Hanenziel

De wereld, ook Nederland, staat in brand. Het NOS-journaal belichtte dinsdagavond echter een onderwerp van nog grotere importantie. Niet het bericht dat het Commissariaat voor de Media er in een pittig rapport op aandrong het omroepbestel op de schop te nemen, omdat het niet meer aansluit bij de huidige maatschappij. Dat werd met letterlijk één zinnetje afgedaan. Er was namelijk belangrijker nieuws. Uit Israël.

Niet over het proces tegen Netanyahu, waarin duidelijk werd dat Bibi zelfs een medewerker naar Cuba heeft laten vliegen om daar een speciale wijn voor de seidertafel op te halen. Dan had correspondent Ties Brock de hele dag de rechtszaak moeten volgen, terwijl hij nu groter nieuws vond op straat, in het zonnetje. Rob Trip introduceerde het onderwerp als volgt: “Je zou denken dat ze in de Israëlische stad Jaffa wel iets anders aan hun hoofd hebben, maar er is een gevecht uitgebroken over hanen en kippen.”

Wacht even … wat? Brock legde het bloedserieus uit: kippen en hanen lopen al jaren door de oudste ‘Palestijnse’ wijken van Jaffa, maar nieuwe Joodse bewoners zeggen dat ze gek worden van het gekukeleku en de stank. Tja, van poepzakjes voor kippen hebben we nog nooit gehoord en die beestjes horen ook niet op straat, dacht ik nog. De gemeente wil het pluimvee nu weg hebben. En dat is een schande. Wij moeten dit niet te licht opvatten, waarschuwde Brock. Ze zijn het symbool van het speciale karakter van Jaffa. Daarmee is het een strijd om het karakter van de stad. Sterker nog, de ziel van de stad. “En die is niet zomaar te koop,” voegde Ties daaraan toe.

Dat Israëlische Arabieren zich voor miljoenen laten uitkopen, vermeldde de reporter uiteraard niet. Dat er ook arme Joden wonen? Tuurlijk niet. Nee, het zijn de arme ‘Palestijns-Arabische’ bewoners, die door de komst van die rijke Joodse yuppen in de verdrukking komen. Ties’ bewust gepolitiseerde verhaal, vrij vertaald: die Joden bezetten nu ook Jaffa en de arme Arabieren, kippen en hanen moeten het veld ruimen. Gelukkig had hij nog een goede Jood gevonden, die vond dat de beestjes mochten blijven.

Het was misschien een aardig item geweest in het lokale sufferdje of de Israëlische versie van meester Frank Visser. Maar het journaal vond het meer dan twee minuten lang groot nieuws. Je zou denken dat Ties en de redactie wel iets anders aan het hoofd hadden.

Heeft u dit artikel met plezier gelezen? Met een abonnement op het NIW krijgt u toegang tot columns, opinies, analyses, nieuws – en achtergrondverhalen. Kies hier wat het beste bij u past.