Het front verplaatst zich naar het noorden

Als de spectaculaire ‘pieperoperatie’ tegen Hezbollah iets heeft bewezen, is het dat de anti-Israëlische activisten, politici en media in het Westen bijna een jaar lang krokodillentranen gehuild hebben. Meer dan elf maanden schreeuwden ‘pro-Palestijnse’ demonstranten, linkse parlementariërs en zelfbenoemde kwaliteitskranten moord en brand over de ‘genocide’ in Gaza, waar zoveel burgers door het Israëlische offensief zouden zijn omgekomen. 

Even los van de vraag hoeveel dat er daadwerkelijk waren en of dat aantal hoog was in vergelijking met iedere andere oorlog van de afgelopen eeuw (spoiler: dat is het niet, integendeel zelfs), het feit dat Israël nog steeds van ‘oorlogsmisdaden’ wordt beschuldigd na een operatie waar bijna geen burgerslachtoffers bij zijn gevallen, bewijst dat het de anti-Israëlgemeente helemaal niet om die ‘onschuldigen’ ging. Doodt de IDF burgers, noemen antizionisten dat ‘genocide’ en ‘oorlogsmisdaden’. Doodt de IDF enkel terroristen, worden diezelfde termen gebezigd. Conclusie: Israël mag zich niet, nooit verdedigen. Op geen enkele wijze. Joden worden alleen gewaardeerd als zij zich in stilte en zonder verzet laten afslachten.

Nooit meer. De grijsgedraaide term die vaak zo hypocriet wordt gebruikt op de herdenkingsdagen, wordt in Israël wel serieus genomen. Daar kunnen de leden van terreurbeweging Hezbollah nu over meepraten. Of niet meer dus. Niemand, behalve misschien Hezbollah zelf, weet precies hoeveel terroristen gedood en verwond zijn toen eerst op 17 september hun semafoons (‘piepers’) en een dag later hun walkietalkies explodeerden. Tientallen Hezbollah-‘strijders’ in Beiroet, Zuid-Libanon en zelfs in Syrië kwamen om en duizenden raakten gewond, van wie honderden ernstig. 

Pentriet

Het was een van de briljantste inlichtingenoperaties ooit, de actie leek regelrecht uit een niet al te geloofwaardige Hollywoodfilm te komen. De Mossad zette in Hongarije een bedrijf op, gemaskeerd door brievenbusfirma’s zodat niemand achter de ware identiteit kwam, en verkocht de piepers en walkietalkies aan Hezbollah. De terroristen dachten dat dit een enorme overwinning was, omdat Israël hen daardoor niet kon afluisteren. Alleen plantte de Mossad in de apparatuur minuscule hoeveelheden van het uiterst explosieve penta-erytritoltetranitraat (PETN, ook bekend als pentriet).

Welke apparatuur, welke technologie, welke leverancier kan Hezbollah nog vertrouwen?

Eigenlijk was het de bedoeling de apparaatjes tot ontploffing te brengen op het moment dat de situatie in Zuid-Libanon en Noord-Israël ontaardde in een echte oorlog. Maar omdat terroristen onraad begonnen te ruiken, besloot de Mossad eerder dan gepland toe te slaan. Via een tekstbericht werden waarschijnlijk de batterijen in de gehackte apparaten oververhit, waardoor die als ontstekers fungeerden. Intussen had de inlichtingendienst al vijf maanden de tijd gehad alle Hezbollahnetwerken die van de piepers en radio’s gebruik maakten uitgebreid in kaart te brengen. En natuurlijk is het bijzonder problematisch voor de terroristen nu een nieuw communicatiesysteem op te bouwen. Welke apparatuur, welke technologie, welke leverancier kunnen zij nog vertrouwen?

De klap voor Hezbollah was naast fysiek in hoge mate psychologisch. De Israëli’s hebben bewezen de terreurbeweging te kunnen raken waar en wanneer zij dat maar willen. De boodschap is bovenal: de symmetrische fase van de strijd tussen de Libanees-sjiitische jihadi’s en de Joodse staat is voorbij. De verbluffende operatie met de communicatieapparatuur werd eind vorige week gevolgd door precisiebombardementen op Beiroet waarbij twee van de hoogste militaire bevelhebbers en tientallen andere hooggeplaatste Hezbollahleden werden geliquideerd.

100 duizend projectielen

Alsof dat niet genoeg was vlogen begin deze week jachtbommenwerperpiloten van de IAF, de Israëlische luchtmacht, honderden missies op Zuid-Libanon, waarbij talloze raketlanceer-
installaties werden vernietigd. Niemand weet precies hoeveel terroristen hierbij om het leven kwamen. De bedoeling van de luchtaanvallen was om de verwachte reactie van Hezbollah voor te zijn. Natuurlijk lukte dat niet helemaal. Elke dag vuurden de jihadisten minimaal honderd raketten af, maar dat was minder dan verwacht mocht worden na de zware verliezen die Israël de terreurbeweging had toegebracht. Luitenant-generaal Herzi Halevi, stafchef van de IDF, kondigde aan het aantal luchtaanvallen te blijven verhogen tot Hezbollah ‘het door krijgt’.

