Stonk u erin?

Voor een prikkie. Zo prezen wij vorige week onze unieke aanbieding op de cover aan: een vaccinatievakantie naar Israël, vertrek op 22 april. De witzen die het dichtst bij de werkelijkheid liggen zijn altijd de beste en omdat wij serieus nadachten over een ‘vaccinatievakantie’ in Israël, besloten we daar dit jaar met Poeriem iets mee te doen. Inclusief een redactioneel artikel, een beschrijving van de rondrit en een advertentie. Alles dankzij de medewerking van Steven Oppenheim van Oppenheim Travel die bij ons in het complot zat, omdat ook hij er de witz van inzag.

De oplettende lezer had kunnen zien dat in de zeven praktische tips in het artikel een stevige hint verborgen zat: de eerste letters van de tips vormden samen het woord Poeriem. Op de websiteversie van het artikel was dat nog duidelijker. Maar toch… eenmaal gedeeld op sociale media, begon de telefoon te rinkelen en die hield tot bij het ter perse gaan van dit NIW niet op. Nieuwsuur was vrijdagochtend de eerste, een kwartier nadat we het artikel digitaal hadden geplaatst. Met serieuze vragen: Hoe doen jullie dat met een tweede Pfizerinjectie? Hoeft niemand in quarantaine? O, o, wat kunnen wij liegen. Terwijl de redactie de tv-journalisten te woord stond, had Oppenheim omroep RTL aan de telefoon, met soortgelijke vragen. Vele volgden: De Telegraaf vroeg of er wellicht ook plaats was voor de pers, want twee jongere verslaggevers wilden graag een reportage maken en meteen die vaccinatie meepikken.

Drie reizen
Zelfs het NOS-Journaal belde, zij het een paar uur later. Journaliste Noa Landau van het serieuze Haäretz was zo woedend dat zij in de grap was getrapt, dat zij op Twitter eiste dat wij het bericht verwijderden. Quod non. Wel wilden wij voorkomen dat deze grap in de internationale pers een eigen leven zou gaan leiden. Zo krijgt Bart Schut nog steeds de vraag hoe het er met zijn gioer voor staat en uit Israël komt regelmatig de vraag langs wanneer ondergetekende nu toch op alia gaat, terwijl beide grappen alweer een paar jaar oud zijn. Daarom hebben we aan het eind van alle gesprekken maar meteen een en ander opgebiecht. Dat ging zo: “Ja, dit hebben we allemaal speciaal voor Poeriem kunnen organiseren. Weet u wat dat is? Nee? Zoek het maar even op, wellicht dat u dan een licht opgaat.” Zelfs daarna had nog niet iedereen het door, waarna wij extra uitleg gaven. Gelukkig zagen veel collega’s die er argeloos intrapten, er de witz van in. Hart van Nederland besteedde er zelfs een artikel aan, met een uitleg van wat Poeriem inhoudt. Maar alsnog kregen we de vraag, zelfs van het NOS-Journaal: “Als jullie toch nog zoiets organiseren, houden jullie ons dan op de hoogte? Want wij zijn echt geïnteresseerd.” Dat beloofden wij.

Intussen stroomden de mailtjes en telefoontjes binnen, zowel ter redactie als bij Oppenheim. Op het adres secretariaat@niw.nl alleen al ontvingen we meer dan vijftig aanmeldingen. Mensen schreven: “We zijn al gevaccineerd maar willen toch mee.” Buiten die aanmeldingen was er een eigenaar van een groot bedrijf die zijn hele directie wilde meesturen en er was een aanmelding van een negenkoppige familie die de rondreis wel zag zitten. We hadden met gemak drie reizen kunnen vullen. Vandaar dat we het idee van een NIWIsraëlreis, onder leiding van de hoofdredactie en in samenwerking met Oppenheim, daadwerkelijk handen en voeten proberen te geven. Intussen zien wij in de landelijke pers artikelen verschijnen over vaccinatiereizen naar landen die geen been zien in een diplomatieke ruzie met de EU.

