Als het Israëlisch hooggerechtshof ermee instemt, zal de moordenaar van oud-premier Jitschak Rabin een nieuw proces krijgen. Een team van strafrechtadvocaten zal daartoe op verzoek van Yigal Amir en zijn echtgenote een verzoek indienen. In feite steunt het revisieverzoek op meerdere pijlers. Allereerst denken Amirs advocaten te kunnen bewijzen dat hij niet het dodelijk schot heeft gelost, en daarnaast willen zij aantonen dat hij het slachtoffer er is geweest van ophitsing door een aantal rabbijnen en rechtse actievoerders. Het advocatenteam zal diep ingaan op de vele door de toenmalige rechtse oppositie georganiseerde protestbijeenkomsten en demonstraties tegen Rabin en de door hem gesloten Oslo-akkoorden.
Duidelijk is dat het uitlichten van de rol van de Likoed in de periode voorafgaand aan de moord op 4 november 1995 uiterst negatief op de huidige rechtse regering zal afstralen. Bij al die demonstraties tegen Rabin waren leiders van Likoed aanwezig en zij lieten het gebeuren dat de massa, door hen opgehitst, de premier uitmaakte voor ‘verrader’, ‘moordenaar’ en ‘nazi’. In tal van demonstraties, waarbij immer ook Bibi Netanyahu aanwezig was, werden gefotoshopte afbeeldingen van Rabin in nazi-uniform omhooggehouden. De huidige premier stond erbij en keek ernaar! Akkoord, hij heeft in speeches bij de demonstraties die kwalificaties niet gebruikt, maar evenmin heeft hij er toentertijd publiekelijk afstand van genomen.
Sommige fundamentalistische rabbijnen met wie Yigal Amir in contact stond riepen zelfs publiekelijk op tot moord. Al die ophitsers die Amir tot zijn daad brachten zijn nimmer vervolgd. Netanyahu is inmiddels bijna de langstzittende premier in de geschiedenis en laat nog steeds zijn oren hangen naar dezelfde antidemocratische krachten die het klimaat creëerden waarin de moord op Rabin niet alleen kon geschieden, maar zelfs moest geschieden.
Sindsdien wordt ook Rivlin alom in het Heilige Land uitgemaakt voor nazi, verrader en meer van dat fraais
Ophitsing
Was het toen de sociaaldemocratische Rabin die door ophitsing het leven verloor, thans ondervindt de Likoed-president van Israël en partijgenoot van Bibi, Reuven Rivlin dezelfde doodsbedreigingen. Steeds nadrukkelijk manifesteert de president zich als het morele geweten van de onder druk staande Israëlische rechtsstaat. Vorige week wees Rivlin een gratieverzoek af van de tot 14 maanden veroordeelde Elor Azaria, beter bekend als de Hebron-shooter. Azaria bracht de gemoederen in Israël tot het kookpunt omdat hij werd vervolgd en veroordeeld voor het doden van een reeds overmeesterde terrorist in Hebron. Vrijwel de gehele rechtse regering sloot zich aan bij de volkswoede en keerde zich – de scheiding der machten negerend – tegen de vervolging van de sergeant. Toen de legerleiding de rug recht hield en de vervolging toch doorzette riepen Bibi en minister van Defensie Lieberman dat zij een gratieverzoek zouden ondersteunen.
President Rivlin wees dat verzoek vorige week af. Sindsdien wordt ook hij alom in het Heilige Land uitgemaakt voor nazi, verrader en meer van dat fraais dat we kennen uit de weken voorafgaand aan de moord op Rabin. Tot op heden, maar misschien heb ik het gemist, heb ik evenmin als in 1995 een statement van Bibi gezien waarin hij keihard stelling neemt tegen het tuig dat deels zijn eigen achterban bevolkt. Wel heeft de politie aangekondigd een onderzoek naar de bedreigingen in te stellen. Bibi zal het met die bedreigingen en ophitsing toen en nu ongetwijfeld oneens zijn. Uit pure electorale en opportunistische overwegingen weigert hij echter zich keihard tegen een deel van zijn achterban op te stellen. Het heeft er alle schijn van dat hij krachten heeft opgeroepen die onbeheersbaar zijn geworden. Zo hij al geen schuld draagt, is hij nadrukkelijk wel medeverantwoordelijk!
Abonneer op het NIW
