De mooiste van ’t ganse land 

Er lijken weinig saaie dagen te zijn in het leven van Israëls grootste filmster. Waren we net bekomen van het nieuws dat Gal Gadot bij de bevalling van haar vierde dochter een potentieel dodelijke cerebrale veneuze (sinus)trombose had opgelopen, kwamen deze week de Amerikaanse media met het bericht dat haar net onthulde ster op de Hollywood Walk of Fame was vernield in een daad van politiek vandalisme. 

Uiteindelijk bleek het verhaal niet te kloppen, maar het zou niemand verbaasd hebben als het wel gebeurd was. We weten inmiddels allemaal wat een kleuters de Israëlhaters zijn met hun zielige demonstratietjes zodra een Israëli ergens verschijnt en hun nog sneuere oproepen elke film waar Gadot in straalt te boycotten. Bij die onthulling op Hollywood Boulevard was inderdaad een handvol palliewappies luidruchtig aanwezig, geschaduwd door een nog kleiner groepje pro-Israël-demonstranten en/of Galfans.

De onthulling werd bijgewoond door Vin Diesel, Gals co-star in vijf films uit de serie The fast and the furious, Wonder woman-regisseuse Patty Jenkins en onze eigen – want naar verluidt in Amsterdam geboren – Jaron Varsano, Gals echtgenoot (en vieze vuile mazzelaar). Naast de kritiek op haar pro-Israëlhouding, die wij natuurlijk toejuichen, vroegen zure X-gebruikers zich af wat La Gadot precies heeft gedaan om een ster op de Walk of Fame te verdienen. 

Spiegeltje, spiegeltje

Daarmee hebben ze wel een beetje een punt, want afgezien van de eerste Wonder woman heeft de Miss Israël van 2004 de afgelopen jaren niet bepaald monumentaal acteerwerk geleverd. Die vijf Fast en furious-films zijn geen meesterwerken, maar heilig vergeleken met Red notice, Death on the Nile en vooral Heart of stone. Die laatste film is zo slecht dat je bijna je ogen eruit wilt scheppen met een lepel, zoals in Jerzy Kosinski’s Geverfde vogel. 

Als we de Amerikaanse filmpers mogen geloven, is Gals nieuwste product niet veel beter. Het is de herverfilming van Disneys animatieklassieker Sneeuwwitje uit 1937. Gadot, die volgende maand veertig wordt, speelt de koningin/heks uit het sprookje dat de gebroeders Grimm in 1812 publiceerden. U weet wel, dat van ‘Spiegeltje, spiegeltje, aan de wand …’ 

Het spreekt voor zich dat de super-woke Zegler fel pro-Palestijns is

De recensenten vinden de nieuwe versie, die sinds deze week ook in de Nederlandse bioscopen te zien is, een onding, en het publiek klaagt steen en been over het wokegehalte van de film. De zeven dwergen zijn geen dwergen meer, maar ‘magische wezens’. Sneeuwwitje heet niet meer zo vanwege haar huidskleur, maar omdat ze in een sneeuwstorm geboren is. Dat alles was nog lang niet woke genoeg voor hoofdrolspeelster Rachel Zegler, de actrice met misschien wel de meest Joodse naam in Hollywood, maar die dat absoluut niet is. 

Sprookjeskasteel 

Zegler choqueerde vriend en vijand door het verhaal ‘weird’ te noemen, omdat de prins Sneeuwwitje ‘letterlijk stalkt’. Het publiek reageerde zo furieus op de uitspraak dat Zegler haar woorden terugnam en haar excuses aanbood. Toch werd voor de zekerheid de première niet op de rode loper in Los Angeles of New York gevierd, maar in het Alcázar van de Spaanse stad Segovia. Dat gold ooit als inspiratie voor het sprookjeskasteel van Walt Disney, maar ligt diep in de middle of nowhere. In el quinto coño, zoals de Spanjaarden zeggen (wat dat betekent mag u zelf opzoeken).

Het spreekt voor zich dat de niet-Joodse, superwoke Zegler fel pro-Palestijns is en dat zou op de set van de film geleid hebben tot de nodige spanningen met Gadot. Hoewel die natuurlijk ook met het minst geloofwaardige aspect aan Snow White versie 2.0 te maken konden hebben: niemand, maar dan ook werkelijk niemand gelooft dat koningin Gal jaloers zou kunnen zijn op Sneeuwwitje Rachel. Zelfs een blinde kan zien wie de mooiste van ’t ganse land is.