Benjamin Netanyahu zit niet voor de eerste keer in een politieke spagaat. Nu de voedselblokkade van de Gazastrook dreigt te leiden tot hongersnood, heeft de Israëlische premier besloten opnieuw hulpkonvooien toe te laten. Net op tijd, lijkt het, want er zijn ook na meer dan anderhalf jaar oorlog nog geen Palestijnen van de honger omgekomen. Was dat wel gebeurd, zouden zij uitgebreid in beeld zijn gebracht in de westerse media.
De druk op Netanyahu komt van twee kanten. Westerse regeringen dreigen steeds luider dat Israël verantwoordelijk gehouden zal worden voor het lot van de Gazaanse burgerbevolking. Aan de andere kant eisen Netanyahu’s extreemrechtse coalitiepartners een harde lijn, inclusief een totale blokkade van de Strook. Zoals zo vaak is het de houding in Washington die de doorslag geeft.
Nu de Amerikanen hebben laten weten dat zij geen beelden van verhongerde Palestijnse kinderen zullen aanvaarden, heeft Netanyahu besloten toch weer hulp toe te laten, zelfs al heeft de blokkade niet de gehoopte vrijlating van gijzelaars opgeleverd. Om zijn coalitie bijeen te houden, zal de premier slechts een minimum aan voedselhulp doorlaten. Gesproken wordt van het vervullen van niet meer dan de ‘basisbehoeften’.
Hernieuwd offensief
De voedselblokkade is het sterkste argument voor het standpunt dat Israël ‘genocide’ pleegt. Meer dan burgerdoden bij bombardementen, die als collateral damage van militaire operaties gezien kunnen worden, kan het onthouden van voedsel aan de bevolking worden beschouwd als ‘uithongering als middel’ om militaire en politieke doelen te behalen.
De roep om een einde aan de oorlog wordt ook in Israël steeds luider
Nu er weer voedsel wordt toegelaten, hoopt de IDF dat het hernieuwde offensief in Gaza op minder weerstand in met name de VS zal stuiten. Vorige week bombardeerde de Israëlische luchtmacht een bunker onder het Gaza European Ziekenhuis in Khan Younis. Alles wijst erop dat Mohammed Sinwar, leider van Hamas in Gaza sinds de liquidatie van zijn broer Yahya in oktober vorig jaar, daarbij gedood is.
Gehoopt wordt dat dit de onderhandelingen in de Qatarese hoofdstad Doha zal vergemakkelijken, omdat een van de haviken van Hamas hiermee uit de weg is geruimd. Het laatste voorstel dat op tafel ligt is de vrijlating van tien (van de geschatte 23) levende gijzelaars in ruil voor een staakt-het-vuren van twee maanden. Maar zelfs dat compromis stuit op grote bezwaren aan zowel Palestijnse als Israëlische zijde.
Belemmeringen
Op straat in Tel Aviv eisen demonstranten de vrijlating van alle gijzelaars, niet slechts in fases dus. Tegelijkertijd wordt de roep om een einde van de oorlog steeds luider, ook in de Joodse staat zelf. Dat terwijl in Gaza deze week opnieuw duizenden betogers tegen Hamas de straat opgingen.
Groot-Brittannië, Frankrijk en Canada dreigen met ‘concrete stappen’ tegen Israël als de oorlog niet wordt beëindigd en de hulp niet ‘zonder belemmeringen’ wordt hervat. Zorgelijker voor de regering in Jeruzalem is dat ook de Amerikaanse regering zich steeds vaker uitspreekt voor een einde van de oorlog, al weigert president Trump vooralsnog daar consequenties aan te verbinden.
–––––––––––––––––––––––––––
Kafkaësk
De IDF zit met zo’n schrijnend tekort aan mankracht dat reservisten worden opgeroepen die gediagnosticeerd zijn met een posttraumatische stressstoornis (PTSS). Haaretz heeft ontdekt dat ten minste twee van hen na hun hernieuwde oproep zelfmoord gepleegd hebben. Volgens het progressieve dagblad zijn honderden, mogelijk zelfs duizenden reservisten bij wie het ministerie van Defensie PTSS heeft geconstateerd, toch opgeroepen voor gevechtsposities in Gaza.
Haaretz spreekt van een ‘kafkaësk’ gebrek aan coördinatie tussen het ministerie en de IDF. De krant citeert een bataljonscommandant: “Mensen komen simpelweg niet opdagen. Ze zijn uitgeput en hebben problemen thuis of op het werk.” Dus worden soldaten opgeroepen die door psychische problemen niet geschikt zijn voor actieve dienst: “Er is niets aan te doen, de nationale veiligheid gaat voor.”
