Snelle, dure jongens in nog duurdere, snelle auto’s op dure circuits: over iets meer dan een maand begint het Formule 1-circus weer. Van maart tot eind november strijden tien teams met in totaal twintig coureurs om de wereldbeker. Allemaal leuk en aardig, maar wat doet dit in het NIW? In december gonsde het al van de geruchten, maar begin deze maand kwam het verlossende woord: de knappe Roy Nissany neemt als eerste Israëli plaats in een F1-auto en krijgt een contract als coureur bij Williams Racing. Als testcoureur dan. In een team dat al jaren consistent de slechtste resultaten neerzet in een belabberde auto. Maar hij is er! De Israëlische messias van de F-1 is opgestaan.
De Israëlische pers tuimelt over de nieuwe golden boy heen. Hij zal de wereld laten zien dat sommige Joodse mannen best hard mogen rijden van hun Jiddisje memme. Of hij echt hard zal gaan, is nog even de vraag. Nissany presteerde het eind vorig jaar tijdens testdagen maar liefst drie tot vijf seconden langzamer te rijden dan welke andere coureur ook. Dat klinkt niet als een ramp, maar in auto’s die gemakkelijk 350 kilometer per uur halen, maken die seconden veel uit.
Zes nullen
Het is Williams Racing ook eigenlijk niet te doen om Roys racevaardigheid. Nissany mocht in 2018 de Formule 2 rijden maar eindigde onder aan de ranglijst, om begin 2019 een knieblessure op te lopen, waardoor hij een heel seizoen thuis op de bank zat. Dus waarom Roy nu ineens met zijn toges in een F1-wagen mag zitten? Het antwoord is: geld. Papa Nissany, de steenrijke zakenman Chanouch Nissany, telde met liefde een bedrag met zes nullen neer voor zijn eigengemaakte sjlemieltje – geld dat het noodlijdende Williams Racing hard nodig heeft. Tja, de meeste vaders kopen speelgoedauto’s voor hun kinderen, kleine Roy krijgt een volledig F1-team.
In 2003 telde Chanouch ook al voor zichzelf een miljoenenbedrag neer om voor Jordan te mogen testrijden. Daarmee was hij de eerste Joodse en Israëlische autocoureur in de Formule 1 ooit. Waarom iedereen dat inmiddels vergeten is? Chanouch reed bijna twintig seconden langzamer dan de top van het veld en twaalf seconden langzamer dan zijn teamgenoot in dezelfde auto. Au. In 2005 bereikte Chanouch alsnog een legendarische status, toen hij, ondanks zijn tegenvallende prestaties bij Jordan, Minardi een flink bedrag gaf om bij de Grand Prix van Hongarije de reserverijder te mogen zijn. Dat feest duurde kort. Na een paar rondjes schoot (of eerder: rolde) Nissany de grindbak in en schreeuwde: “Jongens! Er is iets mis! Ik heb te veel grip!” Voor de leek: grip is datgene waarnaar coureurs juist wanhopig zoeken op een circuit, om niet uit de bocht te vliegen.
Toch is de aanstelling van Nissany iets om naar uit te kijken. De 25-jarige coureur liet begin januari tijdens een persconferentie in Tel Aviv doorschemeren dat er waarschijnlijk meer achter zijn debuut zit. “Het doel is om in 2021 in Israël te racen,” zei Roy tegen de verzamelde pers. En dat is goed nieuws, want niet alleen zijn steenrijke familie maar ook het Israëlische wielerteam Israel Start-Up Nation sponsoren Roy Nissany én dit ambitieuze plan. Oprichter Sylvan Adams, de Canadees-Israëlische miljardair die eerder Tom Dumoulin – en Madonna! – naar Israël haalde, gaf aan dat er kans is dat Roy volgend jaar al promotie maakt van testrijder naar fulltime coureur. Daar zal ongetwijfeld weer een bedrag met zes nullen voor nodig zijn, maar als Nissany erin slaagt om de Formule 1 (en 350 miljoen kijkers wereldwijd) naar het Beloofde Land te brengen, zullen we het hem ruimschoots vergeven. Hup, Roy!
Abonneer op het NIW
