in Nederland veel Joodse toekomst. Wij willen juist de jonge mensen buiten de gemeenschap bereiken, de Joodse studenten die nog nooit in sjoel zijn geweest of een sjabbatmaaltijd hebben meegemaakt,” zegt Yanki. Zelf volgde hij zijn rabbinale studies in New York en Los Angeles.
Lees het hele artikel in NIW 37
Abonneer op het NIW
