Vragen na gijzeling in Texas

Wanneer mag een aanslag antisemitisch genoemd worden? Het is een kwestie waar niet alleen in Nederland mee wordt geworsteld. Denk aan de aanvallen op restaurant HaCarmel, waar aanvankelijk dat predicaat niet opgeplakt mocht worden. Denk aan de steekpartij tegen de Amsterdamse familie Colmans, waar dat nog steeds niet mag. Ook in de VS bestaat grote terughoudendheid aanslagen als antisemitisch te bestempelen, zo bleek deze week. Zelfs als dat overduidelijk wel het geval is.

Wanneer een islamitische terrorist een rabbijn en drie synagogegangers gijzelt omdat volgens hem de Joden zo machtig zijn dat zij voor een andere islamitische terrorist vrijlating kunnen bewerkstelligen, lijkt dat een schoolvoorbeeld van een antisemitisch motief. Immers, de complottheorie dat Joden aan de touwtjes trekken in de regering en rechterlijke macht is gestoeld op eeuwenoude vooroordelen. Vooral als de terroriste die moest worden vrijgelaten – over wie later meer – zelf tijdens haar proces zowel juryleden als haar eigen advocaten wilde uitsluiten omdat zij Joden waren.

Toch bestond er grote verwarring na afloop van de gijzeling op 15 januari in de Beth Israelsynagoge in Colleyville, Texas. De FBI beweerde aanvankelijk dat de dader, Malik Faisal Akram, zijn doelwit niet bewust had gekozen. Dit nieuws werd in brede kringen met bitter hoongelach ontvangen. We hadden er weer een, zo’n ‘verwarde man’. Wat je ook doet, gebruik niet het a-woord. Akram had net zo goed een kerk, moskee of speelgoedwinkel kunnen gijzelen. Opvallend genoeg gingen zelfs sommige Amerikaanse Joden mee in dit naïeve narratief, waarbij het leek dat hoe liberaler, hoe meer men geneigd was de aanvankelijk uitleg van de politie te geloven.

SWAT-team
Wie dat niet deed, was president Joe Biden. Niet alleen noemde hij de gijzeling vrijwel onmiddellijk een terreurdaad, nog zo’n woord waarvoor de Nederlandse overheid keer op keer terugschrikt, maar ook liet hij er geen twijfel over bestaan dat Akrams motief wel degelijk in anti-Joods racisme te zoeken was: “Laat ik duidelijk zijn tegen iedereen die haat wil verspreiden: wij verdedigen ons tegen antisemitisme en de opkomst van extremisme in dit land. Zo zijn wij.” Anders dan oud-minister van Justitie Ferd Grapperhaus, die in 2020 de aanval op de familie Colmans door hun Egyptische buurman als antisemitisch bestempelde, maar vrijwel onmiddellijk zijn woorden moest terugnemen, blijft de president bij zijn woorden.

In ieder geval zal Malik Faisal Akram niets over zijn motieven loslaten. Nadat rabbijn Charlie Cytron-Walker een stoel naar hem had gegooid en met de twee overgebleven gijzelaars gevlucht was, schoot het SWAT-team van de FBI de terrorist dood. Dat betekent niet dat er geen vragen overblijven. De belangrijkste is waarschijnlijk: hoe is het mogelijk dat Akram überhaupt de VS binnenkwam? Volgens The Guardian had de Britse inlichtingendienst MI5 hem in 2020 nog onderzocht omdat hij als een terreurrisico werd beschouwd. Blijkbaar kunnen potentiële terroristen twintig jaar na de aanslagen van 11 september 2001 nog steeds ongestoord naar de VS te reizen.

Lady Al Qaida
Wie is de terroriste die Akram met zijn gijzelingsactie vrij wilde krijgen? Het gaat om Aafia Siddiqui, een Pakistaanse hersenonderzoekster die haar opleiding genoot aan de Brandeis-universiteit in Massachusetts. Een ironisch feitje, want die universiteit is genoemd naar de Joods-Amerikaanse opperrechter en zionist Louis Brandeis. Siddiqui zou volgens Khalid Sheikh Muhammad, het brein achter 9/11, een koerierster van terreurbeweging Al Qaida zijn. Vandaar haar bijnamen: ‘meest gezochte vrouw ter wereld’ voor haar arrestatie en ‘Lady Al Qaida’ erna. Siddiqui werd in 2010 veroordeeld tot 86 jaar gevangenisstraf, onder meer wegens poging tot moord op Amerikaanse soldaten in Afghanistan.

Moslims in de VS voeren campagne voor haar vrijlating. De actie wordt geleid door CAIR, de Raad voor Amerikaans-Islamitische Relaties, een organisatie die wordt beschuldigd van innige banden met de Moslimbroederschap en Hamas. Ook ‘vrouwenrechtenactiviste’ Linda Sarsour ijvert voor Siddiqui’s vrijlating. Sarsour is berucht om haar rabiate antisemitisme. Dat zij zich voor de zaak interesseert, is weinig verwonderlijk: Siddiqui omschreef Joden als wreed en onbetrouwbaar. “Dat is de reden dat hun regelmatig Holocausts overkomen,” meende zij. Het moge duidelijk zijn dat over Siddiqui’s antisemitisme geen twijfel bestaat.