Na Geert Wilders krijgt nu ook Sylvana Simons beveiliging.
Weliswaar in veel mindere mate dan Wilders, maar toch. Bij Pauw vertelde Sylvana dinsdagavond over de impact die dit heeft op haar bewegingsvrijheid. Er verscheen afgelopen week een walgelijk filmpje op social media waarin haar gezicht gefotoshopt was in de gezichten van slachtoffers van een lynchpartij. De maker, een 37-jarige ‘grapjas’, gaf zich later zelf aan bij de politie. De verontwaardiging was groot, en zo hoort het ook. Ook vertelde ze over bedreigingen en seksistische scheldkanonnades die ze zoal over zich heen krijgt, vooral via social media. Herkenbaar. Je mag het grondig, heel grondig met elkaar oneens zijn, maar dit zijn momenten waarop solidariteit het verschil betekent tussen losgeslagen rapaille en beschaving.
Los van alle politieke en/of maatschappelijke meningen en standpunten, zouden we collectief moord en brand moeten schreeuwen; wij mogen dit soort uitwassen niet pikken. En eerlijk gezegd mis ik dat nog weleens. Ik mis bijvoorbeeld solidariteit die we in dit opzicht met Geert Wilders, die al twaalf jaar geen privéleven meer heeft, zouden moeten tonen, los van hoe we over zijn politieke standpunten denken. Als de baby van PVV’ers Fleur Agema en Léon de Jong allerlei verschrikkelijks wordt toegewenst (bijvoorbeeld dat hun ‘haatbaby’ in de handen van een pedofiel zou vallen) horen wij daar ook solidair te zijn. Opperrabbijn Jacobs die moet worden beveiligd, ook daar horen álle partijen schande van te roepen.
En daar schuurde het een beetje bij me, luisterend naar Sylvana. Want we zijn altijd solidair met mensen wier standpunten dicht bij ons liggen, maar hoe zit het als dat niet het geval is? Dan blijft het vaak verbluffend stil. Zeker ook van de kant van Sylvana en haar partij Denk. Voor wat betreft de sociale media, ik ben mordicus tegen censuur, maar denk wel degelijk dat een strikt beleid aangaande bedreigingen en oproepen tot geweld moet worden gevoerd. Wat met woorden begint kan maar al te makkelijk in daden eindigen. Daarom vereist dit een transparant lik-op-stukbeleid. Ik heb daar zelf minder positieve ervaringen mee. Een aangifte wegens bedreiging en oproep tot geweld die ik ruim een jaar geleden deed, zit nog steeds in de pijplijn. Ik wacht nog altijd op bericht van het Openbaar Ministerie…
Abonneer op het NIW
