Frankrijk wil Hezbollah-vrije bufferzone in Zuid-Libanon

Met alle aandacht voor Gaza is het gemakkelijk te vergeten dat het noorden van Israël al vier maanden onder constant vuur ligt van een andere jihadistische terreurbeweging. Die ‘kleine oorlog’ in Noord-Israël en Zuid-Libanon is er ook een die de Joodse staat niet heeft gewild, maar die Hezbollah zonder de geringste provocatie op het land heeft losgelaten. Nu komt Frankrijk met een plan deze te beëindigen.

Parijs stelt voor dat Hezbollah zich volledig terugtrekt uit een tien kilometer diepe zone ten noorden van de Israëlische-Libanese grens. Dit heeft het Franse ministerie geschreven in een brief aan de regeringen in Beiroet en Jeruzalem. Maar het voorstel is om verschillende redenen problematisch. Ten eerste bestaat er formeel al een bufferzone, ingesteld door de VN, die bepaalt dat Hezbollah niet ten zuiden van de Litani-rivier mag opereren. Die rivier ligt aanzienlijk noordelijker, zo’n dertig kilometer van de grens, dan de door Frankrijk voorgestelde tien kilometer. De bufferzone zou bewaakt moeten worden door 15.000 soldaten van het Libanese leger (LAF). De huidige VN-vredesmacht in Zuid-Libanon legt de terreurbeweging geen strobreed in de weg en het is maar de vraag of de LAF dat wel kunnen of daar bereid toe zijn.

Daarnaast heeft de Libanese regering nauwelijks enige invloed op Hezbollah, dat de facto een sjiitische staat binnen de staat bestiert. Sterker nog, in veel opzichten is de ‘Partij van God’ machtiger dan de regering, al was het alleen al omdat het leger van de terreurorganisatie als aanzienlijk sterker, meer gemotiveerd, ervarener en zelfs beter bewapend wordt beschouwd dan de LAF. Dus zelfs al zou Beiroet instemmen met het voorstel is er geen enkele garantie dat Hezbollah zich daar iets van aantrekt.

Het arsenaal van Hezbollah wordt geschat op tenminste 100.000 en maximaal 200.000 raketten

Sterker nog, volgens de wapenstilstandovereenkomst na de korte oorlog tussen Israël en Hezbollah in 2006 zou Libanon de terroristen allang ontwapend moeten hebben. Het tegenovergestelde is gebeurd: de terreurbeweging is nu sterker dan ooit. Zij vocht en won aan de zijde van dictator Assad in de Syrische burgeroorlog en bouwde een raketarsenaal op dat op minimaal 100.000 projectielen wordt geschat. Sommige experts spreken van 150.000 en zelfs van 200.000 raketten, die ook nog eens een grotere reikwijdte en precisie hebben dan het arsenaal dat Hamas voor 7 oktober had.

Tenslotte heeft Hezbollah aangegeven haar aanvallen op Israël voort te zetten zolang de strijd in de Gazastrook aanhoudt. Bovendien is het maar de vraag of de sjiitische jihadisten wel zelf al hun beslissingen nemen. Hezbollah wordt terecht gezien als een proxy-militie van het regime in Teheran en zolang Iran wil dat de terroristen hun strijd tegen de Joodse staat voortzetten, is de kans klein dat Hezbollah zelfstandig akkoord gaat met welk vredesplan dan ook.

Frankrijk heeft van alle Westerse landen traditioneel de grootste invloed in Libanon. In dat land, na de val van het Ottomaanse Rijk een Franse kolonie tot het einde van de Tweede Wereldoorlog, leven zo’n 20.000 burgers met de Franse nationaliteit. Maar met de opkomst van Hezbollah als de sterkste militaire en politieke kracht in het land is de invloed van Parijs fors afgenomen.

In Jeruzalem is men het erover eens dat vroeg of laat met Hezbollah zal moeten worden afgerekend

Dus lijkt het erop dat de strijd aan Israëls noordgrens zal voortduren totdat de wapens de zwijgen in Gaza. De vraag is wat er daarna gebeurd. Tot nu toe heeft de IDF een welhaast onwaarschijnlijke terughoudendheid getoond in zijn reactie op de aanvallen van de jihadi’s, die bestaan uit raketaanvallen op bevolkingscentra, antitankraketten op militaire posities en infiltratiepogingen met drones en kleine groepjes terroristen.

De schade daarvan loopt steeds verder op, gelukkig meer in materiële zin dan in mensenlevens. Israël heeft zo’n 100.000 burgers uit het grensgebied geëvacueerd, wat een humanitair drama betekent $en$ een zware wissel trekt op de economie. In Jeruzalem is men het erover eens dat vroeg of laat met Hezbollah zal moeten worden afgerekend zoals dat met Hamas in Gaza gebeurt. Israël heeft daar het volste recht toe na vier maanden onafgebroken aanvallen door de sjiitische terroristen.

Bij de strijd in Noord-Israël en Zuid-Libanon zijn tot nu toe aan Israëlische zijde 12 soldaten en zes burgers gedood. Schattingen over het dodental aan Libanese kant lopen uiteen van 193 (het getal dat Hezbollah heeft bevestigd) tot meer dan 300 terroristen en enkele tientallen Libanese burgers.

Wel zal de IDF willen wachten tot de militaire inspanning in Gaza serieus is teruggeschroefd en het leger zijn handen vrij heeft om met de grotere dreiging van Hezbollah af te rekenen. De vraag is echter of de internationale gemeenschap bereid is Israël zich echt te laten verdedigen tegen de Libanese jihadisten. De strijd tussen Hezbollah en de IDF wordt grotendeels genegeerd in de Westerse pers. En is de Israëlische bevolking klaar voor nog een oorlog, zeker gezien het gevreesde rakettenarsenaal van de sjiitische terreurbeweging?

Op de foto boven trainen Israëlische soldaten op de Golan-hoogvlakte voor een grootscheepse oorlog met Hezbollah – Foto: Michael Giladi/Flash90