De harde aanpak van antisemitische studenten in de Verenigde Staten werpt snel vruchten af. Na het intrekken van het studentenvisum van de Palestijnse protestleider Mahmoud Khalil werd deze week een tweede Palestijn gearresteerd in New York.
De van de Westelijke Jordaanoever afkomstige Leqaa Kordia werd aangehouden omdat zij in de VS was gebleven nadat haar studentenvisum was verlopen. Dat visum was niet meer geldig omdat Kordia geen colleges volgde, een bindende voorwaarde. Wel nam zij deel aan gewelddadige anti-Israëlprotesten, waarvoor zij april vorig jaar al eens was gearresteerd.
Een derde protestleider, de Indiase Ranjani Srinivasan, vertrok hals over kop nadat ook haar studentenvisum was ingetrokken – een proces dat de Amerikanen ‘zelfdeportatie’ noemen. Alle drie de protestleiders ‘studeerden’ aan de vanwege een reeks aan antisemitismeschandalen steeds meer omstreden elite-universiteit Columbia in New York.
Justitie gaat onderzoeken of bij de protesten in Columbia terrorismewetten zijn overtreden
Minister van Buitenlandse Zaken Marco rubio kondigde aan meer studentenvisa in te zullen trekken van wat de regering in Washington ‘pro-Hamasdemonstraten’ noemt. Het ministerie van Justitie gaat onderzoeken of bij de protesten in Columbia terrorismewetten zijn overtreden.
De eerder gearresteerde Khalil heeft beroep aangetekend tegen zijn deportatie. Een rechter in New York besloot deze week dat hij daarom niet onmiddellijk uitgezet mag worden, maar Khalils verzoek terug te mogen keren naar New York werd afgewezen. De Palestijn moet zijn proces nu afwachten in een gesloten centrum voor illegale immigranten in de zuidelijke staat Louisiana.
Columbia werd vorige week gekort door de regering-Trump met maar liefst 400 miljoen dollar overheidssubsidie. Bovendien werd die korting vergezeld van de waarschuwing dat de gehele federale bijdrage van 5 miljard dollar gevaar loopt, als de universiteit niet optreedt tegen uitingen van Jodenhaat op haar campus.
Het verschil met de situatie in Nederland is opvallend
Die maatregelen lijken al direct succes op te leveren. Volgens anti-Israëlgroepen heeft Columbia de afgelopen week 22 studenten van de universiteit gestuurd of hun diploma’s ingetrokken. De 22 hadden zich schuldig gemaakt aan de gewelddadige bezetting van Hamilton Hall, een historisch gebouw van de Columbiacampus in New York.
Het verschil met de situatie in Nederland is opvallend. De regering in Den Haag weigert op te treden tegen antisemitisme op universiteiten. Dus heeft de Universiteit van Amsterdam gereageerd op het geweld op haar campus: niet door de daders te straffen, maar door toe te geven aan hun eisen. De UvA verbreekt dan ook haar relatie met de Hebrew University in Jeruzalem, een van de eisen van de gemaskerde relschoppers die vorig jaar universiteitsgebouwen op Roeterseiland en het Binnengasthuisterrein bezetten en daarbij voor miljoenen euro’s aan schade aanrichtten.
3 reacties
Er zijn veel dingen die Trump doet die je beter niet kunt doen, maar de Nederlandse regering zou aardig wat geld kunnen besparen door de steun stop te zetten aan universiteiten die niet optreden tegen antisemitisme.
Toelichting: Er gaat dit jaar in totaal 11 miljard euro directe staatssteun naar het hoger onderwijs.
En weer de foto van dat gebouw. Er zijn meer van dat soort gebouwen op de campus. De meeste medewerkers van Columbia werken in kleine stoffige kamertjes die aan luidruchtige niet minder stoffige gangen liggen. Vooral het ‘lagere’ personeel is hier te vinden. Maar ook docenten en wetenschappelijke medewerkers. Rancune en ressentiment tieren hierdoor (?) welig. Ja, denkt Donnie dan wel door de federale overheid betaald, gesubsidieerd ressentiment. En dan denkt Donnie: doeiii👋. Maar de universiteit krijgt meer financiering uit verschillende hoeken en van verschillende al dan niet particuliere fondsen. Ik begrijp de link niet goed met antisemitisme en anti-Israel gedoe. Net als in Nederland trouwens (en waar dan ook). Niemand heeft me dat nog goed kunnen uitleggen. Maar ressentiment en rancune zijn niet goed uit te leggen behalve dan dat het een gevoel van onvrede is. Men is boos (niet blij zouden anderen zeggen). Maar daar kan een land als Israel of wat er gebeurt in Gaza niets aan doen. Het is bijna een vorm van -om maar een academische term te gebruiken- cognitieve dissonantie. Men is boos en ontevreden maar hoe of wat… ja uh… (en dan blaast men op toetertjes of schreeuwt Palestine free enz.).