Subjectieve berichtgeving gaat over wat je wel meldt, maar vooral over wat je niet meldt. Dat geldt zeker voor ontwikkelingen in het Midden-Oosten. Een voorbeeld zijn de rellen rond de dreigende uitzettingen van Arabische gezinnen in de Jeruzalemse wijk Sheikh Jarrah, die begin dit jaar veel aandacht kregen van de internationale pers. De journalisten – die vaak onkundig waren over deze gecompliceerde zaak – liepen te hoop tegen ‘die verdorven Israëli’s’. Ik ben ervan overtuigd dat dit heeft bijgedragen aan de escalatie tussen Israël en Hamas. En nadat kort geleden een uitstekend compromis was bereikt, vond de Palestijnse Autoriteit het alsnog nodig die overeenkomst te torpederen, omdat dat goed was voor haar beeldvorming. Ja inderdaad, ter wille van de internationale pers, want de slachtofferrol zal tot het uiterste worden uitgespeeld.
Intussen zijn er bijzonder positieve ontwikkelingen gaande, die de kranten nauwelijks halen. Dat is jammer, want ze zouden voor de gepolariseerde samenleving in Nederland belangrijk kunnen zijn. De enorme stappen die worden gezet tussen Israël en de Verenigde Arabische Emiraten, Bahrein en zelfs Saoedi-Arabië zijn verbluffend, maar worden simpelweg onder het tapijt geschoffeld.
Een belangrijk voorbeeld: Royal Air Maroc gaat vanaf 12 december rechtstreeks op Israël vliegen. 10 december markeert de viering van het eerste jaar van de normalisering van de betrekkingen tussen die twee landen. O, wist u dat nog niet? Begrijpelijk. Naar berichten daarover moest u zoeken als naar een speld in een hooiberg. Er leven zo’n 700 duizend Joden van Marokkaanse komaf in Israël. Velen staan te trappelen om hun Marokkaanse wortels te herontdekken, de lijndienst zal dus een boost geven aan de Marokkaanse toeristenindustrie. Er leven nu nog zo’n drieduizend Joden in dat land. Het NIW heeft al tijden plannen om – het liefst in samenwerking met een moslimorganisatie – daarover in Nederland een mooie, speciale editie uit te brengen. De Moslimkrant leek geïnteresseerd, maar zegde helaas tot drie keer toe een afspraak af om zo’n samenwerking te onderzoeken. We proberen het nu dus in ons eentje, maar vooralsnog zijn daar geen financiële middelen voor. Jammer, want zo’n project zou de kloof tussen de Marokkaanse gemeenschap en de Joodse hier toch kunnen verkleinen.
Ook jammer is dat landelijke media deze grote stap in normalisering tussen Marokko en Israël niet duidelijker voor het voetlicht brengen. Daarvoor zult u het NIW moeten blijven lezen.
Abonneer op het NIW