Extreemlinks blaadje
Was dat de enige grap? Nou, nee. Velen zagen de naamsverandering van jodenkoeken in ‘odekoeken’ van koekjesfabriek Davelaar als vroege poeriemgrap. Dat was het niet. Maar dat Moshe Baumstein, bakker in Antwerpen, een gat in de markt zag en echt koosjere jodenkoeken zou gaan fabriceren, wel. Wat is er immers verkeerd aan het woord jodenkoek? Op Twitter werd het korte tekstje driehonderd keer gedeeld en het kreeg duizend likes. Probleempje: Baumstein bestaat helemaal niet. Dat het idee op zich zo gek nog niet was, leest u hier. Jigal Krant presenteert daar als koekje voor het bloeden een koosjer jodenkoekrecept. Wij zien een gat in de markt. Welke slimme banketbakker maakt van ons poeriemidee werkelijkheid? Wat het forum van de omgedoopte koekjes vindt, leest u op pagina 12.

Een ander grapje deelden wij alleen op sociale media: een Jewish Presidents Club, speciaal voor jobo’s, op de bovenste verdieping van het gebouw van de ABN Amro op de Amsterdamse Zuidas. Een grap uit de koker van Chabad on Campusrabbijn Yanki Jacobs. Met een stevig prijskaartje: het lidmaatschap moest 18 duizend euro per jaar gaan kosten. Daar zou toch niemand intrappen? Ja hoor. Er kwamen wel degelijk aanmeldingen.

Schande spraken mensen van de brief door Bart du Hiy-et-Volière, die het NIW bestempelde als een extreemlinks blaadje, omdat daarin uitspraken over de Hitlergroet van een Amsterdamse FvD-gemeenteraadslid werden gehekeld. Ruben Koekoek, voorzitter van het Joods Humanitair Fonds, vroeg zich in alle oprechtheid af waarom wij zo’n ultrarechts vodje op de reactiepagina hadden geplaatst. Wij verwezen naar de nogal exotische naam van de afzender: dat was een anagram van I love Thierry Baudet. Koekoek zag er meteen de humor van in. Dat hij niet de enige was die het kattebelletje niet vond passen bij het NIW, leest u op pagina 34 en 35.

Overigens: de reactie over het schrijfsel van de jongste NIW-medewerkster Micky Cornelissen, die zich in haar Jewcy-column had beklaagd over het feit dat zij bij de stemwijzer op 50Plus was uitgekomen, was ook fake. Een vrouw van over de vijftig vertrouwde haar toe dat het leven dan pas daadwerkelijk begon. Het was een pennenvrucht uit Micky’s eigen dikke duim.

En dan de afbeelding op de fotopagina van Binyomin Jacobs, die vanwege de avondklok een teckeltje zou hebben aangeschaft. Nee lezers, de opperrabbijn heeft geen viervoeter met wie hij de nachtelijke straten van Amersfoort onveilig maakt.

Bloedserieus
Tijdens het maken van zo’n poeriemeditie speuren we altijd naar berichtjes die een grap líjken, maar bloedserieuze ernst zijn. Het is echt waar dat je in Tel Aviv kan worden gevaccineerd terwijl je in een bar een borrel achterover slaat (‘een shot voor een shot’). Zangeres Ibtisam Hamid, ook wel Basma al-Kuwaitya (de lach van Koeweit) genoemd, heeft daadwerkelijk gioer gedaan. Chagalls sjoel staat echt te koop en Frank Sanders stuurde daadwerkelijk de brief waarin hij Bracha Pels en Ronit Palache voorstelt gezamenlijk een opperrabbinaat te openen. Of dat ook zijn eigen poeriemgrap was? Wij onthouden ons van commentaar.

De reacties waren overweldigend positief. Velen vonden het heerlijk even lekker te kunnen lachen in deze lockdowntijden. De redactie kreeg maar twee negatieve commentaren binnen. Eén op Facebook, van iemand die vond dat we met covid-19 niet mogen spotten en een brief die wij op de reactiepagina van deze week hebben geplaatst, waarin wordt gevraagd met de traditie te stoppen. Maar deze poeriemtraditie in het NIW gaat terug tot ten minste vlak na de oorlog. Voor die enkeling die die niet kan waarderen: sorry, wij houden haar in stand. Al is het maar omdat steeds meer niet-Joodse Nederlanders zo kennismaken met Poeriem, een feest waar ze eerder geen weet van hadden. Wij beloven u dat we de rest van het jaar, tot Poeriem 2022, weer bloedserieus blijven en we gaan in ieder geval kijken of we die NIW-reizen daadwerkelijk kunnen organiseren. Nu maar hopen dat u dan niet denkt dat het een grap is.