4360. Dat is het centrale getal in het conflict in Israël en Gaza, dat de wereld elf dagen lang in zijn greep hield. Hamas en de Palestijnse Islamitische Jihad (PIJ) vuurden meer dan 4300 raketten af op Israëlische steden en dorpen in die elf dagen, wat neerkomt op een gemiddelde van bijna vierhonderd projectielen per dag. 12 mei was de meest gewelddadige dag van het conflict: Hamas vuurde die woensdag meer dan 850 raketten af op Zuid- en Centraal-Israël, waaronder een salvo van 137 raketten binnen vijf minuten. Van die 850 bereikte een kwart niet eens de grens, ruim tweehonderd vielen neer in de dichtbevolkte Gazastrook zelf.
Ter vergelijking: in de oorlog van 2014 vuurden Palestijnse terroristen een iets groter aantal projectielen af op Israël: 4594. Maar die strijd duurde vijftig dagen, waardoor de intensiteit van de bombardementen op de Joodse staat aanmerkelijk lager was. Ook in eerdere conflicten met Hamas, in 2008-2009 en 2012, slaagden de terroristen er bij lange na niet in zoveel projectielen af te vuren als de afgelopen weken. De schuld hiervan ligt bij Iran, dat Hamas jarenlang van wapens en technologie heeft voorzien, en natuurlijk bij de terreurbeweging zelf, die weigert te investeren in civiele infrastructuur, gezondheidszorg en scholing, maar wel miljarden steekt in het vervaardigen van raketten of het aanleggen van een netwerk van terreurtunnels … en in de zakken van zijn leiders.
Nog een getal: 90. Dat is het percentage Hamasraketten dat door het Israëlische afweersysteem Iron Dome onschadelijk is gemaakt. Die 90 procent gaat niet over alle 4360 raketten, alleen over het aantal dat in bevolkte gebieden dreigde neer te komen. Het is maar goed ook dat Israël niet alle Hamasaanvallen probeert te onderscheppen, want een Iron Domeraket kost meer dan 30 duizend euro, terwijl een Palestijnse korteafstandsraket voor zo’n 700 euro in elkaar gezet wordt. Uiteraard valt die economische afweging in het niet bij de honderden, mogelijk zelfs duizenden Israëlische slachtoffers die Iron Dome heeft voorkomen.
Daarmee is het woord gevallen waarom het volgens de westerse scorebordjournalisten lijkt te draaien. Aan het einde van het conflict tel je op hoeveel slachtoffers er aan beide zijden zijn gevallen en de partij met de meeste moet wel de moreel rechtvaardigste zijn. Toch? Israël doodt meer Palestijnen dan Hamas Israëli’s, dus is de Joodse staat fout. Dat met deze denkwijze de Amerikanen tijdens de Tweede Wereldoorlog het moreel afgelegd zouden hebben tegen zowel Japan als nazi-Duitsland – ach, een kniesoor die daarop let.
Oorlogsmisdaden
Aan Israëlische zijde vielen dertien doden de afgelopen weken, onder wie twee Thaise gastarbeiders en een uit India. En twee Arabische Israëli’s. Het jongste slachtoffer was de vijfjarige Ido Avital uit Sderot. Eén gedode Israëli was militair, oftewel acht procent van de slachtoffers. Omdat alle Hamasraketten op burgerdoelen werden afgeschoten, pleegde de terreurbeweging meer dan vierduizend oorlogsmisdaden, of eigenlijk veel meer omdat het afschieten vanuit woonwijken ook een oorlogsmisdaad is. Maar dit lijkt de westerse pers, politici en wetenschappers niet bijzonder te interesseren.
Die kijken liever naar het hogere aantal Palestijnse slachtoffers. Volgens Hamas, kritiekloos gepapegaaid door de VN, kwamen in Gaza bij de 1500 Israëlische vergeldingsaanvallen – overigens alle op militaire doelen, geen enkele oorlogsmisdaad daaronder dus – 248 mensen om het leven, onder wie 129 burgers. 66 van hen zouden minderjarig zijn geweest. Zelfs als deze cijfers van Hamas waar zijn, ligt het percentage burgerslachtoffers in Gaza op 52, terwijl dat onder de Israëli’s 92 is. Overigens: 129 burgerslachtoffers bij 1500 luchtaanvallen in een dichtbevolkt stedelijk gebied, is bijzonder weinig. De Israëli’s doen er dan ook alles aan deze te vermijden, anders dan Hamas dat als oogmerk heeft zoveel mogelijk burgers te doden.
Martelaarsberichten
Israël zegt meer dan tweehonderd Hamas- en PIJ-terroristen gedood te hebben. Dit cijfer lijkt veel dichter bij de waarheid te liggen, wanneer gelet wordt op de constante stroom van martelaarsberichten die Hamas en de PIJ zelf publiceren. In dat geval ligt het aantal Gazaanse burgerslachtoffers waarschijnlijk onder de honderd, mogelijk zelfs ruim daaronder. Daarbij moet bedacht worden dat van de meer dan 4300 afgeschoten Hamasraketten er 640 op willekeurige plaatsen in Gaza zelf terechtkwamen, waarbij tientallen Palestijnen om het leven kwamen. Elk burgerslachtoffer is er een te veel, maar de werkelijkheid is dat Israël er bijzonder weinig veroorzaakt heeft bij zijn 1500 precisieaanvallen. Ter vergelijking: bij één Nederlands bombardement in het Iraakse Hawija kwamen meer dan 70 burgers om. Een getal dat niet ver verwijderd ligt van het totaal van de IDF in elf dagen.
Ter afsluiting het getal 16. Dit is niet alleen het aantal jaren dat Palestijnen niet naar de stembus mochten van hun eigen leiders, maar ook het aantal jaren dat is verstreken sinds Israël zich eenzijdig en volledig terugtrok uit de Gazastrook. Iets waarvan nota bene minister van Buitenlandse Zaken Stef Blok blijkbaar niet op de hoogte was, toen hij opriep de strijd in de ‘bezette gebieden’ te staken. En nu we het toch over Nederland hebben, hier een laatste getal: 500. Dat is het aantal academici in ons land dat een oproep heeft ondertekend de Joodse staat wetenschappelijk te boycotten. Oké, nog eentje dan: 0, het aantal Nederlandse academici dat heeft getekend voor een boycot van China als straf voor de meer dan een miljoen islamitische Oeigoeren die in concentratiekampen ‘heropgevoed’, gemarteld, verkracht, gesteriliseerd of vermoord worden.
Foto: Flash90
Abonneer op het NIW
