Wraak is een gerecht dat het best koud opgediend wordt, luidt het gezegde. Op 5 november, de avond van de Amerikaanse verkiezingen, kreeg premier Benjamin Netanyahu eindelijk zijn lang gekoesterde revanche tegen minister van Defensie Yoav Gallant. Zijn eerdere poging de populaire Gallant te ontslaan, strandde nadat het Israëlische volk massaal de straat op was gegaan en had geëist dat het besluit teruggedraaid zou worden. Die ontslagpoging volgde op het verzet van de minister van Defensie tegen Bibi’s plannen de rechterlijke macht aan de regering te onderwerpen.
Ook ditmaal gingen woedende demonstranten de straat op, maar sinds 7 oktober is de regering daar nauwelijks nog van onder de indruk. Oud-IDF-generaal Gallant werd vervangen door de militair veel minder ervaren ex-minister van Buitenlandse Zaken Israel Katz. Die werd op zijn beurt opgevolgd door Gideon Saar. Dat is een voormalig partijgenoot van Netanyahu die Likoed verliet uit protest tegen de plannen voor ‘juridische hervormingen’, maar nu hij een ministerspost aangeboden kreeg weer overliep naar het regeringskamp. In ruil voor zijn nieuwe baan is bedongen dat Saar zich niet uitlaat over de dienstplichtvrijstelling voor ultraorthodoxe Israëli’s.
Cynisch
Dat was naast wraak en het wegwerken van een lastig lid van het kabinet Netanyahu’s tweede motief om Gallant te ontslaan. De minister van Defensie accepteerde niet dat de regeringscoalitie toe zou geven aan de eisen van de charedische partijen. Die willen dat hun aanhang officieel wordt vrijgesteld van de dienstplicht en Netanyahu steunt hen uit angst dat anders zijn coalitie ineenstort. Dus op het moment dat de IDF zit te springen om rekruten, mogen de 63 duizend charediem die opgeroepen zouden kunnen – en volgens het hooggerechtshof: moeten – worden, hun diensttijd in de IDF ongehinderd blijven ontduiken.
Netanyahu steunt de ultraorthodoxie in haar weigering Israël te verdedigen
Hoe dat te rijmen valt met de veiligheid van de Joodse staat weigert de premier uit te leggen. Inmiddels wordt de dienstplicht voor seculiere Israëli’s verlengd, evenals de periodes waarin reservisten worden opgeroepen. Hoewel die laatste categorie steeds minder aan die oproep gehoor geeft vanwege ernstige problemen met PTSS en burn-outs na een jaar oorlog. Toch vindt Netanyahu het belangrijker de ultraorthodoxie te steunen in haar hardnekkige weigering Israël te verdedigen. Het geeft aan hoe cynisch Bibi’s formele argument was om Gallant te ontslaan: een conflict tussen de premier en zijn minister van Defensie zou volgens Netanyahu schadelijk zijn voor de nationale veiligheid.
–––––––––––––––––––––––––––
Ook ontslag Ben-Gvir?
Waar Netanyahu zijn rivaal Gallant met groot genoegen ontsloeg, houdt de premier zijn extreemrechtse bondgenoot Itamar Ben-Gvir de hand boven het hoofd. Dat is nodig ook, want advocate-generaal Gali Baharav-Miara dreigt een verzoek te steunen Ben-Gvir te ontslaan wegens ambtsmisbruik, tenzij de extreemrechtse minister van Nationale Veiligheid zijn gedrag verandert. Dat misbruik betreft het wegwerken van de politiechef van Tel Aviv, omdat die weigerde harder op te treden tegen anti-regeringsdemonstranten zoals Ben-Gvir geëist had. Volgens de Israëlische wet mag de minister zich niet bemoeien met operationeel beleid van de politie, maar Ben-Gvir doet dat voortdurend en gebruikt de politie steeds vaker als zijn persoonlijke militie.
Itamar Ben-Gvir heeft nauwe banden met Joodse terroristen op de Westelijke Jordaanoever en werd in het verleden door Shin Bet als staatsgevaarlijk bestempeld. Ook werd hem niet toegestaan in de IDF te dienen. Maar Benjamin Netanyahu heeft extreemrechts nodig om in het zadel te blijven en vindt dat een aanwijzing Ben-Gvir te ontslaan zou leiden tot een constitutionele crisis. Met name omdat die aanwijzing komt van Baharav-Miara, de belangrijkste juridische adviseur van de regering, met verregaande bevoegdheden.
Intussen willen Ben-Gvirs bondgenoten in de regering en de Knesset juist dat Netanyahu de advocate-generaal ontslaat. Daar lijkt de premier in principe wel oren naar te hebben, hoewel die actie zeker tot een botsing met het hooggerechtshof en dus tot een constitutionele crisis zou leiden.
3 reacties
Netanyahu regeert nu bijna alleen in Israël, onder supervisie van zijn door niemand behalve hijzelf gekozen vrouw Sarah natuurlijk. Met wind in de rug van een overeenkomst met Libanon dat blijkbaar op handen is en van Trump in het Witte Huis, zou het mij niet verbazen als hij binnen enkele maanden zijn regering laat vallen en nieuwe verkiezingen uitroept. Dan blijft er van Ben Gvir bijna niets over en is dat probleem mooi opgelost. Blijven alleen Sarah en de Charediem nog over. Van de Charediem die niet willen bijdragen aan de inmiddels zeer grote defensie-inspanningen ligt Netanyahu absoluut niet wakker. Zijn zonen doen ook niet mee en genieten volop van het leven. Of Netanyahu wakker ligt van Sarah, dat weet ik eerlijk gezegd niet. Daar is in ieder geval geen politieke oplossing voor.
Opvallend hoe enorm negatief er wordt gesproken over Bibi en zijn beweegredenen. Alsof hij geen enkele goede bedoelingen heeft voor Israël waar hij als PM verantwoordelijk voor is.
Een rechtse politicus kan in de ogen van links nooit niets goeds doen, die vibe krijg ik ook van de redactie van NIW. Het ontslag van Gallant komt mede door een vertrouwensbreuk. Geen steun voor het beleid van het oorlogskabinet en de strategieën zoals o.a. de pieper aanval. Het lekken van geheime documenten door IDF, maakt de positie van de defensie minister onhoudbaar, hij moet zijn verantwoording nemen. IDF Officier Eli Feldstein was de 5e gearresteerde verrader.
Had een PM, van een HaAvoda regering de gaza oorlog anders aangepakt met alle tegenwerking vanuit de VS en EU? Had een HaAvoda PM de oorlog sneller beëindigd of met minder slachtoffers? Nee, zeker niet! 7-10 zou zelfs onder Rabin of Peres zijn gebeurd. Er komt een moment dat Bibi verantwoording moet afleggen, niet nu!
Am Yisrael Chai!
Ruud: Je begrijpt nog steeds niet dat het geen kwestie is van “links” of “rechts”, maar van wél Bibi voor wie ALLEEN Bibi belangrijk is, of géén Bibi maar iemand anders voor wie het lot van meer dan honderd gegijzelde zielen en hun families belangrijker is dan WAT DAN OOK. Geen enkele andere kandidaat-premier zou de gegijzelden simpelweg laten wegrotten. Bibi is simpelweg geen mensch.