De eerste dag van deze maand ging voorbij zonder dat Israël overging tot annexatie van delen van de Westoever. Netanyahu zei het te druk te hebben met het beteugelen van de nieuwe coronagolf die het land teisterde en Gantz liet zijn woordvoerders uitleggen dat 1 juli geen heilige datum was. En, zo voegde hij toe, of de wereld er nu eens mee wilde ophouden het annexatie te noemen. Deskundigen in het internationaal recht stonden aan Israëls kant. Van annexatie was geen sprake omdat de Westoever geen deel uitmaakt van een soevereine staat. Gebied dat niet behoort of heeft behoord tot een soevereine staat kan men niet annexeren. Akkoord, de Westelijke Jordaanoever behoorde van 1949 tot 1967 tot Jordanië, maar die staat had het gebied zelf ingenomen. De Jordaanse bezetting van het gebied werd slechts door twee staten ter wereld erkend en in de jaren zeventig heeft koning Hoessein er formeel afstand van gedaan.
Israël wil dat we het hebben over ‘toepassing van de Israëlische soevereiniteit’ op delen van de Westoever. Dat gebied is al meer dan een halve eeuw door Israël bezet, omdat zich tot op heden geen vredespartners hebben gemeld die opheffing van die bezetting zouden rechtvaardigen. Als we de Israëlische diplomatie moeten geloven, zou er slechts sprake zijn van een administratieve statuswijziging van delen van de Westoever. Jeruzalem wil daar het Israëlische recht toepassen in plaats van het vigerende militaire recht. Dat is alles! Dat de gehele wereld zich daar zo druk om maakt, wordt in Jeruzalem niet begrepen.
Uiteraard ligt de verdenking en zelfs de beschuldiging van antisemitisme dan op het puntje van de tong. Zo is de buitenlandcommissaris van de EU, Borrell, ondanks langjarige persoonlijke banden met het land, in enkele Israëlische media al van antisemitisme beschuldigd. De goede man schreef daarop een opiniestuk in de Jerusalem Post waarin hij nog eens het standpunt van de EU uiteenzette en zijn trouw aan en sympathie voor Israël beklemtoonde. Enkele dagen later deed de Britse premier Boris Johnson in Jediot Acharonot hetzelfde. Akkoord, Boris ligt in Israël beter in de markt. Hem bleef het verwijt van antisemitisme bespaard. Maar om dat onvermijdelijke verwijt in de toekomst te elimineren, zette Boris nog eens uiteen waarom zijn land tegen annexatie is.
Sinds een meerderheid van de Tweede Kamer een motie aannam waarin de minister van Buitenlandse Zaken opriep na te denken over mogelijke sancties tegen Israël in geval van annexatie, wordt ook het goede Nederland in de Israëlische media ingedeeld in het Israëlvijandige kamp.
Maar ondanks alles ging de eerste dag van de afgelopen maand voorbij zonder annexatie of uitbreiding van de soevereiniteit. Zou van uitstel afstel komen? Bij herhaling heeft Bibi geroepen dat nu het optimale moment voor annexatie is. In november kiest het volk van de VS een nieuwe president. De herverkiezing van Trump wordt met de dag onzekerder. Van Joe Biden en de Democratische Partij heeft Bibi geen steun te verwachten. De afgelopen jaren heeft hij stelselmatig de Democraten en het grootste deel van de Amerikaanse Joden en in de diaspora van Israël vervreemd. Terwijl het Israëlische beleid voorheen gericht was op beide partijen, heeft Netanyahu alle kaarten op Trump gezet. Als hij daadwerkelijk overgaat tot inlijving van delen van de Westoever en Trump de verkiezingen verliest, komt Bibi in een moeilijke situatie. Dan heeft hij zowel de steun van zijn traditionele vrienden en de EU verspeeld als die van de nieuwe Amerikaanse regering.
De vraag is – zelfs voor rechtse nationalisten – of dat alles de moeite waard is. Israël kan zeer wel leven zonder delen van de Westelijke Jordaanoever in te lijven. Het land kan echter nauwelijks de broek ophouden zonder goede relaties met de rest van de wereld. Ruim veertig procent van de Israëlische export gaat naar de EU. In geval van sancties door afzonderlijke lidstaten zal Israël zeer zwaar getroffen worden. Tel daar de economische schade door de coronacrisis bij op en de keuze tussen wel of niet inlijven lijkt mij evident. Israël schiet met inlijving pijnlijk in de eigen voet.
Abonneer op het NIW
