Ariel Levi: ‘Het is mijn ambitie een positieve impact te hebben’

Jeugd

Ik ben geboren en getogen in Amsterdam en herinner me een heel leuke tijd op Rosj Pina. Mijn Joodse identiteit werd dus niet alleen van huis uit, maar ook op school meegegeven. Toch had ik soms het idee dat ik in een bubbel leefde, op een school beschermd door hekken. Daarom ging ik na de basisschool niet naar Maimonides, maar naar het Sint-Nicolaaslyceum in Amsterdam-Zuid. Daar leerde ik andere soorten mensen kennen, want er zaten veel internationale leerlingen op die school. 

Dat is een goede keuze geweest. Die mengelmoes heeft grote impact op me gehad: mijn brein werd geopend. Bar mitswa deed ik in de Esnoga, vanwege de Sefardische achtergrond van mijn vader. 

Als kind wilde ik lang schrijver worden. Ik was dol op sciencefiction en fantasy. Daar kon ik helemaal in opgaan. 

Werk

Ik heb nog niet zo lang geleden mijn studie afgerond waarin ik me toelegde op econometrie en politicologie. Daarna heb ik maanden gereisd, ik was onder meer in Azerbeidzjan, Armenië en Georgië. Na die maanden landde ik in de nacht voor de Jodenjacht van 7 november op Schiphol. 

Ik was actief lid van de politieke partij Volt, maar ik kon me niet vinden in de reactie van die partij op de gebeurtenissen van die nacht. Ik beschouw mezelf als politiek en maatschappelijk activist, vooral als het om antisemitisch geweld gaat. Daarom nam ik afscheid van de partij. Op dit moment werk ik bij een consultancybureau en hou me vooral bezig met statistische modellen in de financiële sector.  

Geloof

Ik voel me religieus en etnisch Joods. Jodendom is voor mij meer dan alleen geloof. Ik hou van de traditie en vooral de prachtige feestdagen. Op Jom Kipoer ben ik steevast in sjoel te vinden. Als je het over een richting hebt waarbij ik me het meest thuis voel, is dat masorti. Ik vind het leuk de verschillende manieren te ontdekken waarop mensen hun jodendom beleven. 

Israël

Als het onderwerp aan bod komt, is het eerste wat ik zeg altijd dat de gijzelaars onmiddellijk moeten worden vrijgelaten. Het is heel jammer dat alles wat betrekking heeft op dat land extreem politiek is geworden. Bij bijna ieder woord dat je erover zegt, krijg je een labeltje opgeplakt. Ik ben er natuurlijk zelf ook geweest. Het eten is er zo lekker en het weer is er zalig. Ik hoop op betere tijden daar, voor de Israëli’s en iedereen in het Midden-Oosten. 

Zorgen 

Mijn grootste zorg op dit moment heeft te maken met antisemitisme en het geweld. Dat begon natuurlijk al op 8 oktober 2023. De aanval van Hamas was voor veel Nederlanders ver weg, ‘niet voor ons’. Sindsdien is antisemitisme zo dichtbij gekomen dat het voor mij echt een wake-upcall was. Er is een trend ontstaan, kijk wat er is gebeurd bij de opening van het Holocaustmuseum, de agressieve demonstraties, het slopen van universiteitsgebouwen. En sinds de nacht van 7 op 8 november heeft het geweld een ongekend niveau bereikt. Mijn allergrootste zorg is dat die trend zich doorzet. 

Dromen

Die leef ik op dit moment. Hoewel mijn invloed natuurlijk beperkt is, is mijn stem over de Jodenjacht na 7 november wel gehoord. Zo was het vertrek bij Volt in binnen- en buitenland groot nieuws. Het was hectisch, ik wist niet wat me overkwam. Ik voelde een grote verantwoordelijkheid, maar uiteindelijk wen je eraan. Het is mijn ambitie een positieve impact te hebben. Ik wil me daar in de toekomst meer op gaan toeleggen, zowel in de maatschappelijke als in de politieke arena, want daar moet het gebeuren.