Wat de terroristen moeten begrijpen is dat Israël niet langer het spel wil spelen van niet-escalerende reacties op de raketaanvallen van Hezbollah sinds 7 oktober. Dat is wat wordt bedoeld: een einde aan de symmetrie in de strijd tussen de IDF en de terroristen. Israël is nu bereid te escaleren, iedereen te raken die de veiligheid van het land bedreigt. Jeruzalem kan het zich veroorloven, nu wordt ingeschat dat Hamas in Gaza geen serieuze militaire bedreiging meer vormt. De IDF is bezig troepen en materieel – vooral tanks en artillerie – vanuit het zuiden naar de grens met Libanon te brengen. 

Ooit moet het toch, lijken veel militaire en politieke planners te denken

Hezbollah heeft slechts een fractie van zijn raketarsenaal afgevuurd in het afgelopen jaar. Dat wordt geschat op meer dan honderdduizend projectielen. Met het huidige volume, zo’n 150 raketten per dag, kan de terreurbeweging het bombardement jaren volhouden. Dat zal Israël niet toestaan en dus probeert het de leider van de terroristen, Hassan Nasrallah, tot een beslissing te dwingen. Ofwel hij besluit zijn verlies te nemen en de raketaanvallen terug te schroeven en te stoppen, ofwel hij escaleert en het komt tot een echte oorlog. Waarbij Israël de luchtaanvallen nog veel verder opvoert en een grondinvasie uitvoert om Hezbollah tot achter de Litani terug te drijven. 

Rode lijnen

Slaagt de IDF daarin, wordt het voor Hezbollah een stuk moeilijker vanachter die rivier, die zo’n dertig kilometer noordelijk van de grens loopt, effectief Israël te bestoken. Mortieren, artillerie en antitankraketten kunnen dan geen Israëlische doelen meer bereiken. Hezbollah zal zich volledig moeten toeleggen op een aanval met raketten voor de langere afstand en die blijken aanzienlijk minder precies te zijn. Daar zit naast een voor de hand liggend voordeel ook een nadeel aan: de vergrote kans op burgerslachtoffers. Maar Israël lijkt te hebben berekend dat door een combinatie van luchtaanvallen op lanceerinstallaties en het Iron Dome-antiraketsysteem dat risico minder groot is dan in de huidige situatie, waarin de terroristen kunnen zien waarop zij schieten. 

De redevoering van Hassan Nasrallah in reactie op de Israëlische aanvallen van vorige week kwam weinig zelfverzekerd over. De ‘sjeik’ zei dat de operatie als een oorlogsverklaring gezien kan worden en sprak van ‘rode lijnen’ die zijn overschreden. Blijkbaar dacht Nasrallah dat het afvuren van meer dan achtduizend raketten, drones en andere projectielen op de Joodse staat niet als een rode lijn beschouwd zou worden in Jeruzalem. Zolang de strijd in Gaza in volle hevigheid woedde en de leger- en politieke leiding van Israël geen tweefrontenoorlog wilden voeren, leek dat misschien zo. Maar genoeg is genoeg. De regering heeft de terugkeer van de minstens 60 duizend geëvacueerde bewoners van het noordelijk grensgebied tot officieel oorlogsdoel verklaard.  

Beloning

Hoe groot is het risico van een regionale oorlog als Hezbollah besluit verder te escaleren en Israël zich gedwongen ziet een grondinvasie uit te voeren? Als de terreurbeweging zijn volle raketarsenaal inzet, zullen de Amerikanen actief Israël moeten helpen, willen zij hun imago als betrouwbare bondgenoot niet verliezen. Dat betekent een inzet van de Amerikaanse luchtmacht en marine. Dan is de kans groot dat ook Iran zich genoodzaakt ziet mee te doen, om dezelfde reden. Washington wil dit ten koste van alles voorkomen, nauwelijks een maand voor de presidentsverkiezingen. Vandaar dat de regering van Joe Biden niet gelukkig is met de Israëlische operaties, al zei een woordvoerder dat ‘niemand een traan zal laten’ om de gedode Hezbollahterroristen. 

Wat kan Washington anders zeggen? Kritiek op de Israëlische antiterreuractie zou door het gros van de kiezers als hypocriet worden ervaren, Israël doodt immers terroristen die verantwoordelijk waren voor de moord op honderden Amerikanen en op wie het Justice department miljoenen dollars beloning had gezet. In dat opzicht heeft Jeruzalem zijn doelen uiterst verstandig gekozen. Toch zal de Israëlische bevolking de komende dagen, weken en maanden in grote bezorgdheid en dicht bij de schuilkelders doorbrengen. 

Hezbollah is geen Hamas, het heeft een veel grotere en beter bewapende strijdmacht. Maar daar zit ook een voordeel aan. Een invasie van Libanon is veel meer de soort conventionele bewegingsoorlog waar de Israëli’s goed in zijn. Ooit moet het toch, lijken veel militaire en politieke planners te denken. En waarom dan niet meteen ook proberen het nucleaire gevaar in Iran uit te schakelen? Erger dan zij dat nu doen, zullen de activisten, politici en media in het Westen Israël toch niet haten, zoveel is de afgelopen weken pijnlijk duidelijk geworden. Alle maskers zijn af.