5 reacties
Honger in Gaza ? Wees toch eens serieus. Kijk naar beelden van Gazanen en vergelijk die met beelden van landen waar écht honger werd geleden. Baggervette moeders presteren het om voor de camera’s te klagen dat ze geen eten hebben voor hun kinderen… De enigen die honger lijden in Gaza zijn de Israëlische gijzelaars, die soms maandenlang moeten leven van één beschimmelde pita per etmaal en zeewater te drinken krijgen en er stuk voor stuk slecht uitzien, sommige werkelijk als concentratiekampgevangenen. Dat domme mensen alles slikken wat hun wordt voorgeschoteld valt blijkbaar niet te voorkomen, maar het is beschamend dat Nederlandse media ongegeneerd meehelpen om de leugens van Hamas te verspreiden.
Internationale druk op Netanyahu neemt toe.”
Haaretz spreekt van een ‘kafkaësk’ gebrek aan coördinatie tussen het ministerie en de IDF.”
Geen wonder met zo’n verdeelde ruziezoekende Regering en Knesset in Jerusalem.
Hoe slagvaardig was de IDF tijdens de Zes-daagse [!!!] oorlog Juni 1967…Toen Israël drie door Rusland tot de tanden toe bewapende landen Syrië, Egypt en Jordanië alle hoeken van de boksring lieten zien.
Jerusalem en de Tempelberg werden weer heroverd door Israel. Judea, Gaza en de Golanhoogten werden weer Joods gebied.
Als de strijdbare Joodse mannen het nu af laten weten in deze duivelse oorlog van het barbaarse, terroristische, antisemitische Hamas tegen Israel is er ook nog een Plan B las ik in het Bijbelboek Richteren 5:7: Wat lees ik daar?
Leiders ontbraken in Israël, ja, zij ontbraken,
totdat ik opstond, Deborah, opstond als een moeder in Israël.
Richteren 4:9…En Deborah zei tot Legeraanvoerder Barak: Ik zal wel met u meegaan. Maar er zal op de weg die u gaat voor u geen eer te behalen zijn, want de HERE zal Sisera overleveren in de hand van een vrouw.
De geschiedenis toont nog een aantal dappere vrouwen die van wanten wisten:
But that’s an other story.
Er lijkt haast niets te doen tegen de Tsunami van anti-Israelsentiment incl. de druk op de Israëlische regering. Grote vriend de VS zal het eens volledig laten afweten.
Maar er is iets tegen te doen: bidden voor een G’ddelijk Messiaans ingrijpen en voor de eenheid van de Israelis. Israel komt uiteindelijk alleen te staan, dit voorspelt de Tenach. Schuil dan onder Adonai,s Vleugels. Het komt allemaal goed als de nood het grootst is. Daar ben ik van overtuigd, want G,d heeft het beloofd.
“Steeds meer landen roepen Israël op de oorlog in Gaza te beëindigen en de voedselhulp aan Palestijnse burgers te hervatten”. Het zijn/waren nooit palestijnse burgers, maar Arabieren in Gaza. Het lijkt op een acuut geval van een Internationale Stockholm Syndroom! Inplaats v.d. Internationale druk op HAMAS te optimeren, door als één blok achter Israel m. Netanyahu (die toevallig democratisch als PM is verkozen), te staan, doen de super slimme Westerse landen precies het omgekeerde en identificeren zich met HAMAS, door ze JUDEA als palestina te presenteren. Dat zij hiermee HAMAS de legitimatie geven de eigen bevolking & gijzelaars in hun barbaarse wurggreep te houden, daar zijn de knappe koppen zich niet(?) van bewust. Maar daar gaat het hen helemaal niet om. Zij willen hiermee het thuisfront rustighouden & geen Hamastan in EUropa vestigen. Maar die trein is allang aangekomen met passagiers die zich ‘ingeburgerd’ hebben in onze steden. Voor EU/UN zijn niet HAMAS, ABBAS (Hamas in maatpak) de boemannen, maar Netanyahu & zijn ‘ultra rechtse cabinet en zolang deze leugen blijft regeren, blijven Hamas & friends aan de macht & het conflict doorwoekeren.
“Dus worden soldaten opgeroepen die door psychische problemen niet geschikt zijn voor actieve dienst: “Er is niets aan te doen, de nationale veiligheid gaat voor.”
En dan belanden er opeens tankgranaten in een menigte bij een voedselverdeelpunt in Gaza. Kan dit met bovenstaande samenhangen?
Mij verbaast het overigens dat het IDF niet in staat blijkt om in een relatief klein gebied Hamas volledig uit te schakelen.