Noodweer

Nooit weer. Het zijn de twee woorden die centraal staan deze herdenkingsdagen. Het is belangrijk dat zij herhaald worden, elk jaar, maar soms klinken zij wel erg hol. Bijvoorbeeld als je de beelden uit Boetsja, Charkov of Marioepol ziet. En tegelijkertijd hoort hoe weinig sommige regeringen eraan is gelegen deze genocide te stoppen.

Zijn zij bang voor Poetins kernwapens? Was het maar waar, bij onze oosterburen lijkt de angst voor een frisse lente groter. De Duitsers hebben zich onder Merkel willens en wetens van het Russische gas afhankelijk gemaakt. Een beslissing waar de Oekraïners nu letterlijk voor moeten bloeden. Ook de Joodse. Daar leest u volgende week meer over als hoofdredacteur Esther Voet verslag doet uit het door oorlog geteisterde land.

Nooit weer. Die woorden betekenen niets voor de Oekraïners, maar ook nauwelijks iets voor veel Joden in de rest van Europa. De CIDI-antisemitismemonitor kwam weer met recordcijfers. Die zullen u als NIW-lezer niet verrassen. Het opvallendste bij deze explosie van Jodenhaat is dat er steeds minder antisemieten lijken te zijn. Baudets met gele sterren wapperende Holocaustontkenners? Geen antisemieten, maar bezorgde burgers. Wannabe jihadisten die bij demonstraties in onze hoofdstad ‘dood aan de Joden’ scanderen? Geen antisemieten, maar Israëlcritici. BDS’ers, Rights Forumers en al die andere verspreiders van de apartheidsmythe, het bloedsprookje 2.0? Geen antisemieten, maar mensenrechtenactivisten.

En noem ze vooral niet wat ze zijn, het a-woord is taboe, want stel je voor dat iemand dat eens verkeerd zou opvatten. Mensen gaan Joden niet haten omdat zij antisemiet genoemd worden, dat is oorzaak en gevolg omdraaien. Net als bij Poetin. Noem hem geen oorlogsmisdadiger, ‘want dan gaat hij oorlogsmisdaden plegen’.

Intussen blijkt ’s werelds oudste haat ook in de VS te exploderen. Het land dat zo lang een veilige haven voor het Joodse volk was, wordt dat steeds minder. Vraag het Joodse studenten op universiteiten als Berkeley of Princeton. Vraag het charediem in Brooklyn. Amerika is allang het Beloofde Land niet meer. Alleen in Israël wordt de bestrijding van Jodenhaat echt serieus genomen. Waar die ook vandaan komt: van eigen bodem, vanuit de VS, Europa of uit Iran. Voor de mannen en vrouwen die in de IDF – het leger, de Joodse levensverzekering – dienen, staat ‘nooit weer’ gelijk aan noodweer.

Heeft u dit artikel met plezier gelezen? Met een abonnement op het NIW krijgt u toegang tot columns, opinies, analyses, nieuws – en achtergrondverhalen. Kies hier wat het beste bij u